Η Δύση πληρώνει τώρα την ταπείνωση της Ρωσίας

Τον Δεκέμβριο του 2004 ήταν η πρώτη επίσκεψη του Κώστα Καραμανλή στη Μόσχα, που είχαμε ακολουθήσει οι δημοσιογράφοι. Η εικόνα της πρωτεύουσας της χώρας ήταν θλιβερή. Σκοτεινή και παγωμένη με τους ανθρώπους της να πεθαίνουν από το κρύο. Μία από τις πιο πλούσιες στον κόσμο χώρες σε κοιτάσματα φυσικού αερίου και πετρελαίου, την είχε καταδικάσει η Δύση μετά την ολοκληρωτική τους νίκη στον Ψυχρό Πόλεμο, να μην μπορεί να φωτίσει την πρωτεύουσά της και να ζεστάνει τον πληθυσμό της.

Ήταν ακόμη στον αστερισμό του ΔΝΤ. Τα ποσοστά αλκοολισμού είχαν εκτοξευτεί και το ασφαλιστικό λύθηκε προσωρινά, γιατί ο μέσος όρος ζωής έπεσε κάτω από το όριο συνταξιοδότησης. Οι δυτικοί είχαν αθετήσει όλες τις δεσμεύσεις έναντι του Γκορμπατσόφ -συμπεριλαμβανομένης της επέκτασης του ΝΑΤΟ-, που στο τέλος κατέληξε να διαφημίζει πίτσες!

Την εποχή εκείνη διαβάζαμε ακόμη στον Μπρεζίνσκι και την “Μεγάλη Σκακιέρα” ότι η κυριαρχία σε πλανητικό επίπεδο προϋποθέτει τον έλεγχο της Ευρασίας και ακολούθως την ενσωμάτωση της Ρωσίας στην δυτική γεωστρατηγική. Αντί για αυτό η αλαζονεία της Δύσης θέλησε να ταπεινώσει και να καταστρέψει ολοκληρωτικά την Ρωσία, μία τεράστια χώρα με ιστορία και παράδοση αυτοκρατορίας από την εποχή του Μεγάλου Πέτρου και να εγκαταστήσει πυραύλους έξω από τη Μόσχα.

Η σπέκουλα των αναλυτών

Οι εγχώριες αναλύσεις (με λίγες φωτεινές εξαιρέσεις εκτός συστημικών μέσων) είναι επιφανειακές και μοιάζουν να αναζητούν κατεύθυνση. Π.χ. επικαλούνται για λογαριασμό της Δύσης το διεθνές δίκαιο χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι δεν έχει καμία αξία όταν η Δύση το έχει απαξιώσει με την συμπεριφορά της σε πλείστες όσες περιπτώσεις. Από την Κύπρο και την ανοχή της Τουρκίας, την Γιουγκοσλαβία και το Κόσοβο μέχρι το Ιράκ (που φυσικά δεν βρέθηκαν ποτέ όπλα μαζικής καταστροφής) και την Λιβύη.

Κλαυθμηρίζουν για την μη αντίδραση της Ευρώπης, όταν η Ευρώπη δεν υπάρχει παρά μόνο σαν γεωγραφικός προσδιορισμός. Η πρώτη απάντηση του Επιτρόπου Εξωτερικών, Ζοζέπ Μπορέλ δείχνει ακριβώς ποια είναι η Ενωμένη Ευρώπη. Μιλάνε για τις οικονομικές συνέπειες όταν οι “ιερές αγορές” δηλαδή οι διεθνείς κερδοσκόποι κάνουν πάρτι εκτοξεύοντας τις τιμές του φυσικού αερίου, του πετρελαίου και των τροφίμων, κάτι που φυσικά δεν θίγουν.

