Η ήττα έγινε καθεστώς…

του Απόστολου Αποστολόπουλου  – 

Λένε πως η οικονομία είναι περισσότερο υπόθεση ψυχολογίας παρά αριθμών. Αν πιστεύεις ότι τα πράγματα είναι στο σωστό δρόμο και υπάρχει προοπτική τότε όλα καλά και στην οικονομία. Η κυβέρνηση, αλλά και οι δανειστές, σκορπίζουν, λοιπόν, αφειδώς λόγια και χαμόγελα αισιοδοξίας. Μας λένε ότι θα πορευτούμε μόνοι μας στις περιβόητες Αγορές, ότι πέφτει η ανεργία, ότι σε λίγο θα δούμε τις αμυγδαλιές να ανθίζουν. Γιατί, λοιπόν, στα καφενεία, στα γραφεία, στους δρόμους, όταν οι άνθρωποι ρωτάνε ό ένας τον άλλο «τι γίνεται;» όλοι κουνάνε περίλυποι το κεφάλι τους;

Την απάντηση, παραδόξως, την έδωσαν οι γερμανικές εκλογές. Η Γερμανία, κατά κοινή παραδοχή, είναι ο κυρίαρχος της ΕΕ. Αλλά τα εκλογικά αποτελέσματα υπονοούν ότι «απ’  έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα». Όχι, βέβαια, για όλους, αλλά πάντως για πολλούς. Πράγματι, η ανεργία είναι η χαμηλότερη των τελευταίων δεκαετιών. Αλλά οι μισθοί των 600 έως 900 ευρώ, η μερική απασχόληση και οι χαμηλές συντάξεις σπρώχνουν τους ψηφοφόρους στα άκρα.

Η δυσπραγία, παρά η ιδεολογία, οδήγησε τους ψηφοφόρους στο υποτίθεται ακροδεξιό Afd. Όσο υπήρχε μια σχετική ευημερία και η δημοκρατία λειτουργούσε στοιχειωδώς, η Ακροδεξιά παντού ψυχορραγούσε. Τώρα, ο φόβος και η απογοήτευση επικρατούν. Οι κυβερνώντες της Δεξιάς και της υποτιθέμενης Αριστεράς, υπεύθυνοι της κατρακύλας αμφότεροι, κατηγορούν αδιακρίτως ως ακροδεξιό όποιον τους καταγγέλλει και προτείνει άλλη πολιτική.

Ο βαθυστόχαστος κ. Παπαδημούλης!

Αυτά που έγιναν στη Γερμανία έχουν ήδη συμβεί στις σκανδιναβικές χώρες, στην Ιταλία και στη Γαλλία, στην Ολλανδία κλπ. Γιατί η Ελλάδα των Μνημονίων θα είναι εξαίρεση; Ο κ. Παπαδημούλης εξήγησε σε τηλεοπτική εκπομπή ότι η διαφορά του Afd από τη Χρυσή Αυγή εντοπίζεται στο ότι το γερμανικό κόμμα διαθέτει μυαλό, αυτό ήταν το νόημα της σκέψης του.

Ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάλαβε καν ότι έτσι έριχνε στα τάρταρα την κυβέρνηση και όλα όσα το κόμμα του υποστηρίζει ιδεολογικά και πολιτικά. Αν η έλλειψη μυαλού είναι η αιτία που έχουν κολλήσει τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής τότε τι να πει κανείς για τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ που πέφτουν και του ΠΑΣΟΚ που είναι στο βάραθρο; Δυστυχώς, παρόμοιες, ρηχές  (και διόλου μαρξιστικές) πολιτικές ερμηνείες, όπως αυτή του ευρωβουλευτή, επαναλαμβάνονται και από άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ με ισχυρές νότες μη αποκρυπτόμενης αλαζονείας.

Όλα αυτά δεν δικαιώνουν ούτε την Χρυσή Αυτή ούτε το Afd, κόμμα υπέρ της εξόδου από την Ευρωζώνη, αλλά υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, δυο θέσεις που ούτε ο ευφυέστερος ναζί μπορεί να συνταιριάξει. Το Afd έχει θύελλα εν κρανίω, ίσως επειδή, όπως και στο Εθνικό Μέτωπο της Λεπέν, βάση του κόμματος (στην Ανατολική Γερμανία) είναι πρώην μέλη και οπαδοί του Κομμουνιστικού Κόμματος, πράγμα που ζαλίζει τους πάντες. Το Afd μπορεί, λογικά, να θεωρηθεί ένα ακόμα εθνικιστικό κόμμα της Δεξιάς, όπως αρκετά άλλα στην Ευρώπη.

