Η αυτοκρατορία του “Open Society” στα χέρια του υιού Σόρος

O δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος παρέδωσε τον έλεγχο της τεράστιας αυτοκρατορίας του, ύψους 25 δισεκατομμυρίων δολαρίων, στον γιο του Αλεξάντερ. Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και το Ίδρυμα Ανοιχτής Κοινωνίας (Open Society) το οποίο παλαιότερα είχε δηλώσει πως δεν ήθελε να εξαγοραστεί από τα παιδιά του. Όμως, αναφερόμενος στον γιο του, είπε χαρακτηριστικά πως «το κέρδισε». Σε δηλώσεις που έκανε ο Αλεξάντερ Σόρος τόνισε ότι θα συνεχίσει να στηρίζει οικονομικά αριστερούς πολιτικούς υποψηφίους στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με τα αμερικανικά ΜΜΕ θα επιδιώξει να αποτρέψει την επιστροφή του Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία.

Ο Αλεξάντερ Σόρος κληρονομεί μία παγκόσμια αυτοκρατορία, καθώς με την “Ανοιχτή Κοινωνία” το όνομα της οικογένειας βρίσκεται παντού και πουθενά: Μέσω του ιδρύματος αυτού χρηματοδοτεί αφειδώς ΜΚΟ, πανεπιστήμια, κόμματα, think tanks και όχι μόνο ανά τον κόσμο. Το ενδιαφέρον της, όμως, στρέφεται κυρίως στην Ανατολική Ευρώπη και στα Βαλκάνια.

Ο Τζορτζ Σόρος διαθέτει ιδιόκτητα οικήματα σε πολλά μέρη του πλανήτη και λατρεύει να ταξιδεύει στην Ευρώπη. Έχει ιδιαίτερη αδυναμία στο το Παρίσι και διαλέγει πάντα το ξενοδοχείο Μπρίστολ, μία ανάσα μακριά από τα Ηλύσια Πεδία. Είναι, άλλωστε, στενός φίλος με τον Μακρόν. Παρ’ όλα αυτά, το βλέμμα του παραμένει στυλωμένο, εδώ και δεκαετίες, στη Χερσόνησο του Αίμου. Ο παρασκηνιακός ρόλος του στην πολιτική σκηνή των βαλκανικών χωρών έχει θρέψει σενάρια γύρω από τη δράση του.

Οι εμπορικές και “φιλανθρωπικές” δραστηριότητές του, άλλωστε, είναι μυστικές, επιφανειακά αντιφατικές, αλλά ουσιαστικά συγκλίνουσες. Για την ακρίβεια, ο 92χρονος “κροίσος”, που προτιμά πλέον να τον αποκαλούν “φιλάνθρωπο” παρά επενδυτή, βρίσκεται πίσω από σχεδόν κάθε σύγχρονη θεωρία συνωμοσίας. Δεν είναι τυχαίο ότι αν και ουγγρικής καταγωγής και εβραίος στο θρήσκευμα, έχει κηρυχθεί persona non grata στην Ουγγαρία και δεν είναι αγαπητός στο Ισραήλ, εξαιτίας της δράσης των ΜΚΟ που χρηματοδοτεί και όχι μόνο.

Θαυμαστής του Ράμα

Να σημειωθεί πως όταν τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Σόρος μετακόμισε στο Λονδίνο και το 1947 γράφτηκε στο London School of Economics. Εκεί σπούδασε με καθηγητή τον διάσημο Karl Popper, τον Αυστριακό-Βρετανό φιλόσοφο, θεμελιωτή και κήρυκα της αντίληψης για την Ανοικτή Κοινωνία. Το ομώνυμο ίδρυμα του Σόρος αποτελεί το μακρύ χέρι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, ή για την ακρίβεια το μακρύ χέρι μίας στρατηγικής που συνδέεται άρρηκτα με το νεοφιλελευθερισμό και την παγκοσμιοποίηση, δηλαδή με την παγκόσμια αυτοκρατορία του χρήματος.

