Η παράξενη ανάσταση της Αριστεράς

Θυμάστε τον “Κανένα” που οι δημοσκοπήσεις μας έλεγαν ότι θέλουμε για πρωθυπουργό τα χρόνια της χρεοκοπίας και της “αποικίας χρέους”; Ε! λοιπόν ήρθε από το “πουθενά” και προτείνει το “τίποτα” και κερδίζει την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Θα απειλήσει το ΠΑΣΟΚ;

Αν κρίνουμε από το άρθρο του ομότιμου καθηγητή Πολιτικής Κοινωνιολογίας Γιάννη Βούλγαρη στα ΝΕΑ με το οποίο εξέδωσε το πιστοποιητικό θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ, ναι ο Κασσελάκης απειλεί ευθέως το ΠΑΣΟΚ. Όπως άλλωστε και τη ΝΔ αν κρίνουμε από τη φαιά προπαγάνδα που εξαπολύθηκε εναντίον του από τα υπόγεια του Μαξίμου…

Προφανώς, η νίκη Κασσελάκη αποτελεί ένα πρωτοφανές γεγονός. Γιατί τον ψήφισε ο κόσμος; Γιατί ψήφισαν έναν που δεν τον ξέρουν; Η απάντηση είναι μία και απλή: μα γιατί ξέρουν όλους τους άλλους. Στην ουσία οι αριστεροί ψηφοφόροι απελευθέρωσαν την αριστερά από τους βραχμάνους…

Μπορεί όντως να πεθάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως επιθυμεί ο Γιάννης Βούλγαρης που φρόντισε μάλιστα να γράψει και τη νεκρολογία του: «Η ισχυρή υποβαστάζουσα ιδεολογία είχε σχεδόν εξατμιστεί, έμεινε ένας επιφανειακός φλοιός “ισχνής ιδεολογίας” όσο ήταν ο “αντιμητσοτακισμός”. Επειδή “έτσι ήταν η φύση του” επέτρεψε σε έναν κύριο που έρχεται από το Πουθενά και προτείνει το Τίποτα να κερδίσει την πλειοψηφία μελών, φίλων και “φασαίων”, προωθούμενος μάλιστα από τους πιο λαϊκιστικούς και καρεκλοκενταυρικούς κύκλους του κόμματος. Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μια εθνική ιδιοτυπία της περιόδου της κρίσης, με την εκλογική του επιτυχία έγινε ευρωπαϊκή ιδιοτυπία και τώρα με τον παράξενο θάνατό του θα αναγορευτεί σε παγκόσμια πρωτοτυπία». Σοβαρά τώρα;

Είναι προκλητικό το κείμενο του Βούλγαρη. Ακραίος βερμπαλισμός, ακραίος μηδενισμός, ακραίο “τίποτα”. Ξεχνά τις λεμονόκουπες της περιόδου Σαμαρά-Βενιζέλου, ξεχνά ποια κυβέρνηση έβγαλε τη χώρα από τα μνημόνια, κι αυτό για να μην θυμηθεί ότι τη χρεοκόπησε η δεξιά. Και τώρα μας αναγγέλλει ο Γιάννης Βούλγαρης ότι «το μέλλον μάς επιφυλάσσει μια σκληρή Πολιτική, γεμάτη δύσκολα και επώδυνα διλήμματα, και όχι μια ανάλαφρη εκδοχή όπως οι “μεταμοντέρνες” δοξασίες υποθέτουν. Και οι ηγεσίες θα κριθούν όχι για τα χαμόγελά τους, αλλά για την ικανότητά τους να πάρουν δύσκολες αποφάσεις». Η ανάλαφρη ηγεσία Μητσοτάκη θα κριθεί στα μέτωπα των εθνικών ζητημάτων, της Θεσσαλίας και του τιμάριθμου της απληστίας…

Ο Φεδερστόουν για την Αριστερά

Ο καθηγητής και διευθυντής του Ελληνικού Παρατηρητηρίου του LSE Κέβιν Φεδερστόουν με άρθρο του στην «Καθημερινή», αφού θυμίζει ότι «οι νεοφιλελεύθερες ιδέες δεν ρίζωσαν ποτέ (στην Ελλάδα) , όπως διαπίστωσε ο πατέρας του σημερινού πρωθυπουργού» επισημαίνει «τουλάχιστον πέντε δομικούς λόγους για τους οποίους η Αριστερά στην Ελλάδα δεν είναι καταδικασμένη να αποτύχει. Και αυτός είναι ένας ισολογισμός που είναι καλός για τη δημοκρατία: οι πιο πολλοί θα συμφωνούσαν ότι η Ελλάδα σήμερα θα ωφελούνταν από μια αποτελεσματική αντιπολίτευση».

Και εξηγεί: «σχεδόν όλες οι χώρες της Ε.Ε. έχουν έναν πολιτικό ανταγωνισμό που περιστρέφεται γύρω από την “Αριστερά” και τη “Δεξιά”. Δεν συμμερίζομαι την άποψη ότι η πολιτική συγκυρία απομακρύνεται αμείλικτα από την Αριστερά. Σε όλη την Ευρώπη, το σημερινό ιδεολογικό κλίμα είναι πιο σύνθετο».

Η πολιτική τοποθέτηση στον αδιαμφισβήτητα υπαρκτό άξονα αριστερά-δεξιά έχει οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά χαρακτηριστικά. Συνεπώς, η Αριστερά δεν είναι ένα κόμμα, είναι θέση. Η Αριστερά δεν είναι ούτε καν ιδεολογία. Είναι κοινωνικοπολιτικό γεγονός πολύ πριν τη γαλλική επανάσταση που διαπερνά ολόκληρη την ανθρώπινη ιστορία. Ίσως είναι εκείνο το διαλεκτικό της σκέλος που της δίνει ώθηση. Ίσως είναι θεμελιακό δομικό στοιχείο του πολιτισμού. Ως εκ τούτου, η Αριστερά δεν πεθαίνει. Μπορεί να πεθαίνει ένα κόμμα της Αριστεράς, όπως η ΕΔΑ, το πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτ., η Εργατική Διεθνιστική Ένωση (ΕΔΕ 1963) και τόσα άλλα.

Η απόπειρα του Βούλγαρη να εξευτελίσει και να ματαιώσει ψυχαναλυτικά την ύπαρξη της Αριστεράς εκδίδοντας το πιστοποιητικό θανάτου του ΣΥΡΙΖΑ εξυπηρετεί σκοπιμότητες. Αυτά που έρχονται είναι σημαντικά για όσους θέλουν να ληφθούν “δύσκολες αποφάσεις” ώστε οι λίγοι να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους εις βάρος των πολλών. Οι αποδομητικές θέσεις του κ. Βούλγαρη θα δοκιμαστούν, καθώς η Ιστορία δεν έχει αποφασίσει ακόμα να αποχωρήσει από το ανθρώπινο γίγνεσθαι…