Η μεταναστευτική πολιτική της ΝΔ και το “Σύμφωνο Μετανάστευσης”

Ένας βασικός λόγος που πολλοί Έλληνες ψηφοφόροι επέλεξαν στις τρεις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις την ΝΔ και ιδιαίτερα τον Κυριάκο Μητσοτάκη ήταν η ελπίδα πως ένα “συντηρητικό κόμμα” όπως η Νέα Δημοκρατία, θα διαφοροποιούνταν ριζικά από τον “εθνομηδενιστικό” ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον σε δύο βασικά θέματα, πέρα από τα οικονομικά. Στο σκοπιανό και στην μεταναστευτική πολιτική.

Ως προς το πρώτο, τελικά αποδείχτηκε ότι ο Τσίπρας απλά “έσωσε” τον ομόλογό του Μητσοτάκη από πολλές “μακεδονικές” περιπέτειες και τώρα καγχάζει περιπαιχτικά που οι τις ΝΔ ακολουθούν ακριβώς την πολιτική Τσίπρα-Κοτζιά, ως ομονοούντες στην πράξη.
Στο δε μεταναστευτικό, ασφαλώς η ΝΔ προσπαθεί να διαχειριστεί καλύτερα την παράνομη μετανάστευση από τους παταγωδώς αποτυχημένους ιδεοληπτικούς του ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, το γενικό πλαίσιο της μεταναστευτικής πολιτικής της χώρας παραμένει ουσιαστικά το ίδιο, για όλη σχεδόν την πολιτική μας τάξη:

• Οργανωμένη και όσο γίνεται ελεγχόμενη, χωρίς “στραβές” και “πατράγουδα”, είσοδος στη χώρα μεταναστών από την Αφροασία, με αιχμή του δόρατος τη “διάσωση για ανθρωπιστικούς λόγους”.
• Πλήρης αποδοχή της Συμφωνίας Μέρκελ-Ερντογάν του 2016 για το μεταναστευτικό.
• Εφαρμογή στην πράξη του λεγόμενου “Σύμφωνο Μετανάστευσης του ΟΗΕ”, που ψηφίστηκε και από την Ελλάδα επί διακυβέρνησης Τσίπρα.

Τί προβλέπει το αμφιλεγόμενο Σύμφωνο

Για όσους το ξέχασαν ή δεν το αντιλήφθηκαν καν, και τώρα αναρωτιούνται που οι είσοδος παράνομων μεταναστών συνεχίζεται απρόσκοπτα, το αμφιλεγόμενο “Σύμφωνο” που αποδέχεται πλήρως και προσπαθεί να εφαρμόσει η ΝΔ σαν δική της “μεταναστευτική πολιτική”, με διαχειριστές πολιτικούς με τα αναστήματα των κυρίων Μηταράκη και Καιρίδη, περιλαμβάνει άκρως φιλομεταναστευτικές ρυθμίσεις. Μερικά ενδεικτικά παραδείγματα:

• Προβλέπει και ευνοεί, με διάφορους τρόπους, ως καθολικό πλέον ανθρώπινο δικαίωμα, την ελεύθερη, ασφαλή, μαζική και απρόσκοπτη εγκατάσταση στις χώρες υποδοχής μεταναστών με διαφορετικές αξίες, πεποιθήσεις, αρχές και πολιτισμικά πρότυπα.
• Αφήνει το θέμα της κοινωνικής ενσωμάτωσης στη βούληση των μεταναστών και όχι στους νόμους και στις αποφάσεις των χωρών υποδοχής, που θα είναι και ο “τελικός σταθμός”, επειδή οι χώρες αυτές έχουν πιο αναπτυγμένο κράτος πρόνοιας και δικαίου, με άμεσο αποτέλεσμα την γκετοποίηση και τις παράλληλες κοινωνίες.
• Απαιτεί από τα κράτη υποδοχής μεταναστών μια σειρά από φιλομεταναστευτικές νομοθετικές ρυθμίσεις, όπως για παράδειγμα τη λήψη μέτρων για την άμβλυνση της κριτικής ή ακόμη και την καταστολή των γηγενών πολιτών απέναντι στις αρνητικές επιπτώσεις του μεταναστευτικού (λογοκρισία, “αντιρατσιστικοί” νόμοι, εχθροπάθεια, κλπ).
• Διευκολύνει την χωρίς όρους επανένωση των οικογενειών των μεταναστών στη χώρα υποδοχής, που στην ουσία σημαίνει συνέχιση της μετανάστευσης.
• Προωθεί την ασφαλή και ελεύθερη διακίνηση μεταναστών με μεγαλύτερη ασφάλεια και ει δυνατόν χωρίς την “διαμεσολάβηση” των διακινητών ή ακόμα και αμφιλεγόμενων ΜΚΟ.

Ασφαλώς, πουθενά στο “Σύμφωνο” αυτό δεν γίνεται αναφορά στην αντιμετώπιση επί τόπου στις χώρες προέλευσης μεταναστών των πραγματικών αιτιών της μετανάστευσης, ούτε για τον εγκληματικό ρόλο των πλούσιων χωρών για τη παγκόσμια φτώχεια, τους εξοπλισμούς, τους πολέμους και την μεγάλη διαφθορά στις χώρες προέλευσης των μεταναστών. Και βέβαια κανείς δεν ομολογεί ότι “οι πιο φτωχοί δεν έχουν καμιά ελπίδα να ξεκινήσουν για την Ευρώπη. Όποιος πεινά, δεν έχει μέσα”.

Μην εκπλαγούμε στην συνέχεια… 

Υπάρχει βέβαια ένα, τρόπος του λέγειν, “ελαφρυντικό” για τον ανενημέρωτο κομματικό οπαδό και ψηφοφόρο. Είναι αλήθεια ότι η ελληνική κοινή γνώμη είχε παραμείνει στο σκοτάδι όταν τέλη του 2018 το “Σύμφωνο Μετανάστευσης” γίνονταν αποδεκτό από όλο σχεδόν το ελληνικό πολιτικό σύστημα. Κόμματα, πανεπιστημιακός και νομικός κόσμος, Εκκλησία, διανοούμενοι, ΜΜΕ και αρμόδιοι φορείς, απλά το αποσιώπησαν συστηματικά.

Μπορεί όμως αυτό να είναι “δικαιολογία”, ακόμα και σήμερα, για ένα τόσο σοβαρό εθνικό ζήτημα που συνεχίζει – και δυστυχώς θα συνεχίσει – να μας διχάζει και να ταλαιπωρεί ένα μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας; Και μάλιστα τα πιο λαϊκά και πιο φτωχά στρώματα που αισθάνονται ότι η πολιτική τάξη της χώρας δεν κάνει σχεδόν τίποτα για την κλιμακούμενη υποβάθμιση σε πολλές γειτονιές των πόλεων εξ αιτίας του μεταναστευτικού; Για να μην αναφερθούμε σε ταυτοτικά, δημογραφικά, πολιτισμικά και άλλα παρεμφερή ζητήματα που σχετίζονται με το μεταναστευτικό.

Για αυτό κι ας μην εκπλαγούν κάποιοι αν οι ερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές κρύβουν “εκπλήξεις” και κατ’ επέκταση θα δώσουν “τροφή” στα συστημικά ΜΜΕ να λοιδορούν, να εξανίστανται και να βρίζουν που τα ποσοστά συμμετοχής στις εκλογές θα είναι ακόμη χαμηλότερα από την τελευταία εκλογική αναμέτρηση. ή που θα εμφανιστούν και πάλι κάποια πολιτικά “τέρατα”.