Γιατί το ΚΙΝΑΛ τώρα δεν μπορεί και πώς μπορεί να τα καταφέρει

Δεν έχει νόημα να ψάχνεις, σε σκοτεινές αδιέξοδες ατραπούς, να βρεις  απαντήσεις βολικές στην πολιτική υπαρξιακή αγωνία. Νόημα έχει να ακούς τις πεντακάθαρες απαντήσεις, που δίνει η πραγματικότητα. Η οποία ούτε βολεύεται ούτε βολεύει. Ούτε φτιασιδώνεται ούτε γίνεται αυτό που θέλουμε. Είναι απλά η πραγματικότητα. Και δεν ενδιαφέρεται εάν αρέσει. Έτσι κι αλλιώς κυριαρχεί και είναι ανίκητη. Γιατί αποτελεί τον παρόντα χρόνο. Που έχει καταγράψει αδιαμφισβήτητα το παρελθόν, με τα καλά και τα άσχημα του. Και αποτελεί την μοναδική βάση, για στόχους και ελπίδες του μέλλοντος. Ο λόγος για το ΚΙΝΑΛ.

Τo ΚΙΝΑΛ είναι η απόπειρα μετεξέλιξης του ΠΑΣΟΚ, για να είμαστε σαφείς. Και μην γκρινιάξετε που μιλώ για πολιτική, ακόμη δεν μπήκε ο νέος χρόνος. Οι γιορτές, με την σχόλη τους και το άραγμα τους, προσφέρονται για περίσκεψη και στοχασμούς. Γύρω από αυτά που αποτελούν την ζωή και τα αγαπάμε. Και η πολιτική είναι συστατικό στοιχείο της κοινωνικής μας ζωής. Και την αγαπάμε. Χωρίς αυτήν δεν μπορούν να αντιπαλεύουν οι ιδέες μας, για να καλυτερέψει η ζωή μας.  Προέκυψαν και οι εξελίξεις στο σκάνδαλο Novartis και μας κέντρισαν.

Το ΚΙΝΑΛ, λοιπόν, είτε το συμπαθούμε είτε όχι, είναι το κρίσιμο ερωτηματικό για τις προσεχείς πολιτικές εξελίξεις, που μας αφορούν όλους. Και από αυτήν την άποψη, βρίσκεται στο κέντρο των πολιτικών διεργασιών. Γιατί από την πορεία του θα εξαρτηθούν πολλά. Από το αν και ποια Κυβέρνηση θα έχουμε μετά τις εθνικές εκλογές ή αν θα πάμε σε δεύτερες εκλογές, με άλλο εκλογικό σύστημα. Μέχρι το τι θα γίνει – και στις δύο περιπτώσεις – στην πολιτική σκηνή, στην οικονομία, στην κοινωνία και στην προοπτική της χώρας.

Δεν έχει λοιπόν σημασία τόσο το μέγεθος του ΚΙΝΑΛ σήμερα. Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι αποτελεί τον κρίσιμο παράγοντα των εξελίξεων. Γι αυτό ενδιαφέρει όλους μας. Ακόμη και τα δύο μεγαλύτερα σήμερα πολιτικά κόμματα, που φαίνεται ότι θα αντιπαλέψουν στις εκλογές, για την επόμενη Κυβέρνηση. Το παρόν και το μέλλον τους εξαρτάται, σε μεγάλο βαθμό, από το ποια θα είναι η πορεία του ΚΙΝΑΛ. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Για όποιους έχουν καθαρή ματιά και καθαρό μυαλό.

Το ότι σήμερα το ΚΙΝΑΛ “αγκομαχάει” και δείχνει ότι “δεν μπορεί” να τιναχθεί προς τα επάνω, χωρίς όμως αυτό να αποκλείεται, ιδίως μετά τις ραγδαίες εξελίξεις περί το σκάνδαλο Novartis και το ποιον πολιτικό χώρο θα πλήξουν, είναι κάτι που  έχει τις επιπτώσεις του. Και για το ίδιο και για τους άλλους. Αλλά έχει και τις αιτίες του. Χωρίς την αντιμετώπιση των οποίων, το μέλλον αυτού του κόμματος δεν διαγράφεται ευοίωνο. Ας τις δούμε ψύχραιμα.

