Η καρέκλα αγιάζει τα μέσα: Το πάρε-δώσε των κομμάτων και η Τοπική Αυτοδιοίκηση

Οι κομματικές ηγεσίες θέλουν “διά των συνεργασιών” να κρύψουν τις αδυναμίες, να κερδίσουν πόντους, εσωκομματικά και όχι μόνο.

Ο ΔΗΣΥ στη Λευκωσία έδωσε… ρέστα με επιλογή από το πάνω ράφι των στελεχών. Ένας εκ των ηγετικών στελεχών, ο οποίος δεν είχε ανάμιξη ποτέ με την τοπική αυτοδιοίκηση, επιλέγηκε για να μπορεί να συγκροτηθούν συνεργασίες, αλλά και να απαλλαγεί η ηγεσία από τυχόν εσωκομματικούς μπελάδες. Λογική στενά κομματική. Η επιλογή Νίκου Τορναρίτη φαίνεται εκ πρώτης όψεως να λειτουργεί ως σωσίβιο για την ηγεσία, επειδή είναι πρώτης γραμμής στέλεχος, με εκλογικές πάντα επιτυχίες. Δεν υπήρχε κανένας με υπηρεσία στην τοπική κοινωνία της Λευκωσίας να σηκώσει το βάρος της εκλογικής αναμέτρησης; Δεν υπάρχει άνθρωπος με θητεία στο πεδίο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που θα μπορούσε να ηγηθεί της προσπάθειας;

Στην αντίπερα όχθη, το ΑΚΕΛ, φαίνεται ότι θα κάνει επιλογή στη βάση ενός κριτηρίου: Να είναι δεξιός και κακοφανισμένος με τον ΔΗΣΥ. Και βρέθηκε άνθρωπος, που διαθέτει το “πακέτο” αυτό, γνωστός από την περίοδο της προεκλογικής περιόδου. Ο Χαράλαμπος Προύντζος, που φαίνεται να είναι ο εκλεκτός, εκφράζει το “όραμα” του ΑΚΕΛ για την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Η απάντηση δεν έχει να κάνει προφανώς με τον πρόσωπο, με τον κ. Προύντζο, αλλά με τη λογική που διέπει τις επιλογές ενός κόμματος.

Το συμπέρασμα, πάντως, είναι πως στην πρωτεύουσα όποιος και να εκλεγεί θα προέρχεται από τον ευρύτερο χώρο του ΔΗΣΥ, της δεξιάς. Αλλά και για τις ευρωεκλογές, οι πληροφορίες φέρουν το ΑΚΕΛ να κατέρχεται με ένα Ακελικό στο ψηφοδέλτιο. Oι υπόλοιποι θα είναι μεταγραφές, κάποιες από τις οποίες χωρίς μέχρι σήμερα ξεκάθαρο πολιτικό λόγο, με χαρακτηριστικό τις αλλεπάλληλες μεταγραφές. Πάντως, γενικά, η εκτίμηση που υπάρχει είναι πως το σενάριο του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, με την γνωστή πριμοδότηση μιας πτέρυγας του ΔΗΣΥ προς τον υποψήφιο του ΑΚΕΛ, συντηρείται μέχρι σήμερα και φαίνεται και από τις διεργασίες για τις επιλογές υποψηφίων. Και, όπως λένε κάποιοι, αυτό θα φανεί και στην κάλπη. Οπότε κάποια στιγμή, θα βιώσουμε και το σενάριο μιας συνεργασίας στα φανερά. Γιατί μέχρι τώρα είναι στα μουλωχτά που γίνεται, αλλά είναι γνωστό σε όλους.

Ποια Τοπική Αυτοδιοίκηση

Οι υπόλοιποι του πολιτικού σκηνικού μάλλον έχουν χαθεί στις πολλές αδυναμίες τους. Ο ρυθμιστικός ρόλος πολύ πιθανόν θα πάει περίπατο. Κι αυτό γιατί οι διεργασίες είναι αντιγραφή παλιών πρακτικών και προσεγγίσεων. Θα μπορούσαν να έχουν λόγο και ρόλο. Δεν έχουν, γιατί τα μυαλά τα έχουν στο χθες.

Ενόψει του γεγονότος ότι η… μεταρρύθμιση για την Τοπική Αυτοδιοίκηση δοκιμάζεται για πρώτη φορά, φαντάζει εκ των πραγμάτων περίπλοκη, θα μπορούσαν να ήταν και διαφορετικές και οι λογικές που θα χαρακτήριζαν τη διαχείριση από πλευράς των κομμάτων. Πρόκειται για προσεγγίσεις, οι πλείστες, από τις οποίες παραπέμπουν στο βόλεμα των “δικών” τους. Και μια διαχείριση, που εξυπηρετεί- έτσι νομίζουν- τις κομματικές στρατηγικές σε “βάθος χρόνου”. Έχουν ενώπιόν τους τις επόμενες εκλογές και κάποιοι σκέφτονται τις βουλευτικές ή πολύ περισσότερο τις προεδρικές εκλογές του 2028.

Είναι σαφές πως οι νοοτροπίες παραμένουν οι ίδιες. Και με τέτοιες νοοτροπίες – κι αυτό φάνηκε και στις τελευταίες προεδρικές εκλογές- που το πολιτικό σύστημα, ηττήθηκε, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτε. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει άλλα χαρακτηριστικά. Είναι οι τοπικές κοινωνίες και η καθημερινότητα του πολίτη. Δεν είναι απολιτίκ. Αντίθετα, έχει βαθιά πολιτικό και ιδεολογικό χρώμα. Οι πολιτικές δεν είναι ίδιες για όλους και για όλα. Οριοθετούνται πολιτικά και ιδεολογικά. Κανονικά έτσι θα έπρεπε να ήταν, αλλά δεν είναι. Γιατί το μείζον είναι η καρέκλα. Και για την καρέκλα γίνονται πολλές θυσίες, πολλοί συμβιβασμοί.