Κάποιοι πιστεύουν ότι η ομοφυλοφιλία δεν ταιριάζει με ακροδεξιές αντιλήψεις. Λάθος. Παραθέτω ένα μόνο παράδειγμα, αφού δεν είναι το θέμα μας. Η ομοφυλοφιλία ήταν διαδεδομένη και μη αποκρυπτόμενη στα τάγματα του Ρομ, τους πιο θερμούς και αποτελεσματικούς υποστηρικτές του Χίτλερ, έως το 1934. Τότε, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, εξοντώθηκαν ως τον τελευταίο. Η εκκαθάριση, όμως, δεν οφείλονταν σε ηθικούς λόγους, αλλά σε αποκλειστικά πολιτικούς. Ήταν διαμάχη για την εξουσία.

Η συρρίκνωση των καθεστωτικών κομμάτων

Γενικότερα, τα καθεστωτικά κόμματα συρρικνώνονται. Η Αριστερά νέκρωσε και η λεγόμενη Ακροδεξιά στην Ευρώπη αναζητεί χωρίς επιτυχία μια νέα ταυτότητα. Το Εθνικό Μέτωπο στη Γαλλία έχει υποστεί σοβαρό μετεκλογικό ρήγμα όταν αποχώρησε πρόσφατα ο ιδεολόγος του κόμματος, ο Φλοριάν Φιλιππό, «γκωλιστής» κατά δήλωσή του και υποστηρικτής του σοσιαλιστή της Αριστεράς Σεβενεμάν, όταν ο τελευταίος ήταν υποψήφιος για την προεδρία.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε εκλογές λίγο πριν εφαρμοστεί το παρόν Μνημόνιο και παρέμεινε στην κυβέρνηση. Είναι λογικό και πιθανό να επαναληφθεί το ίδιο κόλπο από την ανάποδη. Οι επόμενες εκλογές να γίνουν, δηλαδή, όταν κλείσει αυτό το Μνημόνιο, αλλά πριν να γίνει γνωστό με ποιο τρόπο ακριβώς θα συνεχιστεί ο έλεγχος της οικονομίας και της χώρας.

Τούτο θα επιτρέπει θριαμβολογίες ότι περάσαμε τον κάβο και αρμενίζουμε ελεύθεροι στο πέλαγο. Σ’ αυτό το παιχνίδι συμμετέχει ασμένως η Γαλλία, αλλά και όλο το σύστημα των Βρυξελλών. Θα συμμετάσχει και η Γερμανία επειδή κανείς λογικός δεν θέλει να σκοτώσει ούτε να διώξει (Gtexit) την κότα που κάνει αυγά.

Αντίστροφα, γιατί να βοηθήσουν να ανορθωθεί η Ελλάδα όταν, εντός ΕΕ, είμαστε τόσο εύκολη λεία, ένα προτεκτοράτο προς εκμετάλλευση; Το ευρωιερατείο πιστεύει, καθυστερημένα ως συνήθως, ότι χωρίς έξοδα, με πολλά λόγια και λίγα καθρεφτάκια, μπορεί να στήσει επιχείρηση αποφυγής μιας εκλογικής καταστροφής της κυβέρνησης.

Το μαρτύριο της δίψας

Δεν είναι παράδοξη η έλλειψη λαϊκών αντιδράσεων σε όσα κάνει η κυβέρνηση και στα ψέματα που λέγονται. Έλλειψη αντιδράσεων σημαίνει ότι έχει εδραιωθεί η πεποίθηση πως δεν μπορεί να αλλάξει κάτι στο ορατό μέλλον. Και πάντως δεν μπορεί να αλλάξει από τον ΣΥΡΙΖΑ, ούτε από άλλα κόμματα ή συνδυασμό κομμάτων.

Έχει εδραιωθεί η πεποίθηση ότι ο Τσίπρας, ακόμα και αν έλεγε αλήθεια πως έδινε σκληρές μάχες, τις έχασε όλες αμετάκλητα. Και τώρα έχει παραδοθεί, εκών-άκων, ψυχή τε και σώματι. Η ήττα είναι πλέον καθεστώς. Έχει εμπεδωθεί ότι δεν χωράνε αυταπάτες, ότι τα Μνημόνια με την τυπική ή κάποια άτυπη μορφή θα είναι η μοίρα μας για κάποιο μεγάλο απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.

Αυτή η αίσθηση δεν πλήττει, φυσικά, μόνο την κυβέρνηση. Πλήττει και τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Αυτό, βέβαια, δεν παρηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ που βλέπει την εξουσία να γλυστράει από τα δάχτυλά του, όπως το νεράκι. Το μαρτύριο της δίψας έχει αρχίσει.