Γιατί ο Μητσοτάκης είναι ένας τυχερός πρωθυπουργός

Φθάσαμε αισίως στην Σαρακοστή – 48 ημέρες προ του Πάσχα – και ημερομηνία των προσεχών εκλογών δεν έχουμε. Τι περιμένει ο πρωθυπουργός να τις αναγγείλει; Mήπως κι άλλα ολισθήματα της φυλής των Συριζαίων, του είδους Πολάκη ή Παππά; Ίσως την κα Λουΐζα Παπαγεωργίου, εκπρόσωπο της Exxon Mobil, ν’ αναγγείλει την ανακάλυψη σημαντικού κοιτάσματος φυσικού αερίου νοτιοδυτικώς της Κρήτης; Ή την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με τον λόρδο Όσμπορν του Βρεταννκού Μουσείου για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνος, που ανήκουν αρχαιόθεν στον Αθηναϊκό λαό;

Αυτά δεν ελέγχονται βραχυχρονίως. Είναι βέβαια, αλλά χρειάζονται χρόνον ωριμάνσεως. Συνεπώς δεν σχετίζονται με την προκήρυξη των εκλογών. Ο κ. Μητσοτάκης είναι ένας ευφυής και τυχερός πρωθυπουργός. Έχει απέναντι τον Τσίπρα που απογοήτευσε τον ελληνικό λαό με τις κυβιστήσεις του και τον… σεισμόπληκτο Ερντογάν-εφέντι, ο οποίος διστάζει να πάει στις κάλπες απ’ τον φόβο της ήττας. Αυτοί δεν αποτελούν πλέον αίτιον αναμονής.

Η ετοιμότητα του ΄Ελληνος πρωθυπουργού να εκμεταλλευθεί τις ευκαιρίες είναι αποδεδειγμένη, είτε ευρίσκεται στο αμερικανικό Κογκρέσο, είτε με τους τουρκικούς σεισμούς . Η επαναφορά της “επενδυτικής βαθμίδας” είναι εξασφαλισμένη, άρα δεν μετράει στην επιλογή της ημερομηνίας εκλογών.

Επίσης, δεν αποτελούν αίτιο διστακτικότητας οι δημοσκοπήσεις που δεν εξασφαλίζουν αυτοδυναμία στις πρώτες εκλογές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΝΔ θα την κερδίσει τις δεύτερες, με επαρκές ποσοστό ψήφων. Στις επαναληπτικές θα λειτουργήσει η συσπείρωση των ψηφοφόρων της “χαμένης ψήφου”, με τους οπαδούς της ΝΔ που θα προσφέρει τον σχηματισμό αυτοδυνάμου, κεντροδεξιάς κυβερνήσεως.

Δεν κινδυνεύει η ΝΔ

Η ΝΔ δεν κινδυνεύει να χάσει την εξουσία, ακόμη και σε περίπτωση συγκολλήσεως όλων των να αριστερών πολιτικών δυνάμεων. Οι διαφορές χημείας των αρχηγών των δεν επιτρέπει ένα νέο σύμφωνο Σοφούλη-Σκλάβαινα, που προκάλεσε την δικτατορία Μεταξά το 1936. Άλλωστε, η διεθνής συγκυρία δεν ευνοεί τερατογενέσεις, όπως μια επιστροφή στις αριστερές ρετσέτες “κοινωνικής δικαιοσύνης”. Αυτές δοκιμάσθησαν κι απέτυχαν στο παρελθόν.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία αργά ή γρήγορα θα τελειώσει, η παγκόσμια οικονομία θα κινηθεί ανοδικά εφέτος, ο πληθωρισμός θα υποχωρήσει, όπως και οι τιμές των καυσίμων, υγρών και αερίων. Ο τουρισμός, τέλος, θα επουλώσει ορισμένες οικονομικές πληγές από την πανδημία. Αλλού είναι το θέμα: Η επάρκεια του κυβερνητικού επιτελείου, ν’ ανταποκριθεί στις επείγουσες ανάγκες του ελληνικού λαού.

Η υποστελέχωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας κι η ανεπάρκεια των κρατικών νοσοκομείων, η εύρυθμος λειτουργία της Ανωτάτης Παιδείας με την επικράτηση των αναρχικών φοιτητών και την ανεπάρκεια των πρυτανικών αρχών κι η αντίδραση της δημοσιοϋπαλληλίας που ματαιώνει κάθε προσπάθεια περιορισμού της γραφειοκρατίας, βασανίζουν, όχι μόνο τους πολίτες, αλλά και το κυβερνητικό μάνατζμεντ.

Η αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών είναι υπόθεση γνώσεως, θάρρους κι αντοχής των κυβερνητικών στελεχών που θα κληθούν να εφαρμόσουν τις γνωστές, αλλά δύσκολες λύσεις. Οι προσωπικές ανασφάλειες δεν δικαιολογούν άλλους δισταγμούς. Η ανανέωση του κυβερνητικού σχήματος με στελέχη εκτός του κόμματος είναι αναγκαία, όσο και επείγουσα. «Ιδού που έχει θέλησιν αυτός. Θ’ αγωνισθεί, θα κάμει, θ’ ανυψώσει». (*)

---

(*) Κωνσταντίνος Π. Καβάφης: “Δημητρίου Σωτήρος” (162-150 π.Χ)