Η Παναγία, ο Μόσιαλος και ο Πετρουλάκης

Πώς να μπουν πλάι πλάι ο Ντέσμοντ Τούτου και ο μέσος Έλληνας μητροπολίτης; Ή πώς να συγκρίνεις το κυριακάτικο ψαλτήρι στις εκκλησίες με την θεολογία της απελευθέρωσης, την δράση του Παπαφλέσσα με τους αντιεμβολιαστές μητροπολίτες και καλόγερους; Όλοι ακκίστηκαν με την ευφυή και εύστοχη ανάρτηση που έκανε ο κ. Μόσιαλος και τους διέφυγε η εξίσου ωραία σάτιρα του γελοιογράφου κ. Πετρουλάκη στην Καθημερινή (25/12).

Ο κρίνος ή το κρίνο του Θεού ως θαυματουργό εργαλείο ταυτόχρονης διασφάλισης της παρθενίας και της εγκυμοσύνης της Θεοτόκου (παρότι ήδη παντρεμένη με τον Ιωσήφ) ενόχλησαν πολύ υποκριτικά διάφορους. Ακόμη και την Κόμπρα, που εν προκειμένω αντί για δηλητήριο έχυσε με το κείμενό της αγιασμό υπέρ ιερών θαυμάτων. Φυσικά δεν θα έλειπε ο υπουργός Ανάπτυξης λογοδιάρροιας στα κανάλια κ. Γεωργιάδης, σιγά μη σώπαινε.

Ενώ άλλος εκφωνητής, εκείνος του ΣΚΑΪ, ρώτησε τον κ. Μόσιαλο αν μετανοεί (όχι πάντως αν θα εξομολογηθεί, αν θα κοινωνήσει, αν θα νηστέψει σαράντα ημέρες με χόρτα και νερό και αν θα ξαπλώσει μπρούμητα στο πάτωμα ναού σε ένδειξη ταπεινής μετάνοιας). Η Ιερά Σύνοδος, από την πλευρά της, χάνοντας για πολλοστή φορά και εξαιτίας της κρατικοδίαιτης μακαριότητάς της, την αίσθηση του πραγματικού, χαρακτήρισε ρατσιστική την ανάρτηση του κ. Μόσιαλου.

Άσχετος χαρακτηρισμός. Αλλά εμμέσως αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι η στρεψοδικία διανθισμένη με μπόλικα ευαγγελικά στερεότυπα και αγαπησιάρικα σιροπιαστά, αποτελεί βασική μέθοδο σκέψης της ελληνικής εκκλησιαστικής Ιεραρχίας. Μαζί συνιστά οδό διαφυγής από τα εξωφρενικά που θέλει να πιστεύουν οι άνθρωποι. Διαφυγής, επίσης, από την έμπρακτη αδράνειά της έναντι των ποικίλων μητροπολιτών και πάσης φύσεως πνευματικών τυχάρπαστων αντιεμβολιαστών.

Υπάρχει εκείνο το πολύ χαμηλό μέσο μορφωτικό και εν γένει πολιτιστικό επίπεδο της ελληνικής Ιεραρχίας που δεν την αφήνει να εμβολιαστεί με λίγο, έστω, ορθολογισμό – για χιούμορ ούτε λόγος. Σε αυτό το τελευταίο οφείλεται, μάλλον, ότι δεν αντιλήφθηκε πως η στρεψοδικία συνιστά προϊόν πνεύματος υστερόβουλου και πονηρού που ως εκ τούτου, και παρότι εκφέρεται από τους μέσα εκεί, παραπέμπει στον “έξω από εδώ”.