Η διπλή λαβή Μητσοτάκη και η last minute ψήφος

Είναι πια ξεκάθαρο από τη ρητορική των δηλώσεων πως επιλέχθηκε ως νέος «εχθρός» του Κυριακού Μητσοτάκη και κατ΄ επέκταση της ΝΔ να μην είναι πλέον ο Αλέξης Τσίπρας αλλά ο Νίκος Ανδρουλάκης! Γιατί άραγε; Αφού δεν αποτελεί κανένα εθνικό κίνδυνο, αφού τα μισά νομοθετήματα τα είχε ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, αφού πολλά πρόσωπα του ΚΙΝΑΛ αλλά και του ΠΑΣΟΚ ήταν και παραμένουν πρόθυμοι για συνεργασία με τη ΝΔ…

Η προφανής εξήγηση για τη μετωπική επίθεση στο ΠΑΣΟΚ της ΝΔ είναι πως το Μαξίμου φοβάται διαρροή κεντρώων ψήφων της 21^ης Μαΐου από τη ΝΔ προς το ανερχόμενο ΠΑΣΟΚ, τάση που αν επιβεβαιωθεί μπορεί μαζί με το εκτός Βουλής 16% να περιορίσει ή ακόμη και να στερήσει την αυτοδυναμία. Η προσέγγιση αυτή είναι λογική, αλλά μήπως είναι και κάτι άλλο, ίσως εντελώς αντίθετο;

Εδώ λοιπόν μπορεί να κρύβεται μια διπλή πολιτική λαβή, ένα εκλογικό κόλπο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η εγκατάλειψη της στοχοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα συνίσταται στη λογική «αυτούς τους λιανίσαμε, άστε τους να βράσουν στο ζουμί τους… θα συρρικνωθούν κι άλλο». Οπότε, κάνοντας τον Ανδρουλάκη βασικό αντίπαλο τον αναβιβάζει σε αρχηγό της αντιπολίτευσης γι’ αυτή την προεκλογική φάση, για να τον βοηθήσει έτσι να πάρει κι άλλους ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί όμως με αυτόν τον τρόπο ο Μητσοτάκης προμοτάρει τον Ανδρουλάκη;

Μπορεί να το κάνει, αν το κάνει για τρεις λόγους: 1) γιατί με αυτά που έρχονται στην οικονομία και στα εθνικά (ήρθε και ο αρχηγός της CIA στην Αθήνα) προτιμά να έχει απέναντί του τον Ανδρουλάκη (που δεν αποτελεί κίνδυνο και που κακώς τον παρακολουθούσαν, αλλά τον παρακολούθησαν). Άλλωστε, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κρατηθεί στη δεύτερη θέση μπορεί  από ένστικτο επιβίωσης να αλλάξει. Οι παθογένειές του είναι πια γνωστές και η δυνατότητά του να εξελίσσεται οργανωτικά επιβεβαιώθηκε κατά την προηγούμενη περίοδο.  2) γιατί αν προκύψει 7κομματική ή και 8κομματική Βουλή μπορεί να κινδυνεύσει η αυτοδυναμία και να χρειαστεί μερικούς δανεικούς βουλευτές, ίσως από αυτούς που δεν βγήκαν στον πρώτο γύρο. 3) γιατί με αυτοδυναμία 156 βουλευτών θα χρειαστεί το όλον ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ για τις μεγάλες αλλαγές (μεταρρυθμίσεις, σύνταγμα κλπ). Και μην ξεχνάμε οι σχέσεις στον έρωτα και στην πολιτική είναι εκ φύσεως ασταθείς και εύκολα αλλάζουν.

Ασύμμετρες απειλές 

Οι δημοσκόποι διαπιστώνουν –προς το παρόν- μειωμένο ενδιαφέρον του εκλογικού σώματος για τις εκλογές της 25^ης Ιουνίου, είτε γιατί αυτό θεωρεί πως το αποτέλεσμα έχει κριθεί, είτε γιατί ο κόσμος κατάλαβε πως όλοι πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αφού αποκαλύπτονται οι τρύπες και τα απόκρυφα των κομματικών προγραμμάτων, είτε γιατί όπως και στις 25 Μαΐου, θα είναι last minute ψήφος, με βάση τις γκάφες των παρατάξεων της τελευταίας στιγμής… (9% κόστισε ο Κατρούγκαλος  στον ΣΥΡΙΖΑ, λένε οι ειδικοί).

