Γιατί ο Μητσοτάκης ξορκίζει την απλή αναλογική

Ερωτηθείς αν σε περίπτωση αδυναμίας αυτοδυναμίας θα πάει σε επόμενες εκλογές ή θα επιδιώξει συνεργασία με άλλο κόμμα, ο κ. Μητσοτάκης δήλωσε: «Θεωρώ ότι η απλή αναλογική είναι καταστροφικό σύστημα για τη χώρα. Η εκτίμηση μου ότι θα οδηγηθούμε σε δεύτερες εκλογές προκύπτει από τα απλά μαθηματικά. Αριθμητικά αν επιχειρούσαμε να προβάλλουμε τα σημερινά δεδομένα δημοσκοπήσεις, θεωρητικά υπάρχει η δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα. Θα συνιστά πολιτική τερατογένεση. Γι’ αυτό η πρώτη κάλπη έχει εξαιρετικά μεγάλη σημασία. Θα πρέπει να είναι σκαλοπάτι να διεκδικήσουμε την αυτοδυναμία και να εξηγήσουμε γιατί μια αυτοδύναμη κυβέρνηση που δεν είναι κατ’ ανάγκη μονοκομματική μπορεί να οδηγήσει τη χώρα με σταθερότητα και ασφάλεια».

Μάθαμε, επί τέλους, ότι υπάρχουν και αυτοδύναμες κυβερνήσεις που δεν είναι μονοκομματικές! Όμως το θέμα δεν είναι η σύγχυση εννοιών στο μυαλό του Κυριάκου Μητσοτάκη, ούτε η τραγική εκφορά του λόγου, η οποία, απλώς την επιβεβαιώνει. Το σημαντικό είναι ότι ο πρωθυπουργός θεωρεί «τερατογένεση» την δυνατότητα των άλλων κομμάτων να σχηματίσουν κυβέρνηση συνεργασίας. Εν προκειμένω, δεν πρόκειται για ανιστόρητη άποψη ούτε για σύγχυση, αλλά για γνήσια ειλικρίνεια! Άλλωστε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποτέ δεν έκρυψε τι όντως σκέπτεται.

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει η απαράδεκτη αυτή άποψή του, η οποία απλώς μας δείχνει πόσο περιφρονεί το δημοκρατικό πολίτευμα και το κοινοβουλευτικό σύστημα. Την έχει εκφράσει ποικιλοτρόπως με τα έργα του, όπως οι αναίτιες παρακολουθήσεις πολιτικών & δημοσιογράφων, αλλά και -κυρίως- με τις παρανοϊκές καραντίνες και τον εμβολιαστικό εκβιασμό. Στον αντίποδα, ο ΣΥΡΙΖΑ επενδύει στα συνθήματα-σκουπίδια των trappers, ελπίζοντας έτσι, να προσεταιρισθεί το αντισυστημικό ή/και απολίτικο εφηβικό και νεανικό κοινό. Το γαρ πολύν της θλίψεως γεννά παραφροσύνη…

Είναι προφανές ότι Μητσοτάκης και Τσίπρας βλάπτουν την Ελλάδα το ίδιο. Θα προσέθετα και τον Νίκο Ανδρουλάκη, αλλά μάλλον δεν θα βρεθεί σε θέση ευθύνης ώστε να βλάψει τόσο όσο οι άλλοι. Όπως και να έχει, το ανίκανο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα τείνει να απαξιωθεί πλήρως. Συντηρείται μόνον από το καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα και την αδιαφορία της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών. Είναι θέμα χρόνου να επέλθει η πλήρης κατάρρευση…

Χρειάζονται θεσμικές αλλαγές

Για όλους εμάς, όσους δεν συμμετέχουμε στο παρακμιακό πολιτικό παιχνίδι του συστήματος της Μεταπολιτεύσεως, το ερώτημα είναι τι θα σημάνει για την χώρα η επερχόμενη κατάρρευση και αν μπορεί να αποτραπεί. Δεν γνωρίζω την απάντηση στο πρώτο ερώτημα, αλλά φοβάμαι για τα χειρότερα. Στο δεύτερο ερώτημα, όμως, η απάντηση υπάρχει και είναι οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές, δηλαδή ένα νέο σύνταγμα, το οποίο να κατοχυρώνει τον πλήρη διαχωρισμό των εξουσιών ώστε να υπάρξει έλεγχος, λογοδοσία και ανεξάρτητη Δικαιοσύνη!

Όμως, οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές δεν μπορούν να επέλθουν ερήμην της μεγάλης πλειοψηφίας, η οποία σήμερα απέχει. Ούτε πρέπει να αφήσουν αδιάφορους τους νέους, για λογαριασμό των οποίων, άλλωστε, επέρχονται! Γι’ αυτό, οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές πρέπει να συνδεθούν με την απλή αναλογική, η οποία δίνει την δυνατότητα να εκφρασθούν όλες οι πολιτικές απόψεις, ακόμη και οι πλέον περιθωριακές ενώ ο συνδυασμός της με τον πλήρη διαχωρισμό των εξουσιών, δηλαδή την άμεση εκλογή της εκτελεστικής εξουσίας στο πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αποκλείει τον κίνδυνο της πολιτικής αστάθειας.

Οι συντηρητικοί και μετριοπαθείς πολίτες δεν πρέπει να φοβούνται την απλή αναλογική γιατί η έκφραση όλων των πολιτικών απόψεων συμβάλλει στην πλήρη πολιτική ενσωμάτωση του συνόλου του εκλογικού σώματος και εκτονώνει τις πιέσεις των ακραίων κάθε πλευράς, οι οποίοι, σήμερα, κρύβουν την πολιτική τους αναξιοπιστία και ρηχότητα πίσω από τον αποκλεισμό τους από το κοινοβούλιο.

Εάν εκλεγούν και εκτεθούν στην βάσανο της κοινοβουλευτικής παρουσίας πολιτικής, θα καταδειχθεί το ανύπαρκτο πολιτικό τους διαμέτρημα και γρήγορα θα εξαφανισθούν. Στην πραγματικότητα, ο συνδυασμός απλής αναλογικής και προεδρικού συστήματος θα οδηγήσει σε ένα πολύ πιο σταθερό πολιτικό σύστημα, στο οποίο θα επιβιώσουν ελάχιστα -έως κανένα- ακραία πολιτικά σχήματα αφού η κατάκτηση της εξουσίας θα απαιτεί την σύμπλευση με τα μεγάλα πολιτικά ρεύματα.

Οι επόμενη εκλογική αναμέτρηση είναι μια καλή ευκαιρία για την εμφάνιση και ανάδειξη ενός ριζοσπαστικού μεταρρυθμιστικού πολιτικού κινήματος, το οποίο θα προτάξει τις μεγάλες πολιτικές αλλαγές. Μόνον αυτές μπορούν να δώσουν όραμα στον λαό και να σώσουν την πολιτική από την λαίλαπα του αυταρχισμού, τον οποίο επωάζει η μηδενιστική αντισυστημικότητα της trap κουλτούρας που θερίζει στη νεολαία…