Η υποψηφιότητα Διαμαντοπούλου και το σενάριο για μέτωπο Κεντροαριστεράς
21/07/2024
Η όγδοη κατά σειρά υποψηφιότητα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αυτή της Άννας Διαμαντοπούλου, θεωρείται σημαντική. Η υποψήφια, βαρύ όνομα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, πρώην υπουργός και επίτροπος της ΕΕ, κατεβαίνει στην κούρσα για να νικήσει το φαβορί –όπως θεωρείται μέχρι σήμερα– ο Νίκος Ανδρουλάκης. Ξεκινάει έχοντας την στήριξη των Σημίτη και Βενιζέλου.
Οι υποψηφιότητες του Παύλου Γερουλάνου και του Χάρη Δούκα δεν θεωρούνται από το κυρίαρχο σύστημα εναλλακτικές λύσεις για να εισέλθει το ΠΑΣΟΚ ως αξιωματική αντιπολίτευση στη σφαίρα διεκδίκησης της εξουσίας. Και καθώς η φθορά του Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνει μη αντιστρέψιμη, οι εγχώριες ελίτ αναζητούν πρόσωπα που μπορούν να εγγυηθούν την επιθυμητή γι’ αυτούς σταθερότητα. Ας μην ξεχνάμε και τον συντονισμό Καραμανλή-Σαμαρά και τη σκληρή κριτική προς τον πρωθυπουργό.
Η δήλωση συμμετοχής στην κούρσα της διαδοχής από την Άννα Διαμαντοπούλου ήταν σαφής των φιλοδοξιών της για την αυτονομία του κόμματος: «Τώρα βρισκόμαστε μπροστά σε μια σειρά από σταυροδρόμια. Και σε αυτά τα σταυροδρόμια, πιστεύω ότι μαζί με το ΠΑΣΟΚ, ενεργοποιώντας τις αστείρευτες δυνάμεις της παράταξής μας, με όραμα για τις ζωές μας, με πολιτικές θέσεις με ουσία, πίστη, δουλειά και ρεαλισμό, μπορούμε να δείξουμε τον δρόμο και να τον βαδίσουμε μαζί». Στην προεκλογική κούρσα στόχος είναι το μεγάλο κεντροδεξιό ακροατήριο, το οποίο αυτή την περίοδο είναι δυσαρεστημένο από τις πολιτικές εξελίξεις.
Υποψηφιότητα Διαμαντοπούλου και Αριστερά
Αν το σενάριο αυτό ευδοκιμήσει, όσοι αφελώς πόνταραν επενδύοντας στη γαλλική συνταγή, που ελάχιστη σχέση έχει με την ελληνική πραγματικότητα, για συγκρότηση αντίστοιχου αριστερού μετώπου, ακυρώνεται σε μεγάλο βαθμό. Μετά τις εκλογές αρχηγού του ΠΑΣΟΚ τα παλαιά ξέμπαρκα από τον ΣΥΡΙΖΑ ονόματα, μένουν χωρίς προοπτική σχήματος που θα τους περιλαμβάνει όλους σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Και η αποτυχία στις ευρωεκλογές των “11” που αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ κρατώντας τις έδρες, δημιουργεί βάσιμες αμφιβολίες για τη δημιουργία ενός ακόμα πολιτικού “μαγαζιού” στο χώρο της ευρύτερης Αριστεράς.
Κι αυτό, γιατί το μεγάλο ζητούμενο της εποχής, στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, με τα ανεξέλεγκτα –με άδεια της κυβέρνησης– καρτέλ να απογειώνουν κάθε μέρα την ακρίβεια, τρομάζει όχι μόνο τα νοικοκυριά, αλλά και τις επιχειρήσεις που χάνουν ανταγωνιστικότητα με τις εισαγωγές να εκτοπίζουν από την αγορά τα ελληνικά προϊόντα. Είναι λοιπόν διαφορετικό πράγμα ένας πολιτικός να αγωνιά για το μέλλον του τόπου κι άλλο να νοιάζεται μόνο ή κυρίως για την πολιτική του καρέκλα, αναζητώντας δικαιολογίες που δεν αφορούν την κοινωνία. Με λίγα λόγια το σχέδιο είναι επιστροφή στον κλασικό σίγουρο δικομματισμό, με την “παλαιά Αριστερά” στον κόσμο της σε όλη την Ευρώπη!