Παρά την δαιμονοποίησή του, η δύναμη του χρήματος τον έχει καταστήσει ισχυρότερο έναντι προέδρων και πρωθυπουργών. Είναι ενδεικτική η εξής σκηνή: Είχε διακόψει ομιλία του Ράμα για να δηλώσει ότι «προωθεί σθεναρά την πρωτοβουλία για μία κοινή αγορά στα Βαλκάνια, βασισμένη στους νόμους της ΕΕ». Ο Αλβανός πρωθυπουργός όχι μόνο δέχθηκε τη διακοπή, αλλά και τον άκουσε σαν σχολιαρόπαιδο.

Θαυμαστής του Ράμα είναι και ο Αλεξάντερ Σόρος, τον οποίο έχει χαρακτηρίσει «εμπνευσμένο ηγέτη του κόσμου», την περίοδο που η Αλβανία είχε υποδεχτεί πρόσφυγες από το Αφγανιστάν. Φυσικά ο Αλεξάνερ Σόρος δεν είχε κάνει την παραμικρή αναφορά στις διώξεις της ελληνικής μειονότητας από το καθεστώς Ράμα (όταν γκρέμιζε σπίτια ομογενών στην Χειμάρα). Στον αντίποδα, είχε επιλέξει να επικρίνει την μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας: «Η Ελλάδα δεν πρέπει να χτίζει ψηλότερα τείχη και να πανικοβάλλεται. Θα πρέπει να λάβει συγκεκριμένα μέτρα για να βοηθήσει τους πρόσφυγες», είχε αναφέρει σε ανάρτηση του, τον Σεπτέμβριο του 2021.

Όμως, το όνομα Σόρος είχε απασχολήσει και παλαιότερα την ελληνική πολιτική σκηνή: Συγκεκριμένα, στην συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που οδήγησε στην παραίτηση του τότε υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά. Ο Πάνος Καμμένος είχε επιλέξει να ρίξει λάδι στην φωτιά, αναφερόμενος στα περίφημα μυστικά κονδύλια του υπουργείου Εξωτερικών και σε αδιαφανείς διαδικασίες χορήγησης τους, προκειμένου να κυρωθεί η Συμφωνία των Πρεσπών.

Κοινό μυστικό

Πάντως, η αλήθεια είναι πως τα απόρρητα κονδύλια καμίας βαλκανικής χώρας δεν συγκρίνονται με τα ποσά που έχει διοχετεύσει ο Τζορτζ Σόρος, μέσω του ιδρύματός του. Ο ετήσιος προϋπολογισμός του Open Society Foundation για το 2018 άγγιξε το ένα δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 81,7 εκατομμύρια δολάρια διοχετεύθηκαν στην Ανατολική Ευρώπη.

Ο αμφιλεγόμενος μεγαλοτζογαδόρος των χρηματιστηρίων, που έκανε τεράστια περιουσία, επιτιθέμενος εναντίον της βρετανικής λίρας, έγινε γνωστός στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Τότε, είχε διακριθεί για τη στάση του εναντίον της Σερβίας και για την εναντίωσή του στις ελληνικές ενστάσεις όσον αφορά το όνομα του νεοπαγούς τότε κράτους των Σκοπίων. Ως δεδηλωμένος υποστηρικτής του είχε τότε κρατήσει αποστάσεις από την Ελλάδα και η Ελλάδα από αυτόν.

Ως φανατικός οπαδός, όμως, της κατάλυσης των εθνικών συνόρων και της αποδυνάμωσης των εθνικών κρατών, έσπευσε να εμπλακεί όταν το 2015 παροξύνθηκε η προσφυγική-μεταναστευτική κρίση στην Ευρώπη. Μιλούσε αποκλειστικά για πρόσφυγες, ευνοώντας την χωρίς όρια παράνομη μετανάστευση, η οποία –σύμφωνα με την ιδεολογία του– θα οδηγήσει σε πολυπολιτισμικές ανοικτές κοινωνίες!

