Η πλάκα που βγήκε ξινή και επικίνδυνη! Η περίπτωση του Φειδία

Κι όλα αυτά ως να είναι “φυσιολογικά και αναμενόμενα”, για την εποχή μας. Ακόμη και να διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα και να απασχολεί τούτο τη δημόσια σφαίρα! Ο Ευρωβουλευτής, Φειδίας Παναγιώτου, μπορεί να μην είναι παιδί του κομματικού σωλήνα, αλλά είναι παιδί του πολιτικού συστήματος. Υπό την έννοια ότι το “φαινόμενο” Φειδίας το γέννησε το πολιτικό σύστημα με την αδυναμία να δώσει διεξόδους και λύσεις στα μεγάλα και τα μικρά προβλήματα. Το έχει “γεννήσει” το παραδοσιακό κομματικό σύστημα και το κατεστημένο, το οποίο φάνηκε ότι δεν κατάφερε να αντιληφθεί γιατί στέκεται απέναντι από την κοινωνία – ή η κοινωνία είναι αυτή που αποστασιοποιήθηκε και βρίσκεται απέναντι του. Δεν αντιλαμβάνεται, όπως φαίνεται, γιατί η απαξίωση των κομμάτων μεγαλώνει καθημερινά.

Δεν φτάνει, όμως, ότι στις τελευταίες ευρωεκλογές ηττήθηκαν από αυτό το… φαινόμενο, επιχείρησαν να τον χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι. Ότι, δηλαδή, η κοινωνία, φευ, έκανε την πλάκα της! Ότι ένα 20% είπε να σηκωθεί από τον καναπέ για πλάκα και να πάει στο εκλογικό κέντρο και να ψηφίσει τον συγκεκριμένο. Μπορεί η επιλογή να είναι της πλάκας, αλλά οι ψηφοφόροι αποφάσισαν να κάνουν σκοπίμως –και με βάση τα όσα βίωσαν με το πολιτικό σύστημα– μια απολίτικ επιλογή. Και προφανώς δεν τους βγήκε. Γιατί η εκδίκησή τους προς τα κόμματα, βγαίνει ξινή σε όλους.

Ήδη τούτο προκύπτει στην πράξη, με όσα πράττει και τι όχι ο συγκεκριμένος. Οι πολίτες, όμως, κάνουν λάθη, ατομικά ακόμη και συστηματικά, τα κόμματα και οι ηγεσίες τα πράττουν συλλογικά. Κι όταν είναι επαναλαμβανόμενα, τότε παύουν να είναι λάθη, είναι τρόπος ζωής και προσέγγισης των γεγονότων. Προφανώς και φαίνεται ότι τα κόμματα δεν αντιλαμβάνονται τι είναι αυτό που θέλει η κοινωνία, που ξεκάθαρα δεν μπορεί να είναι ο Φειδίας Παναγιώτου η επιλογή. Και δεν το αντιλαμβάνονται γιατί διαφορετικά δεν θα παρακολουθούσαν να συρρικνώνεται η δύναμή τους.

Τα τελευταία δέκα χρόνια τα κόμματα έχασαν πολλούς ψηφοφόρους. Ακόμη και εκείνους που θεωρούσαν δεδομένους. Ακόμη και ο λεγόμενος σκληρός πυρήνας έχει μειωθεί. Ο ΔΗΣΥ έχασε 40.000 ψήφους και το ΑΚΕΛ 50.000. Το ΔΗΚΟ περίπου 23.000 και η ΕΔΕΚ 12.000. Την ίδια ώρα, το ακροδεξιό ΕΛΑΜ από το 2011, που κατήλθε στις εκλογές μέχρι το 2021 είχε αύξηση 20.000 ψήφων.

Αναζήτησαν τις αιτίες ή βολεύονται με τα αποτελέσματα που ευνοούνται από την αποχή; Βολεύονται με τις έδρες και τις καρέκλες της εξουσίας; Έτσι φαίνεται. Είναι σαφές πως η διέξοδος δεν είναι ο Φειδίας Παναγιώτου ή παρόμοιοι του. Η κοινωνία, οι πολίτες, με τα δικά τους ομολογουμένως λάθη, αναζητούν διεξόδους. Και είναι προφανές πως δεν θα βρουν λύσεις σε αυτά τα… φαινόμενα, που λειτουργούν στο τέλος και επικίνδυνα.

Σε ό,τι αφορά τον Γρηγόρη Αυξεντίου, επειδή κι αυτό το θέμα έγινε πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης, καταγράφω αυτό που ανήρτησε η νομικός Ήρα Ιωάννου Αιμιλιανίδη: «Στη σημερινή πραγματικότητα των influencers δεν έχουν θέση οι ήρωες, δεν μπορεί η νέα τάξη πραγμάτων να κατανοήσει και να επεξεργαστεί το υλικό από το οποίο ήταν φτιαγμένος ο Γρηγόρης Αυξεντίου και οι συναγωνιστές του. Τι να τους πει o τρόπος με τον οποίο θυσιάστηκε, πως να το πιστέψουν; Πώς κάποτε, κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους για την πατρίδα και όχι για τα likes, τους followers, τις διαφημίσεις και τα clicks».