Τρεις φάσεις

Το ΠΑΣΟΚ υποχώρησε, συρρικνώθηκε και τελικά κατέρρευσε, σε τρεις κυρίως φάσεις:

• Πρώτον, όταν μεταλλάχθηκε, μετά τον Ανδρέα, από πατριωτικό κίνημα διεκδικήσεων για την χώρα και τους πολίτες, σε κόμμα κυβερνητικής διαχείρισης και παγκοσμιοποιημένης ανάπτυξης, αναγκαίο η όχι, κρίνεται.
• Δεύτερον, όταν ανέλαβε μόνο του το βάρος αντιμετώπισης της χρεωκοπίας του κράτους, συνάπτοντας βαριά μνημόνια με τους δανειστές και υποχρεώνοντας τους περισσότερους πολίτες σε παρατεταμένη ζωή λιτότητας, αναγκαίο ή όχι, κρίνεται.
• Τρίτον, όταν συγκυβέρνησε μνημονιακά με τον παραδοσιακό ιδεολογικό του αντίπαλο, την ΝΔ, αναγκαίο η όχι, κρίνεται.

Η ίδρυση του ΚΙΝΑΛ, επιλογή της σημερινής προέδρου του και προέδρου του “μικρού” ΠΑΣΟΚ που παρέλαβε, ήταν η κορύφωση των προσπαθειών που είχαν προηγηθεί, με τους “58”, την “Ελιά” και την Δημοκρατική Συμπαράταξη, για την δημιουργία πολυτασικού φορέα της ελληνικής Κεντροαριστεράς, στην θέση του ΠΑΣΟΚ της κεντροαριστερής κυριαρχίας.

Με την σύμπραξη πολιτικών τάσεων του χώρου, είτε κομμάτων όπως η εναπομείνασα ΔΗΜΑΡ. και η νεότευκτη ΕΔΕΜ είτε κομματιών του ΠΑΣΟΚ όπως το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών του Γιώργου Παπανδρέου και οι “εκσυγχρονιστικές” δυνάμεις των Κινήσεων  Πολιτών για την Σοσιαλδημοκρατία. Καθώς και προσωπικοτήτων του ευρύτερου χώρου.

Η συμπαράταξη αυτή δημιούργησε ελπίδες ανάδειξης ενός κραταιού φορέα της Κεντροαριστεράς, απέναντι στον “καταπατητή” ΣΥΡΙΖΑ και στην συντηρητική ΝΔ. Αλλά οι εξελίξεις απέδειξαν φρούδες αυτές τις φιλοδοξίες. Και μπορεί το ΚΙΝΑΛ να μην επέστρεψε στο 4% του ΠΑΣΟΚ του Ιανουαρίου 2015. Αλλά η αγωνιώδης προσπάθεια υπέρβασης του 7% και ο θριαμβευτικός στόχος υπέρβασης του 10%, μόνο επιτυχία δεν μπορεί να θεωρείται, για τον διάδοχο του ΠΑΣΟΚ, του οποίου ο πήχης ήταν πάντα πέριξ του 40%.

Ναφθαλίνη παλαιοκομματισμού

Αυτά που συνέβαλαν, επιπροσθέτως και καταλυτικά, στην κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και στην σημερινή καθήλωση του ΚΙΝΑΛ χαμηλά είναι:

• Πρώτον, τα αποδεδειγμένα σκάνδαλα πρωτοκλασσάτων στελεχών του χώρου. Κάτι που αφαίρεσε ηθικό πλεονέκτημα.
• Δεύτερον, η κατάληψη, λόγω μνημονίων, από τον ΣΥΡΙΖΑ σημαντικού τμήματος της εκλογικής βάσης του χώρου. Κάτι που αφαίρεσε πολιτικό πλεονέκτημα.
• Τρίτον, η κυβερνητική θητεία του ΣΥΡΙΖΑ με τα καλά και τα άσχημα της. Κάτι που αφαίρεσε πλεονέκτημα κυβερνητικής αυθεντίας.
• Τέταρτον, η οικονομική καχεξία, καθώς το ΠΑΣΟΚ χρωστάει πολλά και τόσο η Δημοκρατική Συμπαράταξη όσο και το ΚΙΝΑΛ, ως διάδοχα σχήματα, εισπράττουν λίγα. Κάτι που αφαίρεσε λειτουργικές δυνατότητες.