Οι απόψεις του Σόρος για την ευρωπαϊκή αντιμετώπιση του προσφυγικού παρουσιάστηκαν εκτενώς σε δική του ιστοσελίδα και κατόπιν δημοσιεύθηκαν στη γερμανική συντηρητική εφημερίδα die Welt. Σύμφωνα με τον μεγαλοτζογαδόρο που θέλει να τον αποκαλούν “φιλάνθρωπο”, η Ευρώπη πρέπει να δέχεται «ετησίως μέχρι και ένα εκατομμύριο πρόσφυγες».

Ο Σόρος μοιράζει λεφτά

Μέσω του Open Society Foundation ο Σόρος έχει δώσει χορηγίες σε φορείς, όπως ο Δήμος Θεσσαλονίκης, το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες, το Ελληνικό Κέντρο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το Ελληνικό Φόρουμ για τους Πρόσφυγες, ο Σύνδεσμος της Ουκρανικής Διασποράς στην Ελλάδα – Ουκρανική Ελληνική Σκέψη, η ελληνική κοινότητα LBGTQ Αthens, το Κέντρο Δημοκρατίας και Επανασυμφιλίωσης για τη Νοτιοανατολική Ευρώπη, το Ινστιτούτο Χρηματοπιστωτικής Σκέψης και Οικονομικής Έρευνας και Πολιτικής στα Σκόπια και η Επιτροπή του Ελσίνκι για τα Ανθρώπινη Δικαιώματα για την διαφύλαξης των δικαιωμάτων των αιτούντων άσυλων στην στη Βόρεια Μακεδονία.

Στην Ελλάδα, το ίδρυμα Σόρος έχει αποτελέσει κύριο χρηματοδότη και της ΜΚΟ “Ανοικτή Κοινωνία”, μέλος της οποίας είναι και ο περιβόητος Παναγιώτης Δημητράς, επαγγελματίας υποστηρικτής κάθε υπαρκτής και ανύπαρκτης μειονότητας στην Ελλάδα, που πόρισμα της Αρχής για το Ξέπλυμα Μαύρου Χρήματος τον φέρει εμπλεκόμενο σε κακουργηματικές δραστηριότητες.

Μέσω δικών του ΜΚΟ, το Ίδρυμα Σόρος διείσδυσε στο εκπαιδευτικό σύστημα των χωρών της Βαλκανικής. Υποστηρίζει με κονδύλια την αλλαγή των σχολικών βιβλίων της ιστορίας, προκειμένου να “σιδερωθεί” και να αποχρωματιστεί εθνικά η ιστορία που διδάσκονται τα παιδιά. Όλα αυτά υποτίθεται ότι γίνονται στο πλαίσιο της καταπολέμησης του εθνικισμού. Ας σημειωθεί ότι τα σχολικά βιβλία στην Αλβανία, που γράφουν ότι η έκδοσή τους έχει χρηματοδοτηθεί από τον Σόρος, βρίθουν εθνικιστικών ανθελληνικών αναφορών.

Εκατομμύρια ευρώ στα Σκόπια

Το ίδρυμά Σόρος από το 1992 ως το 2016 έχει δώσει στα Σκόπια 98,7 εκατ. ευρώ, όπως και άλλα 35 εκατ. από χορηγίες τρίτων μέσω του ιδρύματος. Ανθρωπιστικοί σκοποί, φιλανθρωπίες, εκπαίδευση, πολιτικές καμπάνιες, μέχρι και “μακεδονικοί” σύλλογοι στη γειτονική χώρα λειτουργούν χάρη σε αυτές τις χορηγίες. Έδωσε, όμως, και άλλα 25 εκατομμύρια απευθείας στις κυβερνήσεις των Σκοπίων ως το 2016, άλλα εννέα εκατομμύρια σε δημοσιογράφους και σχεδόν δύο εκατομμύρια σε επιλεγμένες επιχειρήσεις!

