Η Ευρώπη σκάβει το λάκκο της με το Ουκρανικό

Οι Δυτικοευρωπαίοι, πότε με τις ανοησίες του ζεύγους Μακρόν, πότε με την Αγγλική υποκρισία, κινούνται στο εκκρεμές από το γελοίο ως το θρασύ του πλουτοκράτη, που δεν βλέπει ανθρώπους, αλλά μυρμήγκια. Ο μπάτσος στον Μακρόν από την Μπριζίτ ξαναφέρνει στο Δημόσιο Βίο (μετά το επεισόδιο με τα “ναρκωτικά”) την βαθιά κρίση της Δύσης. Η Ελλάδα πάει ξυπόλητη στ’ αγκάθια. Είναι εντελώς απίθανο στις μακρές συνομιλίες τους να μην είπε ο Πούτιν στον Τραμπ ότι τα ψέματα τέλειωσαν και ότι θα απαντήσει σκληρά στους Ουκρανούς, αν δεν συνετιστούν.

Θα του θύμισε ότι η παράταση του πολέμου οδηγεί σε ήττα, όχι μόνο των Ουκρανών, αλλά και των ίδιων των Αμερικανών, όπως έχει προειδοποιήσει τον Λευκό Οίκο εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο η Rand Corporation, Εταιρία κολοσσός, θυγατρική της CIA και σύμβουλος της αμερικανικής κυβέρνησης. Αυτές οι στρατιωτικές/παραστρατιωτικές Εταιρίες είναι οι πιο ρεαλιστικές από τις όποιες άλλες, ξέρουν την αλήθεια, και η δουλειά τους είναι να μην την κρύβουν, αλλά να την λένε ωμά στην κυβέρνησή τους. Η επιλογή Τραμπ είναι, συνοπτικά, να μιμηθεί τον Ρούσβελτ, να μείνει έξω από τον καυγά και να επιστρέψει ως σωτήρας.

Με δυο λόγια, ο Τραμπ ξέρει άριστα ότι ο Πούτιν δεν έχει λόγους να βάλει νερό στο κρασί του, ξέρει ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να τον πιέσουν, ξέρει δηλαδή ότι στην παρτίδα “Ουκρανικό”, σύντομα, θα φανεί σε όλους ότι οι Ευρωπαίοι και η Δύση είναι στη λάθος πλευρά, δηλαδή στους χαμένους – και χαροκαμένους αν παρασυρθούν από τους Γερμανούς. Το ίδιο απίθανο είναι να μην ξέρει ο κ. Μητσοτάκης ότι τα πράγματα, κατά το κοινώς λεγόμενο, πάνε κατά διαβόλου και ότι με επιδόματα και άλλα παρόμοια δεν έχει ελπίδες ανάκαμψης, παρά τα πάνω-κάτω των δημοσκοπήσεων, κατά το “ό,τι θέλει ο πελάτης”.

Η ακρίβεια: Χωρίς να μπει τέρμα στην ακρίβεια, να πέσουν οι τιμές, η ΝΔ πάει για ήττα. Χτυπώντας την φοροδιαφυγή, ειδικά των μικρομεσαίων, χτυπάει το πορτοφόλι των ψηφοφόρων της, χωρίς να εξυγιάνει την Οικονομία. Χώρια που ο κορυφαίος Ξ. Ζολώτας θεωρούσε την παραοικονομία όφελος, υπό όρους, για το Κράτος. Με ανοιχτό τον δρόμο για απροκάλυπτη παράδοση στα Εθνικά, η ΝΔ δεν πάει για απλή ήττα, αλλά πάει για μεγάλη ζημιά. Ο Σαμαράς θέλει να εκφράσει το όχι στην κατρακύλα. Με δυο λόγια οι κυβερνώντες, στο κατώφλι της καταστροφής, ενσαρκώνουν την παροιμία “όπου τυφλός κι η μοίρα του”.

Πλήγμα στην αστική τάξη

Ο μπάτσος στον Μακρόν από την δυναμική σύζυγό του αποκαλύπτει την βαθιά κρίση της άρχουσας γαλλικής αστικής τάξης. Σε κανονικούς καιρούς, θα ήταν απλώς αδιανόητο. Σε μέρες ραγδαίας παρακμής… Στην Αμερική καταρρέει το Χάρβαρντ, αστικός πυλώνας της χώρας. Στη Γαλλία η κυρίαρχη αστική τάξη εμφανίζεται απογυμνωμένη από τη μυστική γοητεία, που περιβάλλει την Εξουσία και την κρατάει στο ύψος της. Αλλιώς, ο βασιλιάς είναι γυμνός, περίγελος του φιλοθεάμονος κοινού.

Οι γενικεύσεις “ο κακός καπιταλισμός περνάει κρίση στην Ευρώπη” (και παγκοσμίως) δεν αρκούν. Καλός-κακός ο καπιταλισμός, νίκησε τον “υπαρκτό σοσιαλισμό”, αλλά τώρα οι νικήτριες χώρες της Δύσης σκάβουν τον λάκκο τους.

Οι προσκλήσεις σε γεύμα διαφόρων προσώπων (αμφίβολης ποιότητας και εκλογικής εμβέλειας), με διακριτό το δίδυμο Τσίπρα/Γ. Παπανδρέου, σεσημασμένα πρόσωπα για ενδοτικότητα στα Εθνικά, υποδηλώνουν την ένδεια της κυβερνώσας ελίτ. Πως η χώρα θα βγει έτσι από τα ζόρια; Εμ΄ δεν θα βγει!