Η γελοιοποίηση της πολιτικής…

Όμως η αύξηση δεν οφείλεται στο ενδιαφέρον για την πολιτική, αλλά για την παρακολούθηση συγκρούσεων οπαδικού χαρακτήρα μεταξύ συγκεκριμένων πολιτικών… Πιστεύω ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο για τη δημοκρατία από τη γελοιοποίηση της πολιτικής και των πολιτικών και μάλιστα τη σημερινή εποχή, με την ταχύτητα της πληροφορίας και της εικόνας και τη παντοδυναμία των ΜΜΕ.

Τα παλιότερα χρόνια είχαμε αντιμετωπίσει το φαινόμενο αυτό στη χώρα μας, με αποτέλεσμα πολύ αξιόλογα άτομα με ευοίωνες προοπτικές για πολιτική σταδιοδρομία και προσφορά στη χώρα να αποτύχουν, λόγω της γελοιοποίησης που υπέστησαν ή να απέχουν της πολιτικής από τον φόβο της γελοιοποίησης.

Οι πολιτικοί στο κυνήγι της δημοσιότητας, που είναι το οξυγόνο της πολιτικής επιβίωσης τους, επιδίωκαν να είναι το αντικείμενο πολιτικής γελοιογραφίας κι όπως έλεγε ο γελοιογράφος της εφημερίδας “Το Βήμα”, Φωκ, του παραπονιόντουσαν όταν αργούσε να τους γελοιογραφήσει. Η διακωμώδηση του πολιτικού αντιπάλου είναι ένα διαχρονικό και παγκόσμιο εργαλείο στον αγώνα για τη κατάκτηση και νομή της εξουσίας, που πρέπει να ασκηθεί την κατάλληλη στιγμή, γιατί πολλές φορές μπορεί να γυρίσει σαν μπούμερανγκ και να επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα επιδιωκόμενα.

Δεν νομίζω, ότι η αποκάλυψη του Νίκου Καραχάλιου, ότι η Μαρία Καρυστιανού ματαίωσε την ίδρυση πολιτικού κόμματος με τίτλο το “Κύμα”, κατόπιν της συμβουλής Σύριας αστρολόγου, ούτε ότι έβλαψε τη δημοτικότητα της, γιατί ήταν μια Unfair κίνηση και ως εκ τούτου προκάλεσε τη συμπάθεια αυτών που εκτιμούν τη προσωπικότητα και τους αγώνες μιας πολιτικού, έστω και υπό εκκόλαψη και δε νομίζω ότι ενδιαφέρουν κάποιες ιδιαιτερότητες, ακόμη και η προσφυγή στην αστρολογία για συμβουλές.

Άλλωστε, οι καθημερινές αστρολογικές προβλέψεις από τα ΜΜΕ με βάση τα ωροσκόπια έχουν δημιουργήσει έναν μιθριδατισμό στους πολίτες, που θεωρούν φυσιολογικό, ακόμα και για τους πολιτικούς, να προσφεύγουν σε παντός είδους μαντείες. Γιατί να το κρύψομε άλλωστε! Διαχρονικά πολλοί πολιτικοί καταφεύγουν για συμβολές ακόμα και σε καθημερινή βάση σε άτομα, που ισχυρίζονται ότι μπορούν να προβλέπουν το μέλλον.

Χαρακτηριστικά ο Σπύρος Μαρκεζίνης στην Πολιτική Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας, γράφει: Το 1951 πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Νικόλαος Πλαστήρας με κυβέρνηση συνεργασίας κομμάτων, με αξιωματική Αντιπολίτευση τον Αλέξανδρο Παπάγο και εκλογικό σύστημα την ενισχυμένη αναλογική. Ο Πλαστήρας ήθελε να εισάγει την απλή αναλογική ως εκλογικό σύστημα, ενώ η Αμερική το πλειοψηφικό για να κερδίσει ο Παπάγος τις εκλογές. Ο Πλαστήρας δεν έκανε τίποτα χωρίς να συμβουλευτεί τη καφετζού του. Η CIA δωροδόκησε την καφετζού, που πρόβλεψε εκλογική του νίκη αν άλλαζε το εκλογικό σύστημα σε πλειοψηφικό. Έτσι, άλλαξε τον εκλογικό νόμο και κέρδισε τις εκλογές του 1952 ο Παπάγος με τεράστια πλειοψηφία.

Σε προεκλογικούς ρυθμούς

Η χρονιά που μας έρχεται θα είναι κατ’ εξοχήν προεκλογική, με πιθανότητα να προκηρυχθούν εκλογές εντός του έτους. Αυτό σημαίνει ότι η πολιτική ζωή παίρνει προεκλογικό χαρακτήρα με την κυβέρνηση σε άνεση, λόγω έλλειψης αξιόλογου αντιπάλου, να επιδίδεται σε περισσότερες παροχές τύπου “Τσοβόλα δώστα όλα”, προκειμένου να κρύψει την ακρίβεια της ζωής με τη στατιστική και να προσπαθεί να περιχαρακώσει τις διαρροές των οπαδών της. Παράλληλα, αρχίζει εκατέρωθεν ένας πόλεμος δολοφονίας χαρακτήρων, επίσημα ή με διαρροές, αλλά και ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των συνυποψηφίων για το σταυρό προτίμησης, που ισχύει για όλα τα κόμματα.

Από την άλλη πλευρά, τα αντιπολιτευόμενα κόμματα θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τη φυσιολογική φθορά της κυβέρνησης, λόγω της επταετούς παραμονής στην εξουσία, με την επίκληση των σκανδάλων διαφθοράς και της ακρίβειας του κόστους ζωής, με υποσχέσεις παροχών και με εθνικιστικές κορόνες τα δεξιά κόμματα και δημοκρατικές τα αριστερά, για να επιτύχουν αξιοπρεπή παρουσία στη νέα Βουλή.

Η σημερινή εκλογική δύναμη των κομμάτων προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, που διενεργούνται τακτικά με περιθώρια στατιστικού λάθους και μεγάλο ποσοστό 11-13% αναποφάσιστων, που υπολογίζονται κατά αναγωγή. Η ΝΔ φέρεται στις δημοσκοπήσεις πρώτη μακράν των άλλων κομμάτων, όχι όμως με αυτοδύναμο εκλογικό αποτέλεσμα, με αποτέλεσμα να ανοίγεται ο δρόμος για κυβερνήσεις συνεργασίας, όπως συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.

Δε νομίζω ότι η δίκη των Τεμπών, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και το υπό ίδρυση κόμμα της κ. Καρυστιανού θα επηρεάσουν τη παραπάνω προοπτική, αλλά είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει μεγάλη ανανέωση των πολιτικών προσώπων, γιατί οι παλιοί πολιτικοί έχουν φθαρεί. Δεν νομίζω, ότι θα έχουμε αλλαγή του εκλογικού νόμου και συνταγματική αναθεώρηση, γιατί απαιτούνται μεγάλες πλειοψηφίες βουλευτών.

Ο σκληρός και παρατεταμένος προεκλογικός αγώνας με τις αποκαλύψεις σκανδάλων και κατηγορίες θα επιφέρει περαιτέρω έλλειψη εμπιστοσύνης των πολιτών στους πολιτικούς, αποχή από τα κοινά και την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Στη δημοκρατία όμως δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Επομένως είναι ευθύνη του πολιτικού κόσμου η ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική και τους θεσμούς με πράξεις και όχι με λόγια.