Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ “αργοσβήνει”

Όταν κάποιος χάσει ένα αγώνα και καταλάβει σε βάθος της αιτίες της ήττας έχει ελπίδες να κερδίσει στο τέλος. Στον ΣΥΡΙΖΑ αρνούνται να καταλάβουν, αρνούνται καν να ερευνήσουν τις αιτίες της ήττας. Δεν έχουν την παραμικρή ελπίδα ανάκαμψης. Τα κόμματα γεννιούνται για να καλύψουν ανάγκες της Πολιτικής, δηλαδή τις ανάγκες της χώρας σε όλους τους τομείς, από την Άμυνα και την Υγεία, ως την ανεργία, την ακρίβεια και ιδίως την κάλυψη των εθνικών θεμάτων, ελληνοτουρκικά, Σκόπια κλπ.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καταψηφίστηκε για την κωλοτούμπα στο δημοψήφισμα, την περιφρόνηση της θέλησης του ελληνικού λαού, και για τις Πρέσπες, την περιφρόνηση του Έθνους. Έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κουτσό άλογο. Ο αναβάτης έφυγε και το άλογο τρεκλίζει, όπου να ‘ναι θα πέσει. Σ’ αυτό βασίζουν μερικοί την πρόβλεψη (και την επιθυμία) ότι ίσως ο Τσίπρας έχει ακόμα πολιτικό μέλλον. Έχει ξανασυμβεί να επιστρέψουν στην σκηνή πολιτικά πρόσωπα που είχαν περάσει στο περιθώριο πχ ο Γεώργιος Παπανδρέου ως επικεφαλής της Ένωσης Κέντρου, ο Κων/νος Καραμανλής μετά τη Χούντα και φυσικά ο Ελ. Βενιζέλος μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Κανείς, ωστόσο, δεν είχε θεωρηθεί υπεύθυνος εθνικής ζημίας. Ούτε κωλοτούμπας. Γι’ αυτό επέστρεψαν ως σωτήρες.

Αδιαφορία για τα εθνικά

Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα, προσυνεδριακά, ούτε καν αγγίζει αυτά τα κρίσιμα εθνικά ζητήματα. Λες και λύθηκαν. Λες και οι εκλογές δεν έγιναν γι’ αυτά ακριβώς τα προβλήματα. Λες και η Τουρκία έπαψε να μας απειλεί. Οπότε τι απομένει να κριθεί στο Συνέδριο; Οι ίντριγκες του Φίλη, του Τσακαλώτου και του Παππά, η ευφράδεια της κ. Αχτσιόγλου, ο αντρισμός του κ. Τζανακόπουλου, και ο αδιάφορος χορός των δευτεροκλασάτων. Δίκιο είχε ο κ. Παπαδημούλης που, τακτοποιημένος ο ίδιος, μπορεί να βλέπει από τις Βρυξέλλες με ήρεμο μάτι τα δρώμενα και αποφάνθηκε: ο κόσμος «δεν ενδιαφέρεται για τα εσωκομματικά μας».

Αν και ο κ. Παπαδημούλης αποκρύπτει μια πραγματικότητα πολύ χειρότερη, αν πιστέψουμε τις πληροφορίες για σφυγμομετρήσεις ενόψει Συνεδρίου που πιστοποιούν ότι το Κόμμα κινείται μεταξύ 7% έως 10%. Ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται πλέον για το ίδιο το κόμμα. Για να είμαι σωστός και ακριβής με όλα ασχολούνται τα στελέχη του Συνεδρίου και για όλα μιλάνε εκτός από την ταμπακέρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ μας λέει καταπρόσωπο: Έτσι κάναμε έτσι θα ξανακάνουμε. Ε! Αν εισπράξουν απόρριψη του κοινού να μην απορούν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον ούτε καν κουτσό άλογο. Είναι γαϊδουράκι εντελώς ανεπαρκές για να σηκώσει και να μεταφέρει το μήνυμα Ανάστασης που χρειάζεται η χώρα. Αυτόν το ρόλο τον είχε και τον πέταξε από πάνω του σαν παλιόρουχο. Πολλοί διερωτώνται για το μέλλον του κ. Τσίπρα, όταν επιστρέψει από τις μακρές διακοπές του (;) από τις ΗΠΑ. Μερικοί θεωρούν ότι ένας τόσο νέος πολιτικός έχει ακόμα μέλλον. Ωστόσο η επιπολαιότητα, η αφροντισιά και η αδιαφορία με την οποία αντιμετώπισε τα Εθνικά θέματα (Πρέσπες-Δημοψήφισμα) δεν συνηγορούν ότι αυτά μπορεί να διαγραφούν εύκολα από τη μνήμη. Αν ο Μητσοτάκης κατέρρεε είναι απίθανο ότι ο Τσίπρας θα είχε πιθανότητες διαδοχής ως υπαίτιος πρόσφατων δεινών. Το μέλλον αόρατον. Εκτός αν αφανείς, αλλά υπαρκτές, κοινωνικές δυνάμεις αυτο-επιστρατευθούν.