Αυτά που εμποδίζουν την ανάκαμψη του ΠΑΣΟΚ και την δυναμική πορεία του ΚΙΝΑΛ είναι:

• Πρώτον, η εξαφάνιση του ΠΑΣΟΚ και των συμβόλων του, στοιχείων φορτισμένων με την μεγάλη ιστορία και τις παρακαταθήκες του άλλοτε κραταιού κόμματος. Άλλο η σύμπραξη του ΠΑΣΟΚ με πλησίστια κόμματα, ομάδες και πρόσωπα και άλλο η αφομοίωση του σε κάτι που δεν έχει ακόμη μετρηθεί στην λαϊκή αποδοχή.
• Δεύτερον, η εικόνα του ΚΙΝΑΛ, που δείχνει ακόμη κόμμα παλαιών αξιωματούχων και χοάνη πολιτικής επιβίωσης συμπραττόντων προσώπων και ομάδων. Κάτι που ρίχνει ναφθαλίνη παλαιοκομματισμού στην προσπάθεια ανανέωσης, επανεκκίνησης και δημιουργίας του ελπιδοφόρου νέου, μετά την έμπρακτη αυτοκάθαρση και αυτοκριτική του παλαιού.
• Τρίτον, η παρατεταμένη κυβερνητική εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ, που παρά την απογοήτευση που προκάλεσαν οι μνημονιακές του καντρίλιες, οι πολιτικές του προχειρότητες και οι διαχειριστικές του ανεπάρκειες, δείχνει σημαντική αντοχή. Κάτι που τείνει να τον εδραιώσει ως κύριο εκφραστή του κεντροαριστερού πόλου στον νέο δικομματισμό.

Δεν χάνει

Από τα παραπάνω εμπόδια, σημαντικότερο είναι το δεύτερο. Η αφαίρεση του μπορεί να διορθώσει το πρώτο και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το τρίτο. Και αυτά μπορούν να γίνουν με τρία καθοριστικά βήματα.

• Πρώτον, με ανασύνθεση του κομματικού τίτλου, ως ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, με ανάλογα σύμβολα. Ως πατριωτικό λαϊκό δημοκρατικό κίνημα, με ιστορία και μέλλον, με όπλο την αλήθεια και στόχο την εξουσία.  Και συνακόλουθο ξεκαθάρισμα προθέσεων και επιλογών, από όσους συμπράττουν στον πολυτασικό φορέα.
• Δεύτερον, με μετακίνηση στα μετόπισθεν του κόμματος εκείνων των νοοτροπιών και προσώπων, που δείχνουν και σήμερα την παλαιοκομματούρα των σφαλμάτων, των ευθυνών, της συρρίκνωσης και της ήττας του χθες.
• Τρίτον, η παράδοση των ηνίων σε άφθαρτα και απαλλαγμένα από τις πομπές του παρελθόντος πρόσωπα, χωρίς ηλικιακούς ρατσισμούς. Και η επικράτηση νέας δυναμικής, για σύνδεση του χώρου με τον λαϊκό παράγοντα, προβολή καινοτόμων προγραμματικών θέσεων και αντιμετώπιση του λαϊκισμού και της πολιτικής συντήρησης.

Για άρση κάθε πιθανής παρεξήγησης από την προτεινόμενη μετακίνηση του παλαιοκομματισμού στα μετόπισθεν. Δεν φταίνε όλα τα πρόσωπα (βουλευτές και στελέχη) για τις πομπές, την συρρίκνωση και τις ήττες του παρελθόντος. Αλλά κουβαλάνε όλα τον “σταυρό”, θέλουν δεν θέλουν. Κάνοντας στην άκρη, χάριν των νέων και άφθαρτων προσώπων και κυρίως για την επικράτηση της νέας δυναμικής νοοτροπίας, κάθε άλλο παρά πρέπει να απενεργοποιηθούν.

Αριστίνδην μέλη ενός νέου καθοδηγητικού οργάνου όλοι όσοι θέλουν και μπορούν. Και ενταγμένοι σε ειδικές επιτροπές, ανά θεματική ενότητα, μπορούν να συμβάλουν με την εμπειρία και την πολιτική σοφία τους, αλλά χωρίς τα σφάλματα του παρελθόντος, στην καθοδήγηση των νέων στελεχών του χώρου, στο κόμμα, στην Βουλή και στα κοινωνικά κινήματα.

Ένα τέτοιο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ δεν χάνει. Και πάντως θα κινηθεί σε υψηλά ποσοστά εκλογικής και κοινωνικής δύναμης, σε βάρος των πολιτικών του αντιπάλων. Ανήκουν στην ηγεσία του χώρου (συλλογικά και όχι μόνο στο πρόσωπο του προέδρου) πρωτοβουλίες σαν τις παραπάνω. Να αφουγκρασθούν την κοινωνική βάση και να οδηγήσουν σε επιτυχίες τον πολυτασικό φορέα. Να κάνουν ανήσυχο τον ύπνο των αντιπάλων του. Και να προσφέρουν στην χώρα.