Εν τελεί ο Πούτιν ως καλός μαθητής των επεμβάσεων της Δύσης διασφαλίζει τα συμφέροντα της χώρας του και του λαού του. Το ερώτημα είναι οι δικοί μας ηγέτες ποιων τα συμφέροντα διασφαλίζουν, πέραν των αγορών;

Δημοκρατία στην Ουκρανία;

Άλλο επιχείρημα είναι τα περί δημοκρατίας. Στην Ουκρανία του Ζελένσκι, εκλεκτό της Δύσης, δημοκρατία; Γενικότερα επικαλούνται το επιχείρημα της δυτικής δημοκρατίας έναντι της ανατολίτικης δεσποτείας του Πούτιν, ξεχνώντας ότι ο Ασάνζ και ο Σνόουντεν διώκονται σε όλο τον κόσμο, με παράβαση κάθε αρχής του διεθνούς και εσωτερικού δικαίου των κρατών που θα επιθυμούσαν να τους προσφέρουν άσυλο, από τις ΗΠΑ γιατί πρόσφεραν δημοκρατική ενημέρωση. Η «αυτοκρατορία της επιτήρησης», σύμφωνα με τον Ιγνάσιο Ραμονέ, επιβλήθηκε επί δημοκρατικού Ομπάμα. Ο δε “ελεύθερος κόσμος” είχε για πλανητάρχη και αρχηγό του μέχρι πριν από δύο χρόνια τον Ντόναλτ Τραμπ που ετοιμάζεται να επιστρέψει δριμύτερος.

Για τα αμέσου ενδιαφέροντος, η Τουρκία πουλάει ξανά την γεωστρατηγική θέση της, δεν κλείνει τα στενά, όπως ζήτησε ο Ουκρανός πρόεδρος και αρνείται να μιλήσει για ρωσική εισβολή, κερδίζοντας και από την Ρωσία και από την Δύση. Και θα εκμεταλλευτεί την διεθνή συγκυρία και εναντίον της χώρας μας, που θα μείνει μόνη γιατί οι ευαισθησίες των εταίρων μας για το διεθνές δίκαιο σταματούν στην Ουκρανία.

Δύση και Ελλάδα

Μέσα σε όλα αυτά η Ελλάδα τι κάνει; Καταδικάζει την ρωσική εισβολή, ενώ διαθέτει ενεργειακά αποθέματα για εννέα ημέρες και θα αγοράζει πιο ακριβά το LNG, ενώ ακόμη και τώρα αρνείται να αναθεωρήσει την ενεργειακή της πολιτική που βασίζεται στην καταστροφική και εσπευσμένη απολιγνιτοποίηση.

Θα ήταν ίσως καλύτερα αν τα κόμματα διεθνολόγοι και πάσης φύσεως αναλυτές αντί για επιφανειακές προσεγγίσεις περί παγκόσμιας ειρήνης (σαν να είναι μοντέλες στο “Μiss με το ζόρι”, με την Σάντρα Μπούλοκ), έκαναν σοβαρές αναλύσεις και πίεζαν για το πως μέσα σε αυτή την κρίση θα διασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας σαν χώρα και θα προστατεύσουμε την οικονομία και τον πληθυσμό μας από τις συνέπειες.

ΥΓ. Η Δύση υφίσταται τα επίχειρα των πράξεων της και της αλαζονείας της, με την άνοδο της Ρωσίας και της Κίνας. Όπως γράφουν σοβαροί αναλυτές ο κόσμος βρίσκεται μπροστά σε μία νέα φάση. Το περιγράφουν σαν νέο Ψυχρό Πόλεμο, αν και η εισβολή δείχνει ότι δεν είναι μόνο Ψυχρός. Το δυτικό στρατόπεδο κέρδισε τον Ψυχρό Πόλεμο όταν από το 1950 μέχρι το 1980 οι πληθυσμοί γνώρισαν μία πρωτοφανή οικονομική ευημερία, συνδυασμένη με κοινωνικό κράτος, δημοκρατία και ελευθερίες και είχαν κάθε λόγο να στρατευθούν με τα κράτη και τις κυβερνήσεις τους. Με την νεοφιλελεύθερη κυριαρχία των αγορών, τις απορρυθμίσεις, την κοινωνική αποδιάρθρωση δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχουν λόγους να στρατευθούν. Ίσως αρχίσουν να προσεύχονται. “Pray for Ucrain”…