Η γκρίνια του ΚΙΝΑΛ και το κενό ισχύος στα δεξιά του Τσίπρα

Το πρώτο μεγάλο βήμα για την δημιουργία ενός αντιδεξιού μετώπου έκανε το Σάββατο ο Αλέξης Τσίπρας με την ομιλία του στην Πανελλαδική Συνάντηση Για μια Μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία, αλλά και με την ανακοίνωση συμφωνιών συμπαράταξης. Την κίνηση αυτή, όπως ήταν αναμενόμενο, επιχείρησαν να μειώσουν  τα κόμματα της αντιπολίτευσης με πρώτο το ΚΙΝΑΛ. Η πρωτοβουλία του Τσίπρα δείχνει την πρόθεσή του να βγεί στην αντεπίθεση, κηρύσσοντας ατύπως και την έναρξη της προεκλογικής περιόδου.

Στο πλαίσιο των διεργασιών και σε μια προσπάθεια να δοθεί πανηγυρικός χαρακτήρας στην εκδήλωση στο Γαλάτσι, ο Αλέξης Τσίπρας συναντήθηκε, πριν την ομιλία του, με στελέχη προερχόμενα από την κεντροαριστερά. Σημαντικότερη από όλες ήταν βεβαίως η συνάντησή του με τον πρόεδρο της ΔΗΜΑΡ. Τσίπρας και Θεοχαρόπουλος συμφώνησαν ότι, μετά τον σύντομο αρραβώνα, ήρθε η ώρα να προχωρήσουν όχι σε γάμο, αλλά σε ένα σύμφωνο συμβίωσης, όπως επιβάλλει η αριστερή νοοτροπία.

Ο ίδιος ο Θεοχαρόπουλος είπε άλλωστε ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ αποφάσισαν να συμπορευτούν «σε προγραμματική βάση με όρους πολιτικής και οργανωτικής αυτονομίας». Η ανακοίνωση αυτή προκάλεσε αντιδράσεις εντός της ΔΗΜΑΡ. Πρώην βουλευτές και στελέχη παραιτήθηκαν, αντιδρώντας στην σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ, έγινε λόγος για διαγραφές, τις οποίες η ΔΗΜΑΡ αποκάλεσε fake news και στο τέλος βγήκαν 28 στελέχη να καταγγείλουν αντικαταστατικές διαδικασίες στην Κεντρική Επιτροπή.

Πολύ θόρυβος για το τίποτα

Η συνεργασία μικρών κομμάτων, κινήσεων πολιτών, ανεξάρτητων ή ανεξαρτητοποιημένων πολιτικών με κάποιο μεγάλο κόμμα πριν τις εκλογές είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στις δημοκρατίες. Οι μικροί αναζητούν πολιτική στέγαση και οι μεγάλοι αξιοποιούν αυτήν την ανάγκη για να προσδώσουν πολιτικό ρεύμα στο δικό τους κόμμα. Στο πλαίσιο αυτό, η απόφαση της ΔΗΜΑΡ, όπως και του ΠΡΑΤΤΩ που προηγήθηκε, θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως φυσιολογικές προεκλογικές κινήσεις.

Ο θόρυβος, ωστόσο, που προκλήθηκε με την ΔΗΜΑΡ είναι δυσανάλογος του πολιτικού της μεγέθους και της πραγματικής απήχησής της στην κοινωνία, καθώς πρόκειται για ένα μικρό κόμμα, το οποίο κινείται υπερβολικά χαμηλότερα του εκλογικού ορίου. Σε ό,τι αφορά δε τα εκλογικά οφέλη του ΣΥΡΙΖΑ από την συνεργασία μαζί της θα μπορούσαν να εκτιμηθούν ως μηδαμινά, αφού η ΔΗΜΑΡ, εκτός από μικρή, δεν πάει και ολόκληρη μαζί του.

Από την άλλη η συμμετοχή της ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου το 2012-13 είχε εξαγριώσει πολλούς ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό όμως δεν δείχνει πλέον να αποτελεί πρόβλημα, όχι μόνον λόγω της ανάγκης να φανεί ότι υπάρχει «ρεύμα», αλλά και γιατί, από τότε, πολλά έχουν αλλάξει και στο κυβερνών κόμμα. Ο Τσίπρας δεν είδε όμως μόνον τον Θεοχαρόπουλο, αλλά και άλλα στελέχη της κεντροαριστεράς, προερχόμενα από την μεγάλη δεξαμενή του παλαιού ΠΑΣΟΚ, πολλά από τα οποία συμμετείχαν και μίλησαν στην Πανελλαδική Συνάντηση Για μια Μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία.