Φαίνεται λοιπόν πως η εκλογική αναμέτρηση του Μαΐου έχει αφήσει πίσω της ορισμένες ασύμμετρες απειλές, με εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την παρατήρηση του Μανώλη Κοττάκη με αφορμή την πρώτη μετεκλογική δημοσκόπιση που “έβγαλε” 7κομματική Βουλή, σύμφωνα με την οποία οι ψηφοφόροι ψήφισαν στην απλή αναλογική με λογική ενισχυμένης και  ενδεχομένως στις εκλογές της ενισχυμένης να ψηφίσουν με λογική απλής…

Μια άλλη παράμετρος του Μαΐου ήταν οι εκλογικοί κατάλογοι και η πραγματική αποχή. Εγγεγραμμένοι ήταν 9.946.082, προσήλθαν στις κάλπες 6.061.098 (συμμετοχή 60,94%). Τα έγκυρα ήταν 5.902.850 (97,36%), τα άκυρα 123.488 (2,04%) και τα λευκά 34.760 (0,57%). Δηλαδή μεταξύ εγγεγραμμένων και όσων πήγαν στην κάλπη  υπάρχει μία διαφορά 3,9 εκατ. ψηφοφόρων!

Δηλαδή πρόκειται για μια ακόμη συστημική κατάρρευση, όπως οι εκλογικοί κατάλογοι είναι για τα μπάζα. Σημειωτέον ότι εκ των υστέρων το υπουργείο Εσωτερικών ανακάλυψε πως 65.000 εγγεγραμμένοι  ήταν άνω των 110 ετών, 10.000 άνω των 115 ετών και συνολικά 179.000 οι εγγεγραμμένοι πάνω από 100 ετών. Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σύμφωνα με ορισμένους υπολογισμούς το πραγματικό εκλογικό σώμα είναι γύρω στα 7,5 εκατ. το πολύ και πως η πραγματική αποχή ήταν γύρω στο 20%!

Αν οι υπολογισμοί αυτοί ισχύουν τα περιθώρια των κομμάτων να σηκώσουν από τον καναπέ πολίτες που δεν ψήφισαν, δεν είναι μεγάλα, άρα θα πρέπει το παιγνίδι να παιχτεί  κυρίως με τα 5,9 εκατ. έγκυρα ψηφοδέλτια.

Αυτοδυναμία ή παντοδυναμία;

Από εκεί και πέρα, δύο παράγοντες θα διαμορφώσουν τον αριθμό των εδρών που θα λάβει κάθε κόμμα. Πρώτον, το ποσοστό που θα πάρει η ΝΔ και δεύτερον, πόσα κόμματα θα πιάσουν το 3% και θα μπουν στη Βουλή. Με την ενισχυμένη αναλογική το πρώτο κόμμα μπορεί να πριμοδοτηθεί με 50 έδρες αν πιάσει 40%.

Αν και όλα δείχνουν πως με γραμμική ανάλυση η αυτοδυναμία της ΝΔ δεν κινδυνεύει (στη μη γραμμική μπορεί υπό συνθήκες να αμφισβητηθεί) το πολιτικό ζήτημα που ανακύπτει είναι μήπως μια περαιτέρω ενίσχυση του ποσοστού της οδηγήσει σε παντοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Κάτι που πολλοί δεν επιθυμούν, εντός και εκτός της ΝΔ.

Η αυτοδυναμία υπολογίζεται ότι ακόμη και με 38%+ εξασφαλίζεται ακόμη και στην 8κομματική Βουλή. Προς το παρόν, βασικό σενάριο θεωρείται η 7κομματική (με Νίκη και Πλεύση) όπου η ΝΔ διασφαλίζει 155-160 έδρες, ενώ με 6κομματική 165-167 έδρες. Παντοδυναμία θεωρείται ο έλεγχος 180 εδρών που απαιτεί η συνταγματική αναθεώρηση, όμως και με 170 μπορεί να προχωρήσει με κάποιους μικρούς συμβιβασμούς.

Το δεύτερο διακύβευμα είναι πόσο ισχυρή θα είναι η αντιπολίτευση, έτσι ώστε από τους κόλπους της να υπάρχει εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Και τρίτο διακύβευμα είναι αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να υποσκελίσει τον ΣΥΡΙΖΑ και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση, κάτι που προς το παρόν δεν διαφαίνεται, αν και είναι στρατηγική επιδίωξη. ΣΕ κάθε περίπτωση η αντιπολίτευση στην επόμενη Βουλή δεν μοιάζει να έχει δυναμική εναλλακτικής διακυβέρνησης και μάλλον θα έχει τα χαρακτηριστικά του κατακερματισμού και της αδυναμίας.