Πόσο είναι το κόστος της ΜΕΘ – Λάθος αριθμητική, άγονη πολιτική κόντρα

Μια “κακή” αριθμητική μπορεί να οδηγήσει σε μια “κακή” πολιτική αντιπαράθεση, που τελικά εκφυλίζεται σε μια δίκη προθέσεων. Έτσι φαίνεται να διαμορφώνεται το πεδίο στην περίφημη διαμάχη των 800 ευρώ. Για την πρόσφατη απόπειρα σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα με σκοπό την κινητοποίηση των μονάδων εντατικής θεραπείας για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

Πράγματι, η “τιμολόγηση” του Κλειστού Ενοποιημένου Νοσηλείου (ΚΕΝ) στο ύψος των 800 ευρώ απεικονίζει το 48% του κόστους της ημερήσιας νοσηλείας στις μονάδες εντατικής θεραπείας στον δημόσιο τομέα (έτος εκτίμησης το 2012). Αφορά αποκλειστικά στο λειτουργικό κόστος που αποτελεί τη βάση υπολογισμού του Κλειστού Ενοποιημένου Νοσηλείου. Προφανώς, πρόκειται για μια στρέβλωση που παράγει δυστοπίες στις αγορές περίθαλψης και συγχύσεις σε όσους εμπλέκονται με την πολιτική υγείας.

Η πρακτική αυτή, της “μερικής τιμολόγησης”, που ακολουθείται στο σύνολο του Κλειστού Ενοποιημένου Νοσηλείου, καλύπτεται στον δημόσιο τομέα από την μισθοδοσία διαμέσου του κρατικού προϋπολογισμού. Στον ιδιωτικό τομέα καλύπτεται από τις απευθείας πληρωμές των πολιτών. Πρόκειται για μια έμμεση, αλλά κλασική μορφή άτυπης ημιασφάλισης, από την οποία πάσχει βαρέως και αδιαλείπτως για πολλές δεκαετίες το υγειονομικό σύστημα της χώρας.

Εξάλλου, αποτελεί κοινό τόπο το γεγονός ότι οι ιδιωτικές πληρωμές και παραπληρωμές προσεγγίζουν το 39,1% της συνολικής δαπάνης για την υγεία για το έτος 2018. Το γεγονός αυτό παραπέμπει στη διαπίστωση ότι η χώρα μας έχει ένα από τα πλέον ιδιωτικοποιημένα συστήματα υγείας.

Σχετικά με τη διαπραγμάτευση για τις μονάδες εντατικής θεραπείας η απλή αριθμητική ορίζει ότι το κόστος ημερήσιας νοσηλείας στα δημόσια νοσοκομεία κυμαίνεται κατά μέσο όρο στο σύνολο των νοσοκομείων της χώρας σε 443,1 ευρώ. Στα κεντρικά και τριτοβάθμια νοσοκομεία προσεγγίζει και ενδεχομένως υπερβαίνει τα 650 ευρώ για το έτος 2019.

Στο πλαίσιο αυτό, για το ίδιο έτος, το κόστος της ημερήσιας νοσηλείας στις μονάδες εντατικής θεραπείας του δημόσιου τομέα κυμαίνεται κατά μέσο όρο σε 2.245,5 ευρώ. Κατά συνέπεια, μια σοβαρή διαπραγμάτευση οφείλει να λάβει υπόψη αυτά τα μεγέθη ή εναλλακτικά τον γενικό δείκτη 2,09. Αυτός αντικατοπτρίζει τη σχέση 52/48 ανάμεσα στο μισθολογικό και το λειτουργικό κόστος και χρησιμοποιείται για την αποζημίωση της ιατρικής περίθαλψης από ασφαλιστικούς φορείς της αλλοδαπής.

Υπό το πρίσμα αυτό, η τρέχουσα διαμάχη για τη σύμπραξη αυτή δημιουργεί εντάσεις που προσομοιάζουν μάλλον με το “παιχνίδι της κολοκυθιάς” παρά με σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση, πράγμα που σωρεύει –άνευ λόγου– πολιτική κόπωση στους πολίτες. Τα συμπεράσματα είναι εμφανή και παραπέμπουν στην ανάγκη βελτίωσης της ποιότητας, όχι μόνο της υγείας αλλά και της πολιτικής.