Η ανάληψη πολιτικής ευθύνης δεν είναι σφουγγάρι κ. Μητσοτάκη!

Μαζί με την πολιτική ευθύνη, που προφανώς στερείται ηθικού χαρακτήρα, μια και η κατ΄ εξακολούθηση πρωθυπουργική άγνοια για την ύπαρξη τόσων σκανδάλων είναι πολύ ύποπτη, ανακοίνωσε κατευθυντήριες γραμμές και μέτρα αντιμετώπισης δυσάρεστων για την κυβέρνηση φαινομένων, όπως είναι η “υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ”. Συνυπολογίζοντας, βεβαίως, και το όποιο πολιτικό κόστος, όπως άλλωστε έγινε και με το διπλό έγκλημα των Τεμπών ή με τις υποκλοπές, ελπίζοντας και πάλι σε κάποια μελλοντική δημοσκοπική ανάκαμψη.

Ανάληψη ευθύνης σημαίνει, όμως, ότι οι πολιτικοί παράγοντες, που πρέπει να δικαιολογούν δημοσίως τις πράξεις τους, πρέπει να υφίστανται και τις πολιτικές συνέπειες για πράξεις τους, που προφανώς έβλαψαν τον Έλληνα πολίτη, όπως είναι συνήθως η παραίτηση. Ένα τέτοιο βήμα σηματοδοτεί όντως την αναγνώριση της “ανάρμοστης συμπεριφοράς” και την προθυμία πραγματικής ανάληψης ευθύνης.

Για αυτό άλλωστε και η πολιτική ευθύνη, ως θεμελιώδης μορφή, αποτελεί μια από τις βασικές έννοιες της δημοκρατικής σκέψης και πράξης και είναι διακριτή από τη νομική και την ηθική ευθύνη. Ακρογωνιαίος λίθος για την υπεύθυνη δράση στην πολιτική παραμένει, όμως, η πολιτική ηθική, η οποία περιλαμβάνει και τις αρχές της ευθύνης. Εξυπακούεται ότι και κάθε μέλος του υπουργικού συμβουλίου, που αναλαμβάνει την προσωπική πολιτική ευθύνη για το χαρτοφυλάκιό του, φέρει ταυτόχρονα και συλλογική ευθύνη για τις πολιτικές της κυβέρνησης. Πόσο μάλλον ένας πρωθυπουργός!

Πολιτική ευθύνη και επικοινωνιακά τρικ

Να σημειωθεί μόνο ότι, σύμφωνα με τις αρχές της πολιτικής θεωρίας, «η πολιτική ευθύνη ορίζεται από το γεγονός ότι σχετίζεται με την κοινή δράση και τις συνέπειές της σε κοινωνικά πλαίσια και, ως εκ τούτου, στον πυρήνα της, είναι συλλογική ευθύνη». Επιπλέον, είναι αυτό που καθιστά εξαρχής δυνατές τις πολιτικές ελευθερίες, τουλάχιστον στα δημοκρατικά καθεστώτα.

Τι αλλάζει λοιπόν στην κυβέρνηση, αλλά και στην κοινωνία, που ο πρωθυπουργός της χώρας αναλαμβάνει κάθε τόσο, σχεδόν μονότονα, και πάντα με θλιμμένο ύφος, την πολιτική ευθύνη για ένα σκάνδαλο, που θίγει βάναυσα την ελληνική κοινωνία; Απολύτως τίποτα! Η πολιτική ευθύνη έγινε πλέον και αυτή ένα επικοινωνιακό τρικ που το διαχειρίζονται “Ομάδες Αλήθειας”!

Ο πρωθυπουργός μας, θα έλεγε κάποιος συγγραφέας παλιών επιθεωρήσεων, απλά “πουλάει τρέλα”, παριστάνοντας τον σοβαρό και ανήξερο. Όμως, και η επανειλημμένη άγνοια, που ισοδυναμεί με πλήρη ανικανότητα, είναι σοβαρός λόγος παραίτησης. Αρκεί που θα παραμένει στην εξουσία, μέχρι να εμφανιστεί από κάπου, συνήθως από το εξωτερικό (ευρωπαϊκή εισαγγελία), το επόμενο σκάνδαλο που θα αντιμετωπίσει και πάλι, αναλαμβάνοντας ξανά την ευθύνη σε βάθος μεταπολίτευσης τουλάχιστον. Σκάνδαλο, που σύμφωνα με τη γενική αίσθηση είναι ήδη κάπου στα σκαριά!