Γιατί ο Μητσοτάκης πρέπει να είναι πιο προσεκτικός με την Αίγυπτο

Η συνάντηση  που είχε ο Έλληνας πρωθυπουργός  Κυριάκος Μητσοτάκης με τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αμπτέλ–Φατάχ Ελ Σίσι, στο Ελ Αλαμέιν, δεν στερείτο πολιτικής σημασίας ώστε να περάσει απαρατήρητη από τα φιλοκυβερνητικά τηλεοπτικά κανάλια, καθώς έδωσε δύο σημαντικές ειδήσεις: Οι σχέσεις των δύο χωρών δεν εξαρτώνται από τις διμερείς επαφές με τρίτες χώρες (διάβαζε Τουρκία) κι η Αίγυπτος θα εξαγάγει εργατικό δυναμικό στην Ελλάδα, για τις ανάγκες της ελληνικής γεωργίας και μεταποίησης.

Η μεν αναβληθείσα επίσκεψη του Αιγυπτίου προέδρου στην Άγκυρα τελικά θα πραγματοποιηθεί για να συγκολληθούν οι σχέσεις των δύο, εριζουσών δια τα πρωτεία σουνιτισμού στον ισλαμικό κόσμο, χωρών που διερράγησαν όταν ο Αλ Σίσι ανέτρεψε, με στρατιωτικό κίνημα, την νόμιμη κυβέρνηση των Αδελφών Μουσουλμάνων κι ο Ερντογάν έσπευσε να τους παράσχει άσυλο.

Όταν όμως το αίτημα της Αιγύπτου να σταματήσουν οι βιτριολικές εκπομπές των Αδελφών Μουσουλμάνων  από Τουρκικού εδάφους ικανοποιήθη, η παρεξήγηση μεταξύ των δύο καθεστώτων διασκεδάσθη και η επαναπροσέγγιση εθεωρήθη επιβεβλημένη. Για να μην χολωθεί η ελληνική κυβέρνηση από την αναθέρμανση των τουρκοαιγυπτικών σχέσεων, εάν τυχόν θιγούν ελληνικά συμφέροντα, επεννοήθη η εσπευσμένη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο θερινό θέρετρο του Αιγυπτίου προέδρου στο Ελ Αλαμέιν – δήθεν για την κατάθεση στεφάνου στους ηρωικώς πεσόντες στρατιώτες μας κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Υπάρχει η βάσιμος υποψία ότι η Αίγυπτος επιθυμεί να συναντήσει την τουρκική ΑΟΖ νοτιανατολικώς της Ρόδου εξ ου και το νέο ειδύλλιο των δύο προέδρων Σίσι κι Ερντογάν .Το κατά πόσον θα επηρεάσει τα ελληνικά συμφέροντα εξαρτάται από τις εκκρεμότητες που άφησε ο κ. Δένδιας κατά την χάραξη της ΑΟΖ Ελλάδος και Αιγύπτου στη θάλασσα της Λυκίας και την επήρεια του Καστελλορίζου. Τα περί ενεργειακής συνεργασίας της Ελλάδος με την Αίγυπτο ήσαν γνωστά και ανάξια “συναντήσεως κορυφής” – θ’ αρκούσε η μετάβαση του κ. Χατζηδάκη στο Κάιρο.

Εποχικοί εργάτες από την Αίγυπτο

Άλλη είναι η είδηση που αποκτά σημασία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ελληνική αγροτική οικονομία έχει ανάγκη εργατικών χειρών για την συγκομιδή φρούτων και του ελαιοκάρπου κι ό,τι ο πληθυσμός της Αιγύπτου, που πλησιάζει τα 100 εκατομμύρια, έχει περίσσεια εργατών τους οποίους αδυνατεί να διαθρέψει ο Νείλος ποταμός. Υπ’ αυτή την έννοια υπάρχει κάποια συμπληρωματικότητα των δύο οικονομιών αλλά οι κοινωνικές των ανάγκες διαφέρουν εκ διαμέτρου.

Η χώρα μας υποφέρει απ’ την αθρόα είσοδο μουσουλμάνων οικονομικών μεταναστών από το Πακιστάν, την Συρία και το Αφγανιστάν, οι οποίοι ολοένα περισσότερο ριζοσπαστικοποιούνται, προκαλούν επεισόδια κι αποτελούν εν δυνάμει “πέμπτη φάλαγγα” που λαμβάνει εντολές από την ΜΙΤ.

Η Ελλάς δεν έχει ανάγκη κι από Αιγυπτίους, “αδελφούς” μουσουλμάνους στα αστικά της κέντρα που τελικά θα καταλήξουν. Εάν υπάρχουν ανάγκες εποχικές για τις συγκομιδές ή για τις θερινές τουριστικές απασχολήσεις, αρκούν οι τρίμηνες άδειες παραμονής των Αιγυπτίων εργαζομένων στο ελληνικό έδαφος.

Πλανάται ο κ. πρωθυπουργός εάν φρονεί ότι θα λύσει το δημογραφικό πρόβλημα της Ελλάδος με τη μετανάστευση μουσουλμανικού πληθυσμού στην χώρα. Οι άνθρωποι αυτοί είναι διαφορετικής κουλτούρας και δεν πρόκειται ποτέ να αφομοιωθούν. Αρκετά προβλήματα υπάρχουν με τους μουσουλμάνους της Κομοτηνής-Ροδόπης – μην προστεθούν κι άλλα. Ας ρωτήσει ο κ. Μητσοτάκης τον φίλο του Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν τι τραβάει από τους “Πιέρνουαρ” της Αλγερίας και τους μουσουλμάνους του Σαχέλ, ακόμη κι αν… ετεροπροσδιορίζεται η πλάνη του.