Η τελευταία ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ
02/10/2024
Σήμερα το ΠΑΣΟΚ έχει μια ευκαιρία. Χωρίς να κάνει τίποτα. Απλά και μόνο επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να αυτοδιαλυθεί. Και «οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες», όπως τόνισε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης στην εορταστική εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του κινήματος. «Ο προοδευτικός κόσμος ζητάει περισσότερο από ποτέ μια διέξοδο για να μπορέσει να ελπίσει ξανά».
Η μεγάλη, όμως, ευκαιρία χάθηκε το 2021. Όταν ήταν υποψήφιοι ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Ανδρέας Λοβέρδος. Όποιος από τους δύο και αν είχε εκλεγεί, όλα σήμερα θα ήταν διαφορετικά. Το ΠΑΣΟΚ θα είχε ήδη ξαναγίνει κόμμα εξουσίας. Όμως, ο κομματικός μηχανισμός τα έκρινε όλα λάθος και τα έκανε όλα λάθος.
Αυτές οι εκλογές δεν είναι άλλη μία ευκαιρία. Είναι η τελευταία ευκαιρία του ΠΑΣΟΚ. Αρκεί