Η Μόρια δείχνει ότι ο χρόνος τελειώνει για την Ελλάδα

Οι κατευθυνόμενες πυρκαγιές που κατέκαψαν το ΚΥΤ της Μόρια, τα εκτεταμένα επεισόδια που συνεχίζονται και η υγειονομική βόμβα, λόγω της ενδεχόμενης ανεξέλεγκτης διάχυσης του COVID-19 σε όλη τη Λέσβο, επαναφέρουν με βιαιότητα στο προσκήνιο το μεταναστευτικό πρόβλημα, που αντικειμενικά από το 2015 ως σήμερα, μετετράπη σε εθνικό ζήτημα-εφιάλτη για την Ελλάδα.

Το πρόβλημα αυτό γιγαντώνεται, αφού πέραν της άμεσης ανθρωπιστικής διάστασης του, συνδέεται με το ζήτημα της εθνικής ασφάλειας σε μια ευαίσθητη και κρίσιμη περίοδο, όπου ο υβριδικός πόλεμος και οι πολεμικές απειλές του γειτονικού μιλιταριστικού καθεστώτος βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη. Το πολιτικό προσωπικό εξουσίας στη χώρα μας κατά την τελευταία παρακμιακή δεκαετία, ανεξαρτήτως των ιδεολογικών φληναφημάτων του, έχει αποτύχει παταγωδώς και στο θέμα αυτό.

Αυτοί που προβάλλουν πρωτίστως την ανθρωπιστική διάσταση (ΣΥΡΙΖΑ), υποβαθμίζοντας την εθνική που όμως είναι κρίσιμο ζήτημα ασφαλείας για την Ελλάδα, δεν κατόρθωσαν να είναι έστω συνεπείς στις μονομερείς αγκυλώσεις τους, αφού η ντροπή της Μόριας (δημιούργημα της πολιτικής των ανοιχτών συνόρων) εξέθεσε και εκθέτει την Ελλάδα σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτοί που επικαλούνται διακηρυκτικά την εθνική διάσταση του προβλήματος (ΝΔ) δεν έχουν, παρ’ όλα αυτά, καμία σοβαρή εθνική στρατηγική.

Στον αντίποδα κινούνται περίπου στην ίδια πεπατημένη που απλώς διόγκωσε την κατάσταση, δημιουργώντας πολύ μεγάλους κινδύνους, όπως εν προκειμένω η σημερινή κατάσταση στη Λέσβο. Το μεταναστευτικό-προσφυγικό που είναι πρωτίστως παγκόσμιο ζήτημα, αποτελεί απόρροια των “πληγών”, που επιφέρει στον πλανήτη το επικίνδυνο πλέον παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα και οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις (Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη, Συρία κ.λπ.). Είναι ένα ζήτημα που απειλεί πλέον με βίαιο τρόπο να ξεθεμελιώσει και το προβληματικό ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες

Το προσφυγικό-μεταναστευτικό όμως δεν είναι αποκλειστικά και μόνο ανθρωπιστικό πρόβλημα. Έχει και μια δεύτερη, δυσάρεστη όψη: Προκαλεί σοβαρές κοινωνικές παρενέργειες και προβλήματα δημόσιας ασφάλειας. Ο Μαρξ και ο Ένγκελς είχαν επισημάνει (ήδη από τον 19ο) αιώνα ότι το κεφάλαιο χρησιμοποιώντας τους ξένους εργάτες, όχι μόνο ρίχνει τους μισθούς και το πολιτιστικό επίπεδο του εγχώριου εργατικού κινήματος, αλλά αποσυνθέτει και την πολιτική εκπροσώπηση των λαϊκών στρωμάτων.

Την αποσυνθέτει τόσο στη χώρα προέλευσης των μεταναστών, μιας και αποδυναμώνει τις δυνάμεις της κοινωνικής αλλαγής σε αυτές, όσο και στις χώρες εισδοχής. Οι συνέπειες αυτές είναι ορατές στην Ευρώπη (Γαλλία κτλ), όπου η Αριστερά υποχώρησε δραματικά και τα συνδικάτα διαλύθηκαν από την εισροή μεταναστών, ενώ ένα σημαντικό τμήμα των εγχώριων εργατικών τάξεων στράφηκαν στα εθνικιστικά και νεοφασιστικά κινήματα τύπου Λε Πεν.

