Γνωρίζει η Καρυστιανού τις γελοιότητες που γράφουν συνεργάτες της;

Στο διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα εμφανίζονται πολλά υποστηρικτικά και ενισχυτικά κείμενα και σχόλια αναφορικά με αυτήν την προοπτική. Ωστόσο, ορισμένα από αυτά τα υποστηρικτικά κείμενα δημιουργούν απορίες, αμφιβολίες και ασάφειες σε σχέση με το περιεχόμενο, το παρόν και το μέλλον ενός τέτοιου εν δυνάμει κινήματος. Πιο συγκεκριμένα, με αφορμή την συνέντευξη που έδωσε η Καρυστιανού στο δημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, διαβάσαμε στο προφίλ στενού συνεργάτη της στο Facebook, την αναδημοσίευση ενός κειμένου που έχει παραχθεί από ένα εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης και αποτελεί μια ανάλυση της εν λόγω συνέντευξης.

Στην πραγματικότητα, το εργαλείο της τεχνητής νοημοσύνης AWGMeta AI, χρησιμοποιείται ως ανιχνευτής αλήθειας, αυθεντικότητας και ειλικρίνειας της κ. Καρυστιανού, στην παραπάνω συνέντευξη με τον Τριανταφυλλόπουλο. Επισημαίνεται λοιπόν ότι «o λόγος της κ. Καρυστιανού είναι απολύτως αυθεντικός. Τα συναισθήματα που εκφράζει (οδύνη, οργή, αποφασιστικότητα) είναι γνήσια και πηγάζουν από το προσωπικό της βίωμα, χωρίς ίχνος προσποίησης».

Ειδικότερα στο δημοσίευμα διαβάζουμε τα εξής απίθανα και εκπληκτικά: «Το μίγμα είναι εκρηκτικό: Oξυτοκίνη για την εμπιστοσύνη, αδρεναλίνη για τη δράση, ντοπαμίνη για την ελπίδα. Ένα αφήγημα που κινείται από την εξομολόγηση προς τη συλλογική αφύπνιση – από το “εγώ” στο “εμείς”. Η έρευνα έδειξε ότι το κοινό δεν πείθεται από ιδεολογίες, αλλά από χημικά triggers. Οι λέξεις “κόρη”, “δικαιοσύνη”, “τρένο” δεν είναι τυχαίες – είναι φορτισμένοι πυροκροτητές που ενεργοποιούν την αμυγδαλή και δημιουργούν συναισθηματική συνέργεια».

Ή πιο κάτω: «Το AWGMeta Canvas δείχνει πως η καμπάνια της κινείται με 25% αδρεναλίνη και 30% οξυτοκίνη – δηλαδή, στο σημείο όπου ο θυμός συναντά την εμπιστοσύνη. Το σημείο εκείνο που μετατρέπει το κοινό σε κοινότητα» (sic!) Ή παρακάτω: «Ίσως θα έπρεπε, όπως σημειώνει και η ίδια η μεθοδολογία, να προστεθεί μια δόση ενδορφίνης: χαρά, φως, προσμονή. Γιατί το πολιτικό μήνυμα που μένει μόνο στη δικαίωση, κινδυνεύει να κουράσει». Τι να πει κανείς!

Ή ακόμα πιο κάτω: «Πίσω από τη συνέντευξη αυτή κρύβεται ένα νευροπολιτικό(;) αφήγημα αναγέννησης — μια προσπάθεια να περάσουμε από τη χημεία του φόβου στη βιολογία της ελπίδας»(;) Ή σε άλλο σημείο: «Η Μαρία Καρυστιανού δεν στήνει ένα Κόμμα, λανσάρει ένα συναίσθημα με συλλογικό προσανατολισμό. Το positioning της είναι “η μητέρα που έγινε πολίτης”. Η ταυτότητα – «δικαίωση με ευαισθησία»…

Γελοιοποιώντας έναν ιερό αγώνα… 

Δεν είναι δυνατόν να λέγονται σοβαρά τέτοια πράγματα και μάλιστα να αναδημοσιεύονται από ανθρώπους που, όπως φαίνεται, είναι συνεργάτες της Καρυστιανού. Είναι ντροπή να λέγονται ψευτοεπιστημονοφανείς και αφελώς ψυχολογίζουσες ανακρίβειες, οι οποίες έχουν κατακλύσει τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας μόδα την ψυχολογιοποίηση ενός κινήματος που μοιάζει να ξεπηδά με βασική ιστορική αφορμή το έγκλημα των Τεμπών και την δόλια συγκάλυψή του.

Διότι, διαβάζουμε όλο και πιο συχνά κείμενα, είτε άμεσα παράγωγα της τεχνητής νοημοσύνης, όπως αυτό, είτε έμμεσα ως παραφράσεις της τεχνητής νοημοσύνης που οικειοποιούνται διάφοροι, ως δικά τους και πρωτότυπα. Δημοσιεύματα υποτίθεται υποστηρικτικά, υποτίθεται κινηματικά. Το τοπίο καθίσταται έτσι ζοφερό: Από την μία οι αναμενόμενοι του συστήματος. Από την άλλη, οι υποστηρικτές που μέσα από μια τέτοια μπουρδολογία γελοιοποιούν έναν βαρύ και ιερό αγώνα. Από την Σκύλλα στην Χάρυβδη.

Όμως, δεν είναι δυνατόν να προσβάλλεται τόσο βάναυσα ένα πρόσωπο, (εκείνο της κ. Καρυστιανού) που έχει αποκτήσει μια συμβολική, ενωτική σημασία για τα περισσότερα από τα τρέχοντα αδιέξοδα της κοινωνίας και των αγώνων της. Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται έπαινος η ψευτοβιολογίζουσα μπουρδολογία τύπου: «η επιτυχία μιας αφήγησης δεν μετριέται σε views, μετριέται σε ορμόνες» και λοιπά που έχουν προαναφερθεί.

Δεν είναι δυνατόν να ισοπεδώνεται η κοινή λογική και η κριτική σκέψη με τραγελαφικούς, γελοίους και απαράδεκτους βιολογικούς αναγωγισμούς που δεν έχουν καμία σχέση, ούτε με τον συναισθηματικό κόσμο, ούτε με κανένα είδος πραγματικής σκέψης (ούτε επιστημονικής, ούτε πολιτικής). Δεν είναι δυνατόν με άλλα λόγια να ερμηνεύονται σύνθετα κοινωνικά, πολιτικά και ιστορικά φαινόμενα με την αναγωγή τους ή την συρρίκνωσή τους σε ψευτοβιολογική και βιοχημική βάση (λόγου χάρη εκείνη των ορμονών, των ενδορφινών κλπ.). Κατά μείζονα λόγο, επειδή κ. Καρυστιανού είναι και γιατρός. Αίσχος και έλεος! Πόση ανοχή να δείξει κανείς σε τέτοιες αηδίες…

Έχει γνώση η Καρυστιανού;

Και ύστερα να βλέπει τους παραπάνω ψευτοβιολογισμούς να συμπληρώνονται από σάλτσες γλυκανάλατης ψευτοψυχολογίας (καμία σχέση με την πραγματική επιστήμη της ψυχολογίας), που εμπεριέχονται όχι μόνο σε αυτό το δημοσίευμα, αλλά και σε άλλα κείμενα, άρθρα και δημοσιεύματα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, τα οποία συχνά στη βάση τους είναι παράγωγα παρόμοιων εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης. Λόγου χάρη: «Η κυρία Καρυστιανού {…} είναι το πιο ισχυρό brand asset που μπορεί να έχει ένας νέος πολιτικός λόγος σήμερα: Να κάνει τον πολίτη να νιώσει, πριν σκεφτεί.»…

Σε λίγο, μαζί με τους ψυχολόγους, τους ψυχολογίζοντες και τους ψυχοβιολογίζοντες θα δουν φως και θα μπουν και οι αστρολόγοι! Γιατί όχι; Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Να μην ωφεληθούν λίγο από το πρόσωπο της κ. Καρυστιανού; Θα ‘ρθουν και οι αστρολόγοι λοιπόν και θα κάνουν αναλύσεις: Ας πούμε πως το ζώδιο της κ. Καρυστιανού συνδέεται με την έκλειψη στον Άρη, άρα μέσα από αυτό το αστρολογικό γεγονός αναδύεται ένα κίνημα πολεμικής και ρητορικής συλλογικού μίσους κατά της κυβέρνησης. Ή αντίθετα, η σελήνη της μπαίνει στην Αφροδίτη και κατά συνέπεια, θα έχουμε πολιτική επιδημία έρωτος και αγάπης, με αποτέλεσμα να γλύφουμε σαν τα ζωάκια, “φροντιστικά”, ο ένας τις πληγές και τα τραύματα (συλλογικά και ατομικά) του άλλου (αφού άλλωστε, όπως πάει να γίνει της μόδας να λέγεται: “η πολιτική είναι πράξη φροντίδας”…).

Αναρωτιέται λοιπόν κανείς: Έχει άραγε γνώση αυτή η γυναίκα τι γράφεται για εκείνην από ανθρώπους που υποτίθεται στηρίζουν τον αγώνα της; Δεν είναι δυνατόν να παράγεται χωρίς αιδώ, τόση αερολογούσα έμμεση λοιδορία. Σε κάθε περίπτωση, ας μην φθείρεται ένας τέτοιος αγώνας, εκ των έσω τουλάχιστον, μέσα από ένα ανορθόλογο και απολίτικο πρίσμα – και μάλιστα, όπως υποτίθεται, με υποστηρικτικά και αγαθά κίνητρα. Ας μην αμαυρώνεται ένας τέτοιος αγώνας. Είναι ιεροσυλία. Σε κάθε περίπτωση, ας μην ντροπιάζεται μια μητέρα που έχασε την κόρη της. Είναι εγκληματικό!