Η γλώσσα που μιλάει ο Νίκος Βούτσης

Επιχειρώντας να υποβαθμίσει τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, αλλά και της αντιπολίτευσης, ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης υπέπεσε σ’ ένα λεκτικό ατόπημα. Ασχολήθηκε με το πιο αμφιλεγόμενο κομμάτι της συμφωνίας των Πρεσπών, την αναγνώριση της σλαβομακεδονικής γλώσσας σαν μακεδονικής. Μήπως δεν πρόκειται για ατόπημα, αλλά για εκδοχή της γνωστής ιδεοληψίας που είχε εκφραστεί δημόσια στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν ακόμα ήταν μικρό κόμμα;

Ο Νίκος Βούτσης δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν κάνει κάποια παραχώρηση. «Επί της ουσίας δεν γνωρίζω καμία μακεδονική γλώσσα να μιλιέται στην Ελλάδα και άρα δεν δίνουμε κάτι», δήλωσε. «Έχουν τη γλώσσα τους και το πώς τη διαμόρφωσαν, πόσα χρόνια ιστορία έχει, τι ιδιώματα έχει και τι σχέση έχει με τη βουλγάρικη ας τα αφήσουμε στους ιστορικούς να έχουν τον γόνιμο διάλογο τους», πρόσθεσε.

Δεν χωράει αμφιβολία ότι το έμπειρο κυβερνητικό στέλεχος προσπάθησε να ενισχύσει την κυβερνητική επιχειρηματολογία. Στην πορεία, όμως, μάλλον έριξε λάδι στη φωτιά, υπενθυμίζοντας την εμμονή του ΣΥΡΙΖΑ να υπερασπίζεται όλα τα προηγούμενα χρόνια τον Μακεδονισμό των Σκοπιανών. Υπενθυμίζουμε ότι η συντριπτική πλειονότητα των γλωσσολόγων θεωρεί ότι τα σλαβομακεδονικά είναι διάλεκτος της βουλγαρικής γλώσσας, τα οποία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο εμπλουτίστηκαν με σερβικές λέξεις και εκφράσεις.

Αφού στη συμφωνία των Πρεσπών και οι δύο πλευρές συνομολογούν ρητά ότι πρόκειται για σλαβική γλώσσα, γιατί συμφωνούμε να λέγεται «μακεδονική», όνομα που παραπέμπει ρητά στην ελληνική ιστορία και παράδοση; Δεν είναι αυτό ιδιοποίηση και σφετερισμός ενός ονόματος; Δεν είναι αποδοχή σημαντικών πτυχών του Μακεδονισμού των Σκοπιανών; Ο Νίκος Βούτσης οφείλει να γνωρίζει ότι η γλώσσα είναι και καθοριστικό συστατικό της εθνικής ταυτότητας.

Η αλήθεια είναι ότι τα σλαβομακεδόνικα ομιλούνταν από έναν αριθμό ατόμων στην ελληνική Μακεδονία. Λόγω των γνωστών ιστορικών εξελίξεων, ο αριθμός των Σλάβων που ζούσαν εκεί συρρικνώθηκε μετά τη δεκαετία του 1940. Όπως αποδεικνύεται και από την ανύπαρκτη εκλογική επιρροή της οργάνωσης «Ουράνιο Τόξο», τα άτομα που σήμερα ζουν στην ελληνική Μακεδονία και θεωρούν τον εαυτό τους ομοεθνείς των Σκοπιανών είναι ελάχιστα.