Ανάμεσά τους, ο all time classic Στέφανος Τζουμάκας, ο οποίος είπε για τον Τσίπρα: «Δικαιούσαι μια νέα τετραετία πρόεδρε». Ο σημιτικός Νίκος Μπίστης επέπληξε την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ ότι «από την πλούσια  ιστορία του ΠΑΣΟΚ επέλεξε τη στάχτη». Ο δε πρώην στενός συνεργάτης του Γιώργου Παπανδρέου, Γιάννης Ραγκούσης, κατηγόρησε την Φώφη Γεννηματά ότι δεν θα πει ποτέ «εμείς ψήφο εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν δίνουμε». Από τον συνωστισμό του Γαλατσίου δεν έλειψε η Μαρία Ρεπούση, ενώ η Λούκα Κατσέλη έστειλε μέσω βιντεοσκοπημένου χαιρετισμού το μήνυμα ότι πρόκειται για μια «ιστορική αφετηρία για τη συγκρότηση προοδευτικού μετώπου».

Γκρίνια και πόλωση  

Η συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ και η παρουσία πολλών, προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, στελεχών στην ομιλία του Αλέξη Τσίπρα δεν ήταν ό,τι καλύτερο για το ΚΙΝΑΛ, το οποίο στην ανακοίνωσή του έκανε λόγο για προσπάθεια του πρωθυπουργού «να κρυφτεί πίσω από τον φερετζέ μιας δήθεν προοδευτικής συμμαχίας». Στην ίδια ανακοίνωση ο Αλέξης Τσίπρας αναφέρεται ως «δημιουργός της παράταξης της νέας δεξιάς» και ως «πολιτικός χορηγός της Ακροδεξιάς», ο οποίος «επιστρατεύει γυρολόγους, ακροδεξιούς και δεξιούς, νομίζοντας ότι μπορεί ακόμη να κοροϊδεύει τους πολίτες».

Κανένα πάντως από τα παραπάνω, πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να κατηγορηθεί ως δεξιός, πολύ περισσότερο ως ακροδεξιός. Όσο για το «γυρολόγος» χωράει πολύ συζήτηση. Αντιθέτως, η παρουσία τους στην υπό τον Αλέξη Τσίπρα δημιουργούμενη «Μεγάλη Προοδευτική Συμμαχία» δεν καταδεικνύει μόνον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να υπερκαλύψει τον χώρο της κεντροαριστεράς.

Αποδεικνύει και την πλήρη αποτυχία της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ να δημιουργήσει ένα ισχυρό πολιτικό κόμμα στη δεξιά πλευρά του Τσίπρα. Ένα κόμμα, το οποίο θα λειτουργούσε ως χώρος υποδοχής των δυσαρεστημένων από την κυβερνητική πολιτική αριστερών και κεντροαριστερών ψηφοφόρων, αποδυναμώνοντας το κυβερνών κόμμα. Ταυτιζόμενη με το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, η ηγεσία του ΚΙΝΑΛ έκοψε τον ενθουσιασμό των εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που μετείχαν στις αρχικές διεργασίες για την δημιουργία του «νέου φορέα της κεντροαριστεράς».

Έτσι, όμως, το ΚΙΝΑΛ περιχαρακώθηκε σε μια μικρή συνάθροιση ψαρομάλληδων  «παλαιοπασόκων», η σημερινή παρουσία των οποίων στην πολιτική σκηνή οφείλεται απλώς στο ότι αποτέλεσαν μέρος ενός συστήματος που κυβέρνησε επί δεκαετίες την χώρα. Πάνω σε αυτήν την αδυναμία της Γεννηματά και στο πολιτικό κενό στον χώρο του κέντρου πατάει σήμερα ο Τσίπρας. Με την δημιουργία ενός αντιδεξιού μετώπου, προσπαθεί να υπερκαλύψει τον χώρο του αριστερόστροφου και δημοκρατικού κέντρου, επιβάλλοντας το δίπολο Αριστερά-Δεξιά. Έτσι, επιδιώκει να καταστήσει τον εαυτό του τον μοναδικό αντίπαλο ενός πολιτικού συστήματος, το οποίο καταδίκασε ο λαός στο δημοψήφισμα του 2015.