Η Ελλάδα μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης…

Η χώρα πλέει μεταξύ Σκύλας και Χάρυβδης. Μεταξύ της επιθετικότητας της Τουρκίας για να αναθεωρηθεί το διεθνές δίκαιο που καθορίζει σύνορα σε ξηρά και θάλασσα και της επανάκαμψης της πανδημίας η οποία απειλεί με χρεοκοπία την οικονομία της χώρας. Η κυβέρνηση πορεύεται μέρα τη μέρα και φαίνεται περισσότερο να νοιάζεται για την επικοινωνιακή διαχείριση αυτών των δύο σοβαρών απειλών, ώστε να μειώσει όσο γίνεται το πολιτικό κόστος. Όμως δύο τέτοιου μεγέθους κίνδυνοι, δεν μπορούν να αντιμετωπισθούν με ψέματα και εικόνες.

Ο Ερντογάν που έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων, με την Ελλάδα αμυνομένη, κινήθηκε σε πολλά ταμπλό με την σιγουριά του μεγάλου παίκτη. Επιχειρεί, αν το έχει ήδη καταφέρει να γίνει διαχειριστής μεγάλης θαλάσσιας έκτασης της Ανατολικής Μεσογείου μετά τη συμφωνία με τη Λιβύη, ενώ έχει εξασφαλίσει σημαντικές συμφωνίες στρατιωτικής και οικονομικής συνεργασίας στα Βαλκάνια με Αλβανία, Σερβία και Βουλγαρία.

Στόχος του να επιβάλει στην Ελλάδα να κάτσει στο ίδιο τραπέζι για συζητήσεις εφ’ όλης της ύλης. Οι επόπτες Ευρωπαίοι, ενώ φαίνεται να πιέζουν τον Ερντογάν να σταματήσει τις προκλήσεις, συμφωνούν Ελλάδα και Τουρκία να αρχίσουν διάλογο πού ήταν και ο στόχος της Άγκυρας. Όμως διάλογο, με ποια ατζέντα; Ελληνοτουρκικός διάλογος λοιπόν για μια νέα από μηδενική βάση συμφωνία, που κατά τον Τούρκο πρόεδρο είναι, μισά – μισά στο Αιγαίο;
Γερμανία και Γαλλία εταίροι μας στην ΕΕ, ποιόν πιέζουν στην ουσία.

Η κυβερνητική προπαγάνδα πρόβαλε την υποστήριξη του Γάλλου προέδρου στην Ελλάδα και την πρωτοβουλία του να γίνουν κοινές στρατιωτικές ασκήσεις στη Μεσόγειο. Λίγοι έμαθαν τις δηλώσεις του Μακρόν, που χαιρέτησε τη γερμανική πρωτοβουλία να οργανώσει διάλογο Ελλάδας-Τουρκίας λέγοντας: «Είναι σημαντικό να επιλυθούν οι τρέχουσες διαφορές. Είναι ανάγκη, ένας βαθύτερος διάλογος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας». Πόσο βαθύτερος μπορεί να είναι αυτός ο διάλογος;

Σχέδιο διαλόγου

Ποιο μάθημα πήραμε; Έριξε μήπως η Τουρκία, μετά τα ευχολόγια και τις γερμανογαλλικές συστάσεις, τους τόνους; Την Πέμπτη 12 Αυγούστου το απόγευμα, μιλώντας στην εκδήλωση για την 19η επέτειο του κόμματός του ο Ερντογάν είπε σε μια αποστροφή του λόγου του: «Και σήμερα είπαμε μην τυχόν επιτεθείτε στο Oruc Reis, αλλιώς θα πληρώσετε βαρύ τίμημα. Και πήρανε την πρώτη απάντηση».

Ποια ήταν αυτή η απάντηση που πήραμε εμείς; Η προσπάθεια τουρκικού πολεμικού σκάφους της συνοδείας του Oruc Reis να εμβολίσει αντίστοιχο ελληνικό συνέβη μια μέρα πριν, την Τετάρτη. Μάλλον περί αυτού πρόκειται και έχουμε μία προπαγανδιστική αντιστροφή από τον Τούρκο πρόεδρο, δεδομένου ότι η φρεγάτα “Λήμνος” έλαβε αμέσως μετά μέρος στην ελληνογαλλική αεροναυτική άσκηση στην Ανατολική Μεσόγειο.

Όλα δείχνουν πως το σχέδιο διαλόγου των δύο πλευρών με Γερμανό διαιτητή, επιταχύνεται. Αυτός ήταν στόχος του Ερντογάν, αλλά όχι και ο δικός μας. Πως όμως θα καταφέρει η δική μας πλευρά να δεχτεί έναν διάλογο από μηδενική βάση και απαίτηση για μοιρασιά 50-50 στο Αιγαίο; Γίνεται, αν οι “προστάτες-διαχειριστές” της κρίσης καταφέρουν να καταλήξουν σε μια συμφωνία που δεν θα φαίνονται οι ελληνικές υποχωρήσεις. Αυτός είναι ο στόχος;

Η Χάρυβδη δαγκώνει δυνατά…

Και πες ότι γλιτώνουμε από τη Σκύλα. Τι γίνεται μετά με την Χάρυβδη; Τι γίνεται με τον πανταχού παρόντα αγριεμένο covid-19 που παραλύει τις οικονομικές δραστηριότητες σε όλο τον κόσμο; Πως θα τον αντιμετωπίσει με επιτυχία η δικιά μας χώρα με τόσο ευάλωτη οικονομία και ένα δυσθεώρητο εθνικό χρέος. Πως θα καταφέρει να ανταποκριθεί στις ανελαστικές δαπάνες για μισθούς, συντάξεις, επιδόματα ανεργίας και ενισχυμένο Εθνικό Σύστημα Υγείας;

Ήδη στο πρώτο επτάμηνο του έτους η πρωτογενής απόκλιση στον προϋπολογισμό είναι ύψους 9,36 δισ. Αν στο τέλος του έτους εξελιχθεί με τον ίδιο ρυθμό, με τι κεφάλαια θα κλείσουν αυτές οι τρύπες, όταν η ύφεση καλπάζει και παραλύει όλη την οικονομική δραστηριότητα, συρρικνώνοντας τα φορολογικά έσοδα; Πόσο ρεαλιστικό θα είναι τότε, το εφιαλτικό νεοφιλελεύθερο πείραμα που παρήγγειλαν στον καθηγητή Πισσαρίδη για να ιδιωτικοποιήσουν όλες σχεδόν τις δημόσιες υπηρεσίες, ακόμα και μέρος του συνταξιοδοτικού προγράμματος;

Που θα βρουν πελάτες οι αδημονούντες φίλοι και χορηγοί της κυβέρνησης, όταν τα διαθέσιμα εισοδήματα των νοικοκυριών θα έχουν συρρικνωθεί στο όριο της φτώχειας; Πολύ φοβάμαι, ότι ακόμα και αν ξεφύγουμε από τη Σκύλα με μικρές απώλειες, δύσκολα θα αντέξουμε στην αναμέτρηση με την Χάρυβδη, αν αυτοί που κυβερνάνε συνεχίζουν να βλέπουν το δέντρο, αγνοώντας το δάσος…