Η Ελλάδα που ως πρώτη ευρωπαϊκή χώρα διέλευσης των προσφυγικών και μεταναστευτικών ρευμάτων από την Τουρκία προς τη “Γη της Επαγγελίας”-Δύση, με την βοήθεια του τουρκικού κατεστημένου (που χρησιμοποιεί εργαλειακά το προσφυγικό), σε συνδυασμό με την “κοντόφθαλμη” ευρωπαϊκή πολιτική και τους αναδυόμενους ευρωπαϊκούς εθνικισμούς και σκοταδισμούς, έχει μετατραπεί σε “αποθήκη ψυχών”.

Έχει μετατραπεί σε μία “χώρα hot spot”, με απρόβλεπτες συνέπειες τόσο για τα εθνικά κυριαρχικά θέματα, όσο και για την ισορροπία της βαρύτατα και ήδη πληγωμένης από τα μνημόνια ελληνικής κοινωνίας, που βιώνει και δραματική δημογραφική απίσχναση. Η χώρα μας έχει πεπερασμένα όρια, τόσο όσον αφορά την πληθυσμιακή ισορροπία και οικονομική της δυνατότητα, όσο και για τα ζητήματα της εθνικής της ασφάλειας.

Όπλο στα χέρια της Τουρκίας

Η διόγκωση των μεταναστευτικών-προσφυγικών ροών από τα παράλια της Τουρκίας και ο υπερπληθωρισμός στα νησιά του Βορείου Αιγαίου υποκρύπτει άλλες πτυχές, που αφορούν το πλέγμα των στρατηγικών βλέψεων της Τουρκίας στο Αιγαίο. Είναι πλέον προφανές ότι το μεταναστευτικό χρησιμοποιείται από την Άγκυρα ως βασικό εργαλείο αλλαγής της συνθήκης της Λωζάνης μέσω της ρευστοποίησης των συνόρων με τις γειτονικές χώρες.

Αυτό έπραξε στο βόρειο τμήμα της Συρίας, αυτή είναι και η μακροπρόθεσμη στόχευση των νεοθωμανών για τη χώρα μας. Είναι η παγίωση μεγάλων πληθυσμιακών μουσουλμανικών κοινοτήτων στον άξονα Θράκης-Νησιών Βορείου και Ανατολικού Αιγαίου, έτσι ώστε η Τουρκία να εμφανίζεται ως προστάτης και εγγυητής των δικαιωμάτων τους.

Οι μαζικές επιθέσεις στον συνοριακό άξονα του Έβρου τον Φεβρουάριο του 2020, με τη βοήθεια των “πραιτοριανών” του Ερντογάν, κατέδειξαν το έωλο των επιχειρημάτων όλων αυτών που μέχρι και σήμερα, στο όνομα των διεθνιστικών φληναφημάτων, του άκρατου δικαιωματισμού και της επίκλησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (ανεξάρτητα των εθνικών κινδύνων) πρωτοστάτησαν στη δημιουργία μιας ιδιότυπης “αυτοχειριαστικής” εθνικής στάσης απέναντι στο μεταναστευτικό πρόβλημα.

Εθνική πολιτική χωρίς αγκυλώσεις

Η Ελλάδα χρειάζεται επειγόντως μία σοβαρή ρεαλιστική, εθνική πολιτική στο ζήτημα αυτό, χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις και υποκρυπτόμενες σκοπιμότητες διαφόρων συμφερόντων. Μία εθνική πολιτική που να συνδυάζει την εθνική ασφάλεια, την κοινωνική της ισορροπία και τους διεθνούς κανόνες προστασίας των προσφύγων. Μια τέτοια στρατηγική θα πρέπει να περιλαμβάνει συνδιαστικά μεταξύ άλλων:

