Η δημοσκοπική άνοδος του ΚΙΝΑΛ και η αθέατη πλευρά του Ανδρουλάκη

Η δημοσκοπική εκτίναξη του ΚΙΝΑΛ από το 6,2% στο 15-plus% θυμίζει κομήτη που καίγεται μόλις μπει στην ατμόσφαιρα. Θυμίζει βεβαίως και την εκτίναξη του ΠΑΣΟΚ στις διαδοχικές εκλογές της πρώιμης μεταπολίτευσης μέχρι τον θρίαμβο του Οκτώβρη του 1981. Οι εκδοχές για την τρέχουσα δημοσκοπική καταγραφή είναι δύο. Είτε πρόκειται για πουσάρισμα από τα εξωθεσμικά κέντρα με στόχο την στήριξη ενός επώδυνου συμβιβασμού με την Τουρκία, δεδομένου ότι συνοδεύεται με μια συστηματική απρόσμενη δημοσιότητα.

Σχετική νύξη για την θέση Ανδρουλάκη για νέο Ελσίνκι είχαμε κάνει πρόσφατα. Είτε τα δημοσκοπικά ευρήματα εκφράζουν όντως μια ευρύτερη συσπείρωση της αντίδρασης των ψηφοφόρων στην έκπτωση του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα δούμε. Προς το παρόν όμως, η όλη στοργή που εκφράζουν τα μίντια στο πρόσωπο του νέου αρχηγού θυμίζει “κατασκευή του πολιτικού θεάματος”, όπως την ανέλυσε διεξοδικά ο Murray Edelman στο ομώνυμο βιβλίο του (Εκδ. Παπαζήσης, 1999), αποκωδικοποιώντας τους επικοινωνιακούς και κατεξουσιαστικούς όρους της συγκρότησής του.

«Το πολιτικό θέαμα είναι μια διαρκής εναλλαγή εκφοβισμών και διαβεβαιώσεων, αγωνίας και εφησυχασμού, έντασης και χαλάρωσης, ασάφειας και ακρίβειας, άγχους και ελπίδας. Συντελείται μέσα από την κατασκευή πραγματικών και φανταστικών εχθρών, συμμαχιών, ηγετών, κοινωνικών προβλημάτων, καθώς και μέσα από την καθημερινή ειδησεογραφία. Λειτουργεί ως φετίχ, είναι μια κατασκευή που αυτονομείται και εκ των υστέρων επηρεάζει τη σκέψη και τη δράση των κατασκευαστών της».

Τα 18 ακίνητα και το πόθεν

Η σεμνότητα που επιδεικνύει η Χαριλάου Τρικούπη έναντι της δημοσκοπικής δυναμικής, μπορεί να ερμηνευθεί αφενός ως φόβος απέναντι σε μία χειραγώγηση από τους εξωθεσμικούς παράγοντες, αφετέρου ως τακτική αμηχανία της νέας ηγεσίας. Η θετική ομιλία του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για τον προϋπολογισμό του 2022 είναι μεν ενθαρρυντική, όμως στα εθνικά ζητήματα το κόμμα μοιάζει να βρίσκεται στον αστερισμό της συνθηκολόγησης με μια ηττοπαθή πολιτική και αυτό πρέπει να προσεχθεί.

Το πολιτικό κεφάλαιο που χτίζεται γύρω από τον νέο πρόεδρο Νίκο Ανδρουλάκη έχει μια δυναμική που θα συνεχιστεί εφόσον αποδείξει και διατηρήσει το “ηθικό πλεονέκτημα” που ως “νέο” και “καθαρό” του έδωσε τη νίκη. Όμως, αίφνης πληροφορηθήκαμε το εντυπωσιακό πόθεν έσχες του 42χρονου πολιτικού που περιλαμβάνει 18 ακίνητα και 848.000 ευρώ καταθέσεις σε πέντε λογαριασμούς στην ING Belgium και 2.139 ευρώ στην Εθνική, καθώς και ότι είναι μέτοχος στην εταιρεία MANI AEBE, ενώ έχει λάβει και δάνειο από βελγική τράπεζα συνολικού ύψους 80.000 ευρώ. Να τα χαίρεται ο άνθρωπος, αλλά καλό είναι να εξηγήσει ευθέως το “πόθεν”, γιατί ο καθένας μπορεί να σκεφθεί ό,τι θέλει επ’ αυτού.

Οι σκηνοθέτες του πολιτικού θεάματος δουλεύουν για όλες πλευρές και είναι αδίστακτοι στα ζητήματα του “ηθικού πλεονεκτήματος”. Το γεγονός ότι στη δημοφιλία των πολιτικών, ο Νίκος Ανδρουλάκης έφτασε εν ριπή οφθαλμού να είναι δεύτερος με 46,4% μετά τον Κυριάκο Μητσοτάκης (52,1%), μπροστά δηλαδή από τον τρίτο γενικό γραμματέα του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα (31,8%) και τέταρτο τον Αλέξη Τσίπρα (30,2%) είναι ακόμη πιο εντυπωσιακό και ύποπτο ακόμη και από το 15% του ΚΙΝΑΛ. Εν κατακλείδι περιμένουμε το συνέδριο για να μας εντυπωσιάσει ο Νίκος Ανδρουλάκης, καθώς εκτός από τις θωπείες του κοινωνικού ΠΑΣΟΚ, θα χρειαστούν δεσμεύσεις και για το πατριωτικό ΠΑΣΟΚ.-