Η δυστοκία στον ΣΥΡΙΖΑ και οι “μ@λ@κες” του Βίτσα

Δυστοκία φαίνεται ότι έχει πέσει στην εγγραφή νέων μελών στις οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Δημήτρη Βίτσα να έχει πάρει ζεστά το θέμα. Προτείνει λοιπόν εναλλακτικές ενέργειες προσέγγισης, που μπορεί να μην φέρουν κόσμο στις οργανώσεις, θα δώσουν όμως μια απάντηση στο ερώτημα. Παλιά καραβάνα και τριμμένος με τα μικρά καθημερινά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι πολίτες στο Δήμο ή στη γειτονιά τους, ο πρώην Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ προτείνει το αυτονόητο.

Και αυτό δεν είναι άλλο από το να ερωτηθεί ο “κόσμος”, οι ίδιοι οι πολίτες γιατί δεν οργανώνονται. Λέει μάλιστα ότι αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να γίνει κεντρικά, από στελέχη του κόμματος ψηλά στην ιεραρχία. Αντιθέτως προτείνει οι δράσεις αυτές και οι σχετικές συζητήσεις να υλοποιηθούν από μέλη των τοπικών οργανώσεων, τα οποία, στο δικό τους περιβάλλον, θα απευθυνθούν σε ανθρώπους που λίγο πολύ γνωρίζουν και έχουν έρθει σε κάποια επαφή, πολιτική ή κοινωνική, μαζί τους.

Το …ερωτηματολόγιο Βίτσα

Σύμφωνα με τον Βίτσα, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μοιράσει στις γειτονιές, σε στέκια όπου συναθροίζονται άνθρωποι, ένα ερωτηματολόγιο και να ζητά από τον κόσμο να απαντήσει σε συγκεκριμένες ερωτήσεις. Δεν παραλείπει πάντως να επισημάνει ότι αυτό έχει το ρίσκο του, αλλά αξίζει τον κόπο γιατί δημιουργείται μια εμπειρία.

Κυρίως όμως γιατί θα δοθούν απαντήσεις, οι οποίες, όπως ο ίδιος λέει, μπορεί και να μην είναι ευχάριστες. «Να βγάλει ένα χαρτί η οργάνωση, να το δώσετε σε μερικούς, με μια ερώτηση, όχι κανένα κατεβατό, που να λέει, ας πούμε: “ρε παιδιά γιατί δεν οργανώνεστε;”. Κι ας σου γράψει ο άλλος: “Γιατί είσαστε μ@λ@κες”, γιατί αυτό, γιατί το άλλο», λέει χαρακτηριστικά.

Η πρόταση του Βίτσα δεν είναι κακή. Παρουσιάζει όμως ιδιαίτερο ενδιαφέρον το ότι εμπεριέχει δύο βασικές παραδοχές. Η πρώτη από αυτές είναι ότι επιβεβαιώνει την χαλαρή συσπείρωση στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και εμμέσως και τις χαμηλές δημοσκοπικές επιδόσεις του.

Ο κοινός παρονομαστής

Οι αυξητικές τάσεις εγγραφής νέων μελών, οι οποίες είχαν καταγραφεί στις αρχές του 2020 (εξάμηνο της κυβέρνησης ΝΔ), παράλληλα με την εμφάνιση των πρώτων “κοψοχέρηδων” από τις εκλογές του 2019, ανακόπηκαν από την πανδημία. Έτσι σήμερα το κόμμα δεν δείχνει να καρπώνεται την κυβερνητική φθορά, η οποία υπάρχει και είναι εμφανής στις συνοικίες και στην επαρχία, ανεξάρτητα από τη μονοτονία των δημοσκοπήσεων που εμφανίζουν τον Μητσοτάκη στο απυρόβλητο.

Η δεύτερη παραδοχή είναι η αποξένωση του κόμματος από μια μεγάλη εκλογική γκάμα πρώην ή δυνάμει ψηφοφόρων του. Μια αποξένωση που οφείλεται, σε μεγάλο βαθμό, στην υπεροψία που έχουν επιδείξει στο παρελθόν στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Στελέχη, τα οποία δεν ανήκουν βέβαια στην κατηγορία του Βίτσα, αλλά μάλλον στη νέα φουρνιά των “illuminati” (“Πεφωτισμένοι”) της Κουμουνδούρου.

Κοινός παρονομαστής των δύο “κρυφών” παραδοχών της πρότασης Βίτσα είναι η απόσταση από αυτό που αποκαλούμε “κόσμο”. Το άνοιγμα, όμως, στην κοινωνία επιβάλλεται, ιδιαίτερα στην πορεία προς το φθινόπωρο, καθώς παράλληλα με την κοινωνική ένταση που φέρνουν τα νέα κυβερνητικά νομοθετήματα, δεν αποκλείονται και αιφνιδιαστικές πολιτικές εξελίξεις. Υπό το πρίσμα αυτό, η πρόταση να ερωτηθεί ο “κόσμος” γιατί δεν οργανώνεται είναι μία καλή αρχή για απαντήσεις και σε άλλα ερωτήματα.