Η “μαγική εικόνα” και η “λύση Χαμάς”

Στην Ελλάδα η κυβέρνηση δέχθηκε ένα γερό χαστούκι στις τοπικές εκλογές με εμβληματική την απώλεια της Αθήνας. Η αντιπολίτευση, ωστόσο, θριαμβολογεί αναίτια μιας και στη νίκη μετέχουν οι ψήφοι Κασιδιάρη, δεκτοί άνευ σχολίων από αυτούς που ταυτίζουν τη νίκη τους με την δημοκρατία. Η νίκη παίρνει το χρώμα της ρεβάνς κάτι που δεν προμηνύει καλύτερες μέρες.

Στη Γάζα ξαναείπαν το ίδιο ψέμα που είχαν πει όταν έγινε η εισβολή στο Ιράκ: Έλεγαν τότε ότι οι κακοί του Σαντάμ έσφαζαν μωρά στην κούνια. Τότε διαψεύστηκαν, διακριτικά. Τώρα ξαναλένε το ίδιο. Η νίκη όλα τα σφάζει και όλα τα αθωώνει, πιστεύουν. Το αίμα κρύβει τα γεωπολιτικά συμφέροντα. Το ψέμα, η αλαζονεία, η πατριδοκαπηλεία, είναι τα κοινά σημεία σε τόσο διαφορετικές περιπτώσεις και χώρες, από την Ελλάδα ως τη Γάζα.

Παρεμπιπτόντως: Ο Μητσοτάκης θα πάει, λέει, στην περιοχή. Επιδιώκοντας ρόλο ειρηνοποιού, όπως ο Ερντογάν; Οπότε οι δυο μεσολαβητές της ειρήνης θα μοιράσουν με τις αγαθές τους προθέσεις το Αιγαίο; Ενώ το τελευταίο ΚΥΣΕΑ ασχολήθηκε, λένε, με το πως οι προτάσεις του σχεδίου ικανοποίησης των τουρκικών αιτημάτων για αφοπλισμό των νησιών θα διατυπωθούν έτσι ώστε να μην προκαλέσουν αναταραχή στα νησιά και εν γένει στη χώρα. Τα παιδία παίζει εν ου παικτοίς.

Οι εκλογές απόδειξαν ότι οι ψηφοφόροι δεν είναι δεδομένοι, πιστοί οπαδοί της ΝΔ, όπως πίστευαν, αλαζονικά ή ανοήτως, κάποιοι από τους κυβερνώντες. Η αγχώδης τρεχάλα του Μητσοτάκη, ιδίως τις τελευταίες μέρες, υπονοούσε ότι κάποιους τους είχαν ζώσει τα φίδια. Θα υπάρξει διόρθωση; Δύσκολο. Θα δείξει. Συμπερασματικά, η μονοκρατορία της ΝΔ είναι μια “μαγική εικόνα”. Βασίζεται στην ανυπαρξία άλλων δυνάμεων αντιπολίτευσης οπότε η σταθερότητα είναι το μόνο καταφύγιο. Είμαστε σε σημείο καμπής. Η αγωνία να τα βρούμε όπως-όπως μαρτυράει –όπως έλεγα στην αρχή– ότι “χτίζουμε στην άμμο παλάτια” για να συγκαλύψουμε αδυναμίες, μίση, πάθη και λάθη. Η κρίση σοβεί.

Αμφισβήτηση του μονοπωλίου των ΗΠΑ

Οι ΗΠΑ παραμένουν υπερδύναμη, αλλά δεν έχουν πλέον το μονοπώλιο της ισχύος. Ομοίως το Ισραήλ. Το αιματηρό επεισόδιο στη Γάζα κυριολεκτικά κραυγάζει ότι το Ισραήλ δεν μπορεί, σ’ αυτή τη φάση, να επιβάλλει την πολιτική του όταν το θέλει, όπως το θέλει. Οι αντίπαλοι είναι πλέον αρκετά ισχυροί. Και οι φίλοι ανησυχούν και διστάζουν. Μυρίζει ισοπαλία, πολιτικές λύσεις.

Η εισβολή στη Γάζα γίνεται όργανο συνδιαλλαγής σύμφωνα με παλαιά συνταγή Κίσινγκερ που την υπόδειξε στον Ανδρέα Παπανδρέου στην κρίση πολέμου του Μαρτίου 1987. Τώρα δυο είναι οι στόχοι: Πρώτος, η απαλλαγή από τον αποτυχημένο Ζελένσκι. Και δεύτερος η ειρήνευση στη Μέση Ανατολή υπό την αιγίδα των ΗΠΑ για να αντιμετωπίσει η Δύση τις Κίνα-Ρωσία και γενικά τους BRICS.

Σχηματικά: η Γάζα “εκβιάζει” τον Μητσοτάκη ότι αν δεν δεχθεί με το καλό όσα ζητούν οι ΗΠΑ και απαιτούν οι Τούρκοι υπάρχει και η “λύση Χαμάς”. Εμείς πιστοί στη “σωστή πλευρά” είμαστε χωρίς τους στοιχειώδεις συμμάχους των Παλαιστινίων, από τη Ρωσία ως το Ιράν και τη Χεζμπολάχ. Η Ελλάδα προσκολλημένη στη “σωστή πλευρά της Ιστορίας” είναι μόνη. Και σχεδόν άοπλη. Αν συμβούν όσα διαβάζουμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ με Φίλη και λοιπούς θα ήταν δίδυμος  με τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη εξ Αμερικής. Ούνα φάτσα ούνα ράτσα. ‘Ετσι ή αλλιώς κοινή η τύχη τους και η τύχη της χώρας. Αλλά τότε η απώλεια της Αθήνας για τη ΝΔ θα είναι σκόνη στα παπούτσια μας…