Η αδημονία των πολιτικών να επιστρέψουν στο γήπεδο

Έχουμε εισέλθει, άραγε, στην εποχή κατά την οποία το πολιτικό σύστημα ακούει τους ειδικούς, αναζητά την εξειδικευμένη γνώση από αυτούς που την κατέχουν και μετά καθορίζει πολιτικές και δράσεις; Η πανδημία, πρωτόγνωρη και ιδιαίτερα επιθετική, δεν άφησε πολλά περιθώρια σε ένα σύστημα το οποίο προ πολλού θεωρείται απαξιωμένο και παρακμιακό. Χωρίς υποδομές, σχέδιο δράσης, το κράτος κατέφυγε στους ειδικούς και καλά έκανε. Θα μπορούσε, βέβαια, να ήταν ο κορωνοϊός μια ευκαιρία για να ανατρέψουν απαξιωτικές προσεγγίσεις της κοινωνίας.

Δεν προβλέπεται να το κάνουν. Ακούνε, λοιπόν, τους ειδικούς και καλά κάνουν. Εάν υιοθετείτο μοντέλο Τραμπ και Τζόνσον θα βρισκόμαστε ήδη ενώπιον καμένης γης. Ποια είναι, όμως, η πραγματικότητα, αυτή που είναι από τη βιτρίνα; Προφανώς και κρύβεται το πολιτικό σύστημα πίσω από τους ειδικούς, οι οποίοι διευκολύνουν τη διαχείριση. Αποκρούονται, στη συγκυρία αυτή και παρεμβάσεις, που υπό κανονικές συνθήκες θα εισακούονταν.

Σίγουρα, όμως, «βράζουν», που δεν είναι στην πρώτη γραμμή. Είναι, όπως τους ποδοσφαιριστές, που αγωνιούν πότε θα ξαναμπούν στο γήπεδο, να πατήσουν γρασίδι. Έτσι και το πολιτικό σύστημα, το οποίο ωστόσο αναζητεί τα σημεία «τριβής», προετοιμάζοντας το έδαφος για την περίοδο μετά τον κορωνοϊό. Τα αντίπαλα στρατόπεδα συγκεντρώνουν επιχειρήματα που θα αξιοποιήσουν στη συνέχεια αφήνοντας κάποια δείγματα να αιωρούνται στη δημόσια σφαίρα για να μην χαθούν από το πολιτικό γίγνεσθαι.

Το 2021 είναι χρονιά εκλογών και προφανώς και δεν εξυπηρετεί όλους να παραμείνει το σημερινό «κορωναϊκό» σκηνικό. Στο οποίο εκ των πραγμάτων υπάρχει, μεταξύ άλλων, ανεκτικότητα. Το σημερινό σκηνικό, παρόλο που είμαστε σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, έχει -σε πολιτικό επίπεδο- ένα βασικό παίκτη, την Κυβέρνηση. Είναι εκ των πραγμάτων ο βασικός διαχειριστής. Γι αυτό και υπάρχει μια… φαγούρα από τους υπόλοιπους για να επανέλθουν οι συνθήκες σε (πολιτική) κανονικότητα, ό,τι κι εάν σημαίνει αυτό.

Έντονος προβληματισμός στην Κύπρο

Είναι ξεκάθαρο πως στη συνέχεια θα αξιολογηθούν συμπεριφορές και αποφάσεις. Εάν η κυβέρνηση θα κριθεί πρωτίστως από τη διαχείριση, η αντιπολίτευση θα κριθεί από τη στάση που τήρησε. Επειδή αναμένεται -ως συνήθως- εκτός από το μέτρο να χαθεί και η ουσία, όταν και όποτε επανέλθουμε στην «κανονικότητα», υπάρχει για άλλη μια φορά ο κίνδυνος να καεί το δάσος, να καεί, όμως και το δέντρο για το οποίο θα γίνεται ο καβγάς. Αυτό που προέχει να προταχθεί είναι ποια κενά υπήρξαν, όχι μόνο ως αποτέλεσμα της επίθεσης που δεχθήκαμε από τον κορωνοϊό, αλλά και από διαχρονικές στρεβλώσεις και παθογένειες.

Προφανώς και προβληματίζονται -αν και δεν το λένε- για το πώς θα προσέλθουν στις εκλογές. Με τις παλιές… καλές συνταγές, με ατζέντα προβλεπτή και τετριμμένη; Την πεπατημένη, δηλαδή; Πολύ πιθανόν. Εάν πράγματι συνειδητοποιήσουν πως όλα θα είναι διαφορετικά, όλα θα αλλάξουν στη μετά την πανδημία εποχή, θα πρέπει να κάνουν μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση της επόμενης ημέρας. Είναι σαφές πως μια επιδερμική προσέγγιση, που θα αποσκοπεί σε πρόσκαιρα εκλογικά κέρδη, θα είναι αδιέξοδη. Σε μια νέα εποχή, με τα μαθήματα αλλά και τα παθήματα από τον κορωνοϊό «ζεστά», πρέπει να υπάρξει αλλαγή πλεύσης.

Ενίσχυση του συστήματος υγείας γενικότερα καθώς προφανώς και λόγω αυτής της εμπειρίας αναδείχθηκε πόσο σημαντικός είναι ο τομέας της δημόσιας υγείας. Θα βρεθούμε ενώπιον μιας άλλης πραγματικότητας. Η γερμανική Ε.Ε. ευνοεί μνημόνια και αποικιοποίηση χωρών. Θα οδηγηθούμε σε αυτό το μονοπάτι; Είναι σαφές πως η επιστροφή στην «κανονικότητα», που δεν θα είναι όπως πριν, θα φέρει και τον λογαριασμό. Ποιος θα τον πληρώσει είναι λίγο-πολύ γνωστό.

Την ίδια ώρα, για να μην ξεχνάμε και το μείζον, είναι ώρα να υπάρξει μια συνολική συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι στο Κυπριακό. Τούτο επιβάλλεται καθώς θα βιώσουμε έναν νέο γεωπολιτικό ανταγωνισμό σε διαφορετικά δεδομένα και συνθήκες. Οι σχεδιασμοί έχουν ανατραπεί και πολλά έχουν αλλάξει. Θα παραμείνουμε στα γνωστά και αδιέξοδα ή θα επανακαθοριστεί η γραμμή πλεύσης;