Η κυβέρνηση Μητσοτάκη αντιμέτωπη με τη “Ρασπούτιτσα”

«Ο Ζούκοφ άνοιξε το παράθυρο και είδε τις πρώτες νιφάδες του χιονιού να πέφτουν δειλά-δειλά. Σε λίγο θα άρχιζε η εποχή των βροχοπτώσεων και της λάσπης». Γυρνάμε 79 χρόνια πίσω. Στις 5 Οκτωβρίου του 1941, ο Γκιόργκι Κονσταντίνοβιτς έλαβε μία επιστολή από τον Στάλιν που τον καλούσε να υπερασπιστεί την ίδια τη Μόσχα.

«Από τον Ιούνιο που είχε ξεκινήσει η επιχείρηση Barbarossa, το μένος των γερμανικών επιθέσεων είχε κοστίσει στον Κόκκινο Στρατό 3.000.000 νεκρούς, το Κίεβο είχε ισοπεδωθεί. Το Λένινγκραντ είχε περικυκλωθεί και η πρωτεύουσα της Σοβιετικής Ένωσης απείχε λίγες δεκάδες χιλιόμετρα από το να την κάνουν και αυτή στάχτη τα πάντζερ του Χανς Γκουντέριαν.

»”Ρασπούτιτσα” (κατά λέξη σημαίνει “ανεπίστρωτοι δρόμοι”, αλλά η σημασία της είναι συνυφασμένη με την εποχή των έντονων βροχοπτώσεων και της λάσπης), μονολόγησε ο Ζούκοφ σφίγγοντας το χέρι του. Ίσως τελικά δεν είχαν χαθεί όλα ακόμα…Ο Ρώσος στρατηγός ήξερε κάτι που οι Γερμανοί δεν φανταζόντουσαν, αλλά είχε μάθει πολύ καλά και ο τελευταίος στρατιώτης του Ναπολέοντα, που συμμετείχε στην αντίστοιχη εκστρατεία το 1812: Τί σημαίνει ο Ρωσικός Χειμώνας. Και το 1941 ήταν ο πιο βαρύς των τελευταίων 100 ετών.

»Το αποτέλεσμα είναι σε όλους γνωστό. Οι τύχες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αντιστράφηκαν λίγες μέρες μετά. Οι Γερμανοί βυθίστηκαν σε μια θάλασσα λάσπης. Το χιόνι πάγωσε ανθρώπους και άρματα μάχης, η μεγαλύτερη εκστρατεία όλων των εποχών συνετρίβη. Οι Ρώσοι πέρασαν στην αντεπίθεση και ο Ζούκοφ μπήκε πρώτος από τους συμμάχους στο Βερολίνο».

“Πώς τα πάει ο Μητσοτάκης;”

Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο “Οι Θεοί του Πολέμου” του Αλέξανδρου Μπουφέση, (εκδόσεις Λιβάνη, 2012). Θα μου πείτε τί σχέση έχουν αυτά τα ιστορικά γεγονότα με τη σημερινή πολιτική σκηνή στην Ελλάδα. Πρώτον θεωρώ πως και σήμερα ζούμε ιστορικές μέρες. Η 80η επέτειος του ΟΧΙ κινδυνεύει αντί να εορταστεί με μεγαλοπρέπεια, να ντροπιαστεί με εθνική αναξιοπρέπεια.

Όλα έχουν να κάνουν με το πώς διαβάζει κανείς μια κατάσταση. Και δεν εξαρτώνται από το ποσοστό αισιοδοξίας, ή απαισιοδοξίας, με το οποίο φιλτράρει κανείς το αναλυτικό πεδίο. Το αν είναι το ποτήρι μισοάδειο ή μισογεμάτο είναι θέμα οπτικής γωνίας. Το αν μπορεί να δει το μέλλον και πως οι λεπτές ισορροπίες του σήμερα μπορούν να διαμορφώσουν το αύριο, είναι θέμα διορατικότητας. Λίγοι άνθρωποι τη διαθέτουν.

Ακόμη λιγότεροι εκφράζουν δημόσια τις προβλέψεις τους, ειδικά αν αυτές αντίκεινται σε αυτό που ονομάζεται “κοινή λογική” ή “καθεστηκυία αντίληψη”. Ελάχιστοι είναι αυτοί που έχουν και διορατικότητα και σιγουριά και τολμούν να τα βάλουν με το σύστημα, ειδικά όταν αυτό φαίνεται παντοδύναμο. Πάμε λοιπόν ξανά στο αρχικό ζητούμενο: “Πώς τα πάει ο Μητσοτάκης;”. Ποια είναι τα κριτήρια αξιολόγησης; Δημοσκοπικά; Σαρώνει! Στο μέσο όρο του Poll of Polls του FORUM 2020.GR και του D-bate.gr, η ΝΔ βρίσκεται 20 ολόκληρες μονάδες μπροστά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προηγείται με double score, 40% vs 20%.

Η “Ρασπούτιτσα” στον ορίζοντα

Κοινοβουλευτικά; Διαθέτει 158 βουλευτές. Ο πατέρας του και ο Κώστας Καραμανλής κυβέρνησαν 5,5 χρόνια αθροιστικά με τον οριακό και εύθραυστο αριθμό των 151. Αυτός γιατί να μην τα καταφέρει με επιπλέον οκτώ; Πολύ δε περισσότερο, όταν φαίνεται πως υπάρχει μια πρόθυμη “Πράσινη Συνιστώσα” από το Σημιτικό ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ, που τον τροφοδοτεί με στελέχη (οκτώ υπουργοί και εφτά Γενικοί Γραμματείς στην παρούσα κυβέρνηση!).

Κοινωνικά; Μηδενικές αντιδράσεις. Μια μεγάλη μαζική συγκέντρωση έγινε και αυτή μάλλον υπέρ της κυβέρνησης λειτούργησε (αν όχι και τόσο υπέρ της δημόσιας υγείας), έξω από το Εφετείο, την ημέρα της ανακοίνωσης της απόφασης της δίκης των στελεχών της Χρυσής Αυγής. Άρα όπως θα έλεγε και ο εκ Washington D.C. ορμώμενος φίλος μου: «so far, so good»…

Αμφιβάλλει κανείς πως μέχρι τώρα τα πάει καλά ο πρωθυπουργός; Στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό σχεδόν κανείς. Όμως, ο Μοσχοβίτης αναλυτής επιμένει στο σιβυλλικό “Ρασπούτιτσα”. «Αυτό που βλέπεις σήμερα δεν θα είναι το ίδιο και αύριο», επιμένει τα απογεύματα που έρχεται και παίζουμε σκάκι. «Είναι η φωτογραφία της στιγμής», όπως επαναλαμβάνουν μονότονα και οι δημοσκόποι (για να αποσείσουν τις ευθύνες τους, αφού συνήθως τα τελευταία χρόνια πέφτουν έξω οι προβλέψεις τους).

«Τί βλέπεις εσύ σύντροφε που δεν βλέπουμε εμείς;», τον ρωτώ με απορία. «Τα μαύρα σύννεφα του χειμώνα τώρα αρχίζουν να μαζεύονται», απαντά με αξιοθαύμαστη σιγουριά. «Αυτό που βλέπετε εσείς είναι μια μαγική εικόνα, φτιασιδωμένη από τα ενσωματωμένα media. Το γυαλί έχει ήδη ραγίσει στην κοινωνία και μέχρι το καλοκαίρι θα έχει σπάσει σε εκατοντάδες κομματάκια». Ναι ναι, έχει και αύριο συνέχεια…