H υποκρίσια της ΕΕ στην υπόθεση Προτάσεβιτς

«Κάτω τα χέρια από τον νεοναζί Ρομάν Προτάσεβιτς», φωνάζει υποκριτικά η δήθεν δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση, θέλοντας να συμπαρασύρει την κοινή γνώμη. Η πρόσφατη ιστορία της όμως την εκθέτει. Το 2013 τέσσερις ευρωπαικές χώρες, η Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία και Πορτογαλία έκαναν πειρατεία στο αεροσκάφος του προέδρου της Βολιβίας Έβο Μοράλες, μίας ανεξάρτητης χώρας, γιατί οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ είχαν την πληροφορία ότι σε αυτό επέβαινε ο Έντουαρντ Σνόουντεν.

Το αεροσκάφος υποχρεώθηκε να προσγειωθεί στην Αυστρία όπου έκαναν έφοδο οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας, για να διαπιστώσουν ότι η πληροφορία ήταν λανθασμένη. Η Ενωμένη Ευρώπη παραβίασε κάθε διπλωματικό πρωτόκολλο και κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Ο Έντουαρντ Σνόουντεν, ένας ήρωας του αγώνα για τις ατομικές ελευθερίες στην εποχή μας, ήταν ο νούμερο ένα καταζητούμενος εκείνη την εποχή, από την κυβέρνηση Ομπάμα, του προέδρου «που είχε εξωθήσει την καταστολή μακρύτερα από οποιονδήποτε άλλο αμερικανό πρόεδρο», όπως είχε δηλώσει τότε ο Νόαμ Τσόμσκι.

Το “έγκλημα” του Σνόουντεν ήταν ότι ως πρώην σύμβουλος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών, είχε αποκαλύψει και διοχετεύσει στον Τύπο, τις λεπτομέρειες και τις αποδείξεις για πολλά αμερικανικά και αγγλικά προγράμματα μαζικής παρακολούθησης των πολιτών. Τελικά ο Σνόουντεν φυγαδεύτηκε στο Χονγκ Κονγκ με την βοήθεια του άλλου αγωνιστή για την ελεύθερη πληροφόρηση, ιδρυτή των Wikileaks, Τζούλιαν Ασάνζ.

Εν τέλει βρήκε καταφύγιο στη Μόσχα, ενώ ο Ασάνζ παρέμεινε αποκλεισμένος, θαμμένος στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο, όσο ήταν πρόεδρος ο Ραφαέλ Κορρέα μέχρι το 2017. Έχει ενδιαφέρον ότι οι δύο είναι καταζητούμενοι, από τις υποτιθέμενες δημοκρατικές ΗΠΑ και από την Ενωμένη Ευρώπη, για την δράση τους υπέρ των ατομικών ελευθεριών και της ελευθερίας της πληροφόρησης, είχαν βρει καταφύγιο στην αυταρχική δημοκρατία της Ρωσίας ο ένας και σε μία χώρα της Λατινικής Αμερικής όσο είχε έναν δημοκράτη αριστερό πρόεδρο, ο έτερος.

Ενώ η δήθεν δημοκρατική Ευρώπη παραβιάζει τα ατομικά δικαιώματα και τις δημοκρατικές ελευθερίες δύο αγωνιστών και κοινωνικών ακτιβιστών, κάνει ήρωα τον νεοναζί Προτάσεβιτς και παίρνει μέτρα εναντίον της Λευκορωσίας. Μόνο που η Λευκορωσία έκανε το ίδιο ακριβώς που είχαν κάνει συντονισμένα οι ευρωπαϊκές χώρες στην περίπτωση του Σνόουντεν το 2013.

Ατομικά δικαιώματα

Η σύγκριση των δύο περιπτώσεων δείχνει αφενός τον βαθύ αντιδραστικό χαρακτήρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αφετέρου ότι της είναι παντεντελώς αδιάφορα τα ατομικά δικαιώματα και οι δημοκρατικές ελευθερίες. Τα χρησιμοποιεί κατά το δοκούν και εν προκειμένω για να πλήξει το καθεστώς του Λουκασένκο που στηρίζει ο Πούτιν. Φυσικά αδιαφορεί πλήρως για την ατροφική, ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, όταν αυτό δεν την ευνοεί.

Φυσικά οι καλοπροαίρετοι θέτουν το ερώτημα: Μα αφού είναι δεδομένο ότι η Λευκορωσία έκανε πειρατεία δεν θα πρέπει να καταδικαστεί απερίφραστα; Δεν θα πρέπει να επιβληθούν μέτρα για να μην επαναληφθεί από καμία χώρα; Μία τέτοια στάση της κοινής γνώμης και των δημοκρατικά ευαισθητοποιημένων πολιτών θα λειτουργήσει απλά σαν άλλοθι για την Ευρωπαϊκή Ένωση προκειμένου να υλοποιήσει την πολιτική της εναντίον της Λευκορωσίας.

Αυτός είναι ο πραγματικός στόχος. Όσο και αν εξεγείρεται η κοινή γνώμη και οι δημοκρατικοί πολίτες για τα δικαιώματα του Σνόουντεν και του Ασάνζ (δύο αγωνιστών που δεν έχουν ακόμη ξεμπλέξει και καταστρέφεται η ζωή τους από τις διώξεις), αυτό δεν επηρεάζει στο παραμικρό την στάση της δήθεν δημοκρατικής Ευρώπης.

Πραγματικοί αγωνιστές

Μία στράτευση κατά της Λευκορωσίας θα έχει αποτέλεσμα να δοθεί το μήνυμα “κάτω τα χέρια από τον Προτάσεβιτς”, έναν δήθεν δημοσιογράφο που ενεργοποιείται κάνοντας ναζιστική προπαγάνδα μέσα στο διαδίκτυο, κατά του καθεστώτος της Λευκορωσίας (αυτό θα ήταν θεμιτό δικαίωμά του).

Οι δημοκρατικοί πολίτες δεν έχουν καμία ηθική ή πολιτική υποχρέωση να υπερασπίζονται τους φανατικούς εχθρούς της δημοκρατίας. Από την στιγμή που οι δημοκρατικοί πολίτες δεν μπορούν να επιβάλλουν ίσους κανόνες για σεβασμό όλων των περιπτώσεων (κυρίως των πραγματικών αγωνιστών όπως οι Ασάνζ και Σνόουντεν), τότε κινδυνεύουν λόγω των ιδεών τους και των καλών τους προθέσεων να γίνουν οι χρήσιμοι ηλίθιοι της υπόθεσης, συντασσόμενοι με το διεθνές σύστημα εξουσίας που διώκει φιλελεύθερους αγωνιστές και προστατεύει τα χαϊδεμένα της παιδιά όπως ο Προτάσεβιτς.

ΥΓ. Εν κατακλείδι και γενικεύοντας δεν είναι όλοι οι αγώνες ίδιοι και υπάρχουν και οι λάθος μάχες, η κάθε περίπτωση έχει τα δικά της ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, όπως θα βεβαίωναν και οι κλασσικοί της επαναστατικής δράσης, κομμουνιστές ή αναρχικοί προς τους νεοφιλελεύθερης αντίληψης δήθεν αριστερούς δικαιωματιστές.