• Την άμεση αναθεώρηση της απαράδεκτης Συνθήκης του Δουβλίνου ΙΙ, με στόχο τη δημιουργία λειτουργικού συστήματος, που να διασφαλίζει την ισότιμη κατανομή των προσφύγων που εισέρχονται στην ΕΕ από όλα τα κράτη, έτσι ώστε οι αιτήσεις ασύλου να υποβάλλονται στην πρώτη χώρα εισόδου, αλλά να ολοκληρώνονται στη χώρα της κατανομής.
• Την άμεση διόρθωση της απαράδεκτης ερμηνείας της ευρωτουρκικής συμφωνίας από το Βερολίνο και την Άγκυρα, ότι η διαδικασία επαναπροώθησης των μη δικαιούντων άσυλο στην Τουρκία, αφορά μόνο αυτούς που βρίσκονται στα νησιά του Βορείου Αιγαίου και όχι στην υπόλοιπη ελληνική ενδοχώρα (αυτό αποτελεί τη βασική ρίζα της σημερινής εφιαλτικής κατάστασης στη Λέσβο και των προβλημάτων στα υπόλοιπα νησιά του Βορείου Αιγαίου).
• Την άμεση ολοκλήρωση της εξέτασης των δεκάδων χιλιάδων συσσωρευμένων αιτήσεων ασύλου, έτσι ώστε να υπάρξει δυνατότητα διαχωρισμού αυτών που δικαιούνται προστασίας, από αυτούς που δεν δικαιούνται. Αποτελεί άγος για τον ανίκανο ελληνικό γραφειοκρατικό μηχανισμό η δραματική καθυστέρηση για την επίλυση του ζητήματος της χορήγησης του πολιτικού ασύλου.
• Την λήψη αυστηρότερων και μονιμότερων μέτρων για την αποτροπή παράνομων εισόδων, παρά το γεγονός ότι λόγω της θαλάσσης δεν μπορούν να μηδενιστούν οι εισροές. Σοβαρό αποτρεπτικό μέτρο προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η διασύνδεση της μεγάλης οικονομικής βοήθειας προς την Τουρκία από την ΕΕ, με την πραγματοποίηση περιπολιών της Frontex από κοινού με την τουρκική ακτοφυλακή στα μικρασιατικά παράλια, ώστε να αποτρέπεται ο απόπλους των πλοιαρίων.
• Την άμεση ανάληψη της ευθύνης από το ελληνικό κράτος συνολικά του προσφυγικού-μεταναστευτικού, αντί των ΜΚΟ και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ που έχουν μετατραπεί σε ιδιότυπους “εργοδότες” των μεταναστευτικών ρευμάτων. Αυτό προϋποθέτει την παραμονή μόνο όσων ΜΚΟ παρέχουν αποδεδειγμένα ανθρωπιστικό έργο και την αποπομπή των υπολοίπων. Είναι κοινό μυστικό, ότι στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές ΜΚΟ που λειτουργούν ως dealer της παράνομης μετανάστευσης, συνεργαζόμενες με τους Τούρκους δουλέμπορους.
• Την δημιουργία αξιοπρεπών υποδομών και κέντρων υποδοχής-φιλοξενίας αυτών που δικαιούνται άσυλο, αντί των κολαστηρίων τύπου Μόριας. Ως προς την άμεση λύση του εκρηκτικού προβλήματος στη Λέσβο η Ελλάδα θα πρέπει να απαιτήσει, ως ελάχιστο δείγμα κοινοτικής αλληλεγγύης από την ΕΕ, την μεταφορά και κατανομή του μεγαλύτερου μέρους των περιφερομένων σήμερα 13.000 μεταναστών και προσφύγων στις ευρωπαϊκές χώρες, ως ένα ελάχιστο δείγμα συνεισφοράς τους για την αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού που προήλθε από το κολαστήριο της Μόριας (που συνιστά ευρωπαϊκό δημιούργημα).

Ο χρόνος για τη χώρα στο θέμα του μεταναστευτικού-προσφυγικού έχει τελειώσει. Οι αφελείς και μονομερείς προσεγγίσεις στο θέμα αυτό πλήττουν ευθέως τα εθνικά συμφέροντα. Η Ελλάδα πλέον εισήλθε εντός του σκοτεινού αστερισμού του μεταναστευτικού, που απειλεί μακροπρόθεσμα τα συμφέροντα του Ελληνισμού.