Γιατί στηρίζω τον Ανδρέα Λοβέρδο – Η πολιτική και το βίωμα

Ερχόμενος τον Σεπτέμβρη του 2010 στο υπουργείο Υγείας, ο Ανδρέας Λοβέρδος –μετά την θητεία του στο υπουργείο Εργασίας και μια σημαντική μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό– είχε πει χαριτολογώντας: «Αισθάνομαι σαν να έρχομαι στο Ιράκ από το Αφγανιστάν». Λίγους μήνες αργότερα (Φεβρουάριος 2011) –για του λόγου το αληθές– μια πρωτοφανής μηνιαία κατάληψη του υπουργείου από το σύνολο των δυνάμεων της αντιπολίτευσης, σηματοδότησε την νομοθέτηση του ΕΟΠΥΥ, τη μεγαλύτερη και διαρκώς αναβαλλόμενη μεταρρύθμιση στην Υγεία την τελευταία εικοσαετία.

Παράλληλα, υπήρξαν σημαντικές αλλά καίριες παρεμβάσεις για μια νέα φαρμακευτική πολιτική (με υλοποίηση μέτρων, όπως ηλεκτρονική και εθνική συνταγογράφηση, τιμολογήσεις, επιστροφές, λίστες κ.α.) που οδήγησαν σε γιγαντιαία περικοπή της δαπάνης στο μισό. Ακόμα έγινε εκτεταμένη και επιτυχής προσπάθεια αναδιοργάνωσης και εξορθολογισμού των νοσοκομείων (ΚΕΝ, esy.net, θεραπευτικά πρωτόκολλα, ICD10 κλπ), όπως και νέες πολιτικές δημόσιας Υγείας (κάπνισμα, καρκίνος κ.α.).

Είναι χαρακτηριστικό ότι τέτοια μέτρα, που έπρεπε να είχαν ληφθεί από χρόνια,  υλοποιήθηκαν επί υπουργίας Λοβέρδου με μεγάλη ταχύτητα και κυρίως χωρίς επιβολή των εισηγήσεων της Τρόικας. Παρόλα αυτά, στο κλίμα της εποχής θεωρήθηκαν αποτέλεσμα εξαναγκασμού από το κύμα των Αγανακτισμένων, την αντιπολίτευση, του συνόλου σχεδόν των ΜΜΕ, αλλά και πλήθους επιστημόνων του χώρου και αναλυτών μέχρι σήμερα.

Στην τωρινή μεταμνημονιακή δημόσια συζήτηση οι χρονίζουσες διαρθρωτικές μετατροπές που επείγουν, η ρήξη με παθολογίες και στρεβλώσεις του παρελθόντος, όπως και η αναδιάταξη του σύμπλοκου εξουσίας, που παγιδεύει την χώρα σε εσωστρέφεια, αναδύονται συνεχώς. Η χώρα μας με τεράστιο χρέος, εποπτεία δανειστών και Υπερταμείο, έχει άμεση ανάγκη σημαντικού μετασχηματισμού της οικονομίας στην μετα-παγκοσμιοποίηση.

ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ

Επιπλέον, η πανδημία δημιούργησε μεγάλα ελλείμματα, νέες μεταβατικές μορφές στην ψηφιακή γαλέρα της εργασίας, ρήξη στις αλυσίδες παραγωγής και διανομής και έντονη πλανητική αλληλοδράση με τις μεταλλάξεις και το νέο καπιταλισμό της πλατφόρμας και των αλγορίθμων. Σε αυτές τις προκλήσεις, η κυβέρνηση της ΝΔ, κρυπτόμενη πίσω από την πανδημία, λειτουργεί επιλεκτικά, διοχετεύοντας τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης στις οικονομικές ελίτ, συντηρώντας τις ιεραρχίες και αφήνοντας σε θεσμικούς αυτοματισμούς τις μετωπικές ρήξεις με την στασιμότητα των συντεχνιών.

Αντίστοιχα, ο ΣΥΡΙΖΑ, τελματωμένος στην τακτική της άρνησης σε όλα και της φθοράς, είναι ανίκανος να προτείνει, αλλά και να πιέσει δημιουργικά για αλλαγές. Εκτονώνεται σε άγονες διχαστικές αντιπαραθέσεις. Η στιγμή, όμως, δεν επιτρέπει εφησυχασμούς, καθώς η επερχόμενη αντεπίθεση της βόρειας ευρωπαϊκής λιτότητας, με την επαναφορά του συμφώνου σταθερότητας, προετοιμάζεται για το τέλος της επόμενης χρονιάς. Η χώρα έχει ανάγκη ενός κύματος έγκαιρων γενναίων μεταρρυθμίσεων, αλλά και εκτόνωσης της πόλωσης, ώστε να προκύψουν σοβαρές συναινέσεις και συγκλίσεις στα μείζονα για το εθνικό συμφέρον.

Η πιθανή τωρινή αναγέννηση του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι αυτοσκοπός, ούτε εκλογική αριθμητική. Πρέπει πρωταρχικά να υπηρετεί την ανάγκη του εναλλακτικού ορίζοντα στην  εθνική προοπτική. Το παράδειγμα του “μεταρρυθμιστικού διαρκούς” στην Υγεία είναι χαρακτηριστικό μιας συνεχούς ανανέωσης και αναζήτησης από την παράταξη της αλληλεγγύης που δημιούργησε το κοινωνικό κράτος και ενδιαφέρεται συνεχώς για τις δημόσιες υπηρεσίες σε όλους τους πολίτες.

Γιατί ο Ανδρέας Λοβέρδος

Από τους Αυγερινό, Γεννηματά, Κρεμαστινό, Γείτονα και Αλέκο Παπαδόπουλο μέχρι τον Λοβέρδο, ο χώρος βρίσκεται σε μια συνεχή εξέλιξη. Το διαρκώς καταγγελλόμενο σαν ανεπαρκές ΕΣΥ άντεξε την τεράστια δοκιμασία της πανδημίας, επειδή κάποιοι πάλεψαν και προσπάθησαν για την συνεχή βελτίωσή του όλα αυτά τα χρόνια. Και αυτό ισχύει με λάθη και πάθη, ήττες και νίκες σε όλα τα μεγάλα πολιτικά μέτωπα, όπως με τον τρόπο του ο κάθε υποψήφιος για την προεδρία αναδεικνύει σήμερα στην προεκλογική περίοδο απέναντι σε παραπολιτικά και παραπλανητικά σχόλια και αμφίβολες δημοσκοπήσεις.

Κατά την άποψή μου, ο Ανδρέας Λοβέρδος αυτή την στιγμή συγκεντρώνει την μεγάλη εμπειρία, αλλά και το πάθος για την συνέχιση αυτής της διαδικασίας μετεξέλιξης της ελληνικής κοινωνίας, της εξωστρεφούς ανάπτυξης με αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου, αλλά και την σύνδεσή της με την παραγωγή ευημερίας και τη διάχυσή της προς τα κάτω. Αυτή η πορεία μέσα από θεσμούς και μεταρρυθμίσεις προσδιορίζει την προοδευτική διακυβέρνηση, την πραγματική Αλλαγή και όχι ο παρωχημένος νομιναλισμός με πλαστικές σημαίες στερεοτύπων και διαρκή πόλωση του κόσμου.

Υ.Γ.:  Αίθουσα της Βουλής αρχές του 2011. Υποστηρίζαμε άρθρα του νομοσχεδίου για τη νέα πολιτική φαρμάκου. Ξαφνικά, ανακοινώνεται η παραίτηση δυο φίλων βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας σε όλους τους παρόντες ένα δυνατό σοκ. Αμέσως μετά, πριν ανεβεί στο βήμα ο Ανδρέας Λοβέρδος γυρίζει και με κοιτάζει. Χωρίς να το πολυσκεφτώ του λέω: «Όρθιοι και προχωράμε». Το ίδιο επαναλαμβάνω και τώρα: Όρθιοι και προχωράμε.