Η σχέση του Σόρος με τα Σκόπια, μετράει από τα πρώτα βήματα της ανεξαρτησίας του γειτονικού κράτους, όπως προαναφέραμε. Ο Σόρος εξαρχής το αποκαλεί “Δημοκρατία της Μακεδονίας” και άμεσα ιδρύει το “Ίδρυμα Ανοικτή Κοινωνία – Μακεδονία”. Μέσω αυτού κινήθηκε συστηματικά για να προωθήσει την διεθνή αναγνώρισή του. Όπως προαναφέραμε, ο ίδιος δάνεισε 25 εκατομμύρια δολάρια στην κυβέρνηση των Σκοπίων για την αγορά πετρελαίου θέρμανσης. Ήταν το πρώτο δάνειο τέτοιου είδους στα Σκόπια. Περισσότεροι από χίλιοι Σλαβομακεδόνες έλαβαν υποτροφίες από το Ίδρυμα “Ανοικτή Κοινωνία” για σπουδές στο εξωτερικό.

Μία από τις πλέον αξιόπιστες μαρτυρίες είναι εκείνη του Κίρο Γκλιγκόροφ, ιδρυτή του γειτονικού κράτους. Στα απομνημονεύματά του, λοιπόν, αναφέρεται ότι η απλόχερη χρηματοδότηση του Σόρος το 1992 ήταν εκείνη που βοήθησε το νεοσύστατο κράτος να σταθεί στα πόδια του.

«Όταν έγινε ανεξάρτητη η “Μακεδονία”, κληρονόμησε ένα μεγάλο χρέος. Το εμπόριο είχε πέσει κατακόρυφα, τα σύνορα με την Γιουγκοσλαβία ήταν επικίνδυνα και ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Μητσοτάκης επέβαλε το πρώτο εμπάργκο. Φτάσαμε σε μια κατάσταση να χρειάζεται να ενεργοποιήσουμε ένα σύστημα κουπονιών για τη βενζίνη, μπήκαν περιορισμοί ακόμη και σε τρόφιμα, όπως η ζάχαρη, το βούτυρο κ.λπ., γιατί ήδη χρησιμοποιούσαμε τα τελευταία αποθέματα που διέθετε το κράτος, για να μην φτάσουμε στο χειρότερο, δηλαδή να μην υπάρχουν καθόλου τα συγκεκριμένα προϊόντα.

Τότε, σε μια από αυτές τις δύσκολες στιγμές, μας βοήθησε ο Αμερικανός επιχειρηματίας Τζορτζ Σόρος που είχε έρθει στη “Μακεδονία”. Του περιέγραψα προσωπικά το πρόβλημά μας και αυτός είπε ότι θα μπορούσε να μας δώσει πίστωση ύψους 20 εκατ. δολαρίων για να μπορέσουμε να το τακτοποιήσουμε. Και πράγματι το έκανε. Άλλη βοήθεια δεν είχαμε από πουθενά, μέχρι τη στιγμή που μπήκαμε στους διεθνείς χρηματο-οικονομικούς οργανισμούς».

Το 1993-1994, με την Ελλάδα του Ανδρέα Παπανδρέου να έχει επιβάλει εμπορικό εμπάργκο στα Σκόπια και με τα σύνορα της Σερβίας επίσης κλειστά, το ίδρυμα Σόρος χρηματοδότησε 40 αερομεταφορές αγροτικών προϊόντων. Το ενδιαφέρον του Σόρος για τα Σκόπια έφτασε και στην Συμφωνία των Πρεσπών, την οποία ο Σόρος χαρακτήρισε ως την «μοναδική ευκαιρία για να σταθεροποιηθεί η Ευρώπη». Ιστορική έμεινε η φωτογραφία του με τον Ζόραν Ζάεφ στο Νταβός, αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Διείσδυση στη νοτιοανατολική Ευρώπη

Η μέθοδος “διεισδύω σε μια υπό κατάρρευση χώρα, χρηματοδοτώντας ανθρωπιστικές δράσεις” αποτελεί πάγια τακτική του Σόρος. Μπορεί να ακούγεται συνωμοσιολογικό ότι τα ιδρύματα του Σόρος συνέβαλαν στην πτώση μη αρεστών στη Δύση καθεστώτων στην Ανατολική Ευρώπη, αλλά είναι γεγονός η δράση τους προς αυτή την κατεύθυνση. Είναι ενδεικτικό πως έθεσε υπό τον έλεγχό του τα μεταλλεία της Trepca.

Τον Σεπτέμβριο 2000, πριν τις εκλογές στην Σερβία, ο Γάλλος οικολόγος και υπουργός Κουσνέρ δήλωσε ότι η μόλυνση που προέρχεται από το σύμπλεγμα των μεταλλείων έχει αγγίξει επικίνδυνα όρια για το περιβάλλον. Τα ορυχεία έκλεισαν για λόγους υγείας του πληθυσμού. Αμέσως μετά, ο Σόρος πλήρωσε 150 εκατ. δολάρια για να αποκτήσει τον έλεγχο των ορυχείων χρυσού, ασημιού, καδμίου και ψευδαργύρου, τα οποία άξιζαν πάνω από πέντε δισ. Όταν η Δύση στράφηκε εναντίον της κυβέρνησης Γκρουέφσκι, επειδή έκανε ανοίγματα στη Μόσχα, εναντίον της στράφηκε και ο Σόρος, παρότι την προηγούμενη περίοδο είχαν συνεργαστεί στενά.

Ο Γκρουέφκσι, λοιπόν, ξεκίνησε καμπάνια εναντίον της διείσδυσης του ιδρύματος στα Σκόπια. Οι οργανώσεις που στηρίζονταν από τον Αμερικανό μεγιστάνα στοχοποιήθηκαν για πρόκληση «βανδαλισμών και αναρχίας» στις μαζικές αντικυβερνητικές διαδηλώσεις των τελευταίων μηνών της διακυβέρνησής του. Οι οπαδοί του Γκρουέφσκι ξεκίνησαν μια μεγάλη εκστρατεία γνωστή με το όνομα “SOS – Stop Operation Soros”. Η εκστρατεία στήθηκε μάλιστα με βάση το ρωσικό πρότυπο. Υπενθυμίζουμε πως όταν συνειδητοποίησε τον ρόλο του Σόρος στη Ρωσία, ο Πούτιν ξεκίνησε την περίφημη εκστρατεία “αποσοροποίησης” του ρωσικού δημόσιου βίου.

Πολυδαίδαλο σύστημα οργανώσεων

Αναμφισβήτητα αν προσπαθήσει κανείς να καταγράψει το σύνολο των ιδρυμάτων στα οποία εμπλέκεται ο Σόρος (ως ιδρυτής, χρηματοδότης, εκτελεστικό μέλος ή επίτιμος πρόεδρος) είναι βέβαιο πως θα χαθεί σ’ ένα πολυδαίδαλο σύστημα οργανώσεων με παραρτήματα σε όλο τον κόσμο και ταμπέλες που σχετίζονται πάντα με τις καλύτερες των προθέσεων! Το μόνο σίγουρο είναι πως ο Σόρος βρίσκεται απέναντι στο κράτος-έθνος, το οποίο επιδιώκει να αντικαταστήσει από πολυπολιτισμικές κοινωνίες, οι οποίες θα έχουν πολύ μικρότερες αντιστάσεις στην παγκοσμιοποίηση και στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο.

Δεν είναι, λοιπόν, υπερβολικό που τον έχουν αποκαλέσει ιεραπόστολο της παγκοσμιοποίησης και καταστροφέα του κλασικού μοντέλου της παραδοσιακής δυτικής δημοκρατίας που στηρίχθηκε στο εθνικό κράτος τουλάχιστον στην Ευρώπη. Την πολιτική παρακαταθήκη του πατέρα του, θα συνεχίζει επάξια ο χρυσός κληρονόμος Αλεξάντερ, λέγοντας μάλιστα πως είναι πιο “πολιτικοποιημένος” από τον πατέρα του.