H αμφιθυμία του ΣΥΡΙΖΑ για την εκλογή ηγεσίας στο KINAΛ

Με αυξημένο ενδιαφέρον και συγκρατημένη ανησυχία παρακολουθούν στην Κουμουνδούρου τις διαδικασίες για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ μετά και τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά, που όπως ανέφερε ο Γιώργος Κύρτσος, αν και κάπως άκομψα, δημιουργεί κύμα συμπάθειας που μπορεί να αποτελέσει πολιτικό κεφάλαιο για το ΚΙΝΑΛ.

Ενδεικτικό της στάσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι κατά την ομιλία του στην Κεντρική Επιτροπή του περασμένου Σαββάτου, ο Αλέξης Τσίπρας απέφυγε οποιαδήποτε αναφορά στις διαδικασίες στο όμορο κόμμα. Την ίδια γραμμή ακολούθησαν και τα περισσότερα κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, με εξαίρεση την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, τον Νίκο Μπίστη που έχουν κάνει διαδρομή στο παλαιό ΠΑΣΟΚ.

Και αυτό παρότι οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ αποτελούσαν βασικό θέμα στα πηγαδάκια των στελεχών στο λόμπι του ξενοδοχείου που διεξάγονταν οι εργασίες. Τα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ πάντως που προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και διατηρούν πάντα επικοινωνία με πρώην συντρόφους τους, εκτιμούσαν ότι με τα μέχρι στιγμής δεδομένα ως πιο πιθανή προβάλλει η επικράτηση του Γιώργου Παπανδρέου, είτε γιατί έχει το πιο οργανωμένο κομμάτι οπαδών –που τον είχαν ακολουθήσει και στο δικό του κόμμα– είτε γιατί ξυπνά αταβιστικά ένστικτα των ψηφοφόρων του παλιού ΠΑΣΟΚ.

Η μόνη επίσημη αναφορά μέχρι τώρα του Αλέξη Τσίπρα ήταν στην τελευταία τηλεοπτική συνέντευξη που παραχώρησε στην οποία απαντώντας στην σχετική ερώτηση αφού επισήμανε ότι δεν αναμιγνύεται στα εσωτερικά άλλου κόμματος, σημείωσε απλώς ότι εύχεται να προκύψει ηγεσία που να συμφωνεί με την δική του μείζονα πολιτική θέση για ηγεσία που θα συμμετάσχει στην προοδευτική διακυβέρνηση την επόμενη ημέρα των εκλογών που θα γίνουν με απλή αναλογική.

Η θέση αυτή αποκλείει τον Ανδρέα Λοβέρδο που έχει δηλώσει εκ προοιμίου ότι είναι αντίθετος στην συμπόρευση και στον σχηματισμό κυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε θα ήταν περίεργο ο κ. Λοβέρδος που όπως είχε δηλώσεις στο παρελθόν σκεπτόταν να «ρίξει μπουνιά στη μύτη του Αλέξη Τσίπρα», να κάθεται στο ίδιο τραπέζι συζητώντας τις λεπτομέρειες της κοινής διακυβέρνησης.

Λοβέρδος και Παπανδρέου

Ειρήσθω εν παρόδω την εκλογή Λοβέρδου επιθυμεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αφενός γιατί θα αποκλείσει την προοδευτική διακυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα και αφετέρου γιατί θα κάνει κυβέρνηση με τη ΝΔ είτε μετά τις πρώτες είτε μετά τις δεύτερες εκλογές. Εν ολίγοις πιθανή εκλογή Λοβέρδου τελειώνει την προοδευτική διακυβέρνηση.

Στο αντίθετο άκρο, για τους λογαριασμούς της Κουμουνδούρου, βρίσκεται ο Γιώργος Παπανδρέου που στέκεται απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και προκρίνει την προοπτική συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενώ όμως αυτό μοιάζει ξεκάθαρο, το θέμα για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν εξαντλείται εκεί.

Η εμφάνιση Παπανδρέου και η προοπτική του ΚΙΝΑΛ υπό την δική του ηγεσία, δημιουργεί παρενέργειες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται και αυτός σε φάση εσωκομματικών διεργασιών, αν και δεν συνδέονται άμεσα με την εκλογή ηγεσίας αλλά μόνο σε δεύτερο χρόνο, μετά από πιθανή ήττα στις επόμενες εκλογές, κάτι που επιθυμούν κάποιοι εκ των εσωκομματικών αντιπάλων του Αλέξη Τσίπρα.

Γόρδιος εσωκομματικός δεσμός

Τόσο το ΚΙΝΑΛ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ απευθύνονται στον ίδιο ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και του πρώην ΠΑΣΟΚ. Η προοπτική της κυβέρνησης συνεργασίας όπως και της διατήρησης της ηγεσίας, περνά για τον Αλέξη Τσίπρα μέσα από τη νίκη στις εκλογές, έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη, έστω και με μία ψήφο. Κάπου εδώ αρχίζουν και περιπλέκονται τα πράγματα. Γιατί για να πετύχει την πολυπόθητη νίκη και να έχει τον πρώτο λόγο θα πρέπει το ΚΙΝΑΛ υπό οποιαδήποτε ηγεσία να μην αυξήσει τα ποσοστά του και μάλλον να τα μειώσει.

Η ανάδειξη μιας ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ φιλικής στην Κουμουνδούρου από τη μία δημιουργεί θετική δυναμική στο ζητούμενο του σχηματισμού προοδευτικής διακυβέρνησης με απλή αναλογική, από την άλλη όμως μπορεί να συμβάλλει στην διαρροή ψηφοφόρων. Αυτό το τελευταίο ενδεχόμενο ενισχύεται όσο η εσωκομματική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ δεν καταθέτει τα όπλα και επιμένει σε έναν “ιδεολογικά καθαρό ΣΥΡΙΖΑ” και παράλληλα κρατάει κλειστές τις πόρτες του στην διεύρυνση –που φυσικά αφορά τα παλιά στελέχη και ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ.

Μπορεί να πέρασε η εισήγηση του προέδρου στην Κεντρική Επιτροπή για συνέχιση της διεύρυνσης (και η εσωκομματική αντιπολίτευση να απέφυγε να ζητήσει ψηφοφορία στην συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής αφού θα την έχανε), ωστόσο ο παλιός μικρός ΣΥΡΙΖΑ έχει πολλούς τρόπους, όπως άλλωστε κάνει μέχρι τώρα για να βάζει εμπόδια στην πράξη.

Εν τέλει κινδυνεύει η εισήγηση να παραμείνει κενό γράμμα ή να αποφέρει ένα άνοιγμα κατώτερο των προσδοκιών και των απαιτήσεων στον δρόμο προς τις εκλογές. Το στίγμα έδωσε ο Πάνος Σκουρλέτης ο οποίος, θυμίζοντας τον Αντώνη Σαμαρά, είπε «άλλο διεύρυνση άλλο μετάλλαξη». Άλλωστε ακόμη και τα στελέχη που έχουν ενταχθεί εδώ και καιρό στον ΣΥΡΙΖΑ σημειώνουν με παράπονο ότι “εξακολουθούν να τους αντιμετωπίζουν σαν μέτοικους”.

Η “Δημοκρατική Παράταξη”

Κάπως έτσι μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ διαμορφώνεται και η άποψη ορισμένων, ότι εάν το ΚΙΝΑΛ υπό μία ηγεσία Παπανδρέου διατηρήσει ή αυξήσει τις δυνάμεις του στην ευρύτερη κεντροαριστερά, αυτό μπορεί να βοηθήσει τον ΣΥΡΙΖΑ να διατηρήσει την δική του ιδεολογική καθαρότητα. Επιπλέον λένε οι υποστηρικτές της ίδιας άποψης γιατί όχι ακόμη και να μοιραστούν διαφορετικά τα ποσοστά της ευρύτερης κεντροαριστεράς π.χ. με έναν μειωμένο ΣΥΡΙΖΑ και ένα ενισχυμένο ΚΙΝΑΛ;

Βεβαίως έτσι δεν βγαίνουν τα νούμερα για σχηματισμό κυβέρνησης. Ωστόσο στην υποθετική περίπτωση που προκύπτει προοδευτική διακυβέρνηση αλλά με αυξημένο ποσοστό του ΚΙΝΑΛ, τότε ο Γιώργος Παπανδρέου θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία. Το σενάριο της συμπόρευσης πριν και μετά τις εκλογές έχει πολλά ερωτηματικά και ενδεχομένως κοινά. Γιατί ο μεν Παπανδρέου θα επιθυμεί να εμφανιστεί δικαιωμένος σε σχέση με το 2010, ο δε ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να κάνει ελιγμούς για να μην φανεί ανακόλουθος με την δική του πορεία.

Εν κατακλείδι στο ερώτημα τι επιθυμεί η Κουμουνδούρου από τις διαδικασίες στο ΚΙΝΑΛ η απάντηση διαμορφώνεται ως εξής: Κατ αρχήν να μην επικρατήσει ο Ανδρέας Λοβέρδος. Ακολούθως να προκύψει αρχηγός ο οποίος να συμφωνεί με προοπτική της προοδευτικής διακυβέρνησης αλλά να μην αμφισβητεί την πρωτοκαθεδρία του Αλέξη Τσίπρα στην λεγόμενη “Δημοκρατική Παράταξη”.

Αυτό το τελευταίο εξαρτάται περισσότερο από τις διεργασίες στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ υπό την έννοια ότι ο Αλέξης Τσίπρας διαθέτει την προσωπική ακτινοβολία για να αποτελέσει τον ηγέτη της παράταξης, υπό την προυπόθεση όμως ότι θα “καθαρίσει” την εσωκομματική αμφισβήτηση, τόσο στο πρόσωπό του όσο και στην προοπτική μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ στον φορέα της “Δημοκρατικής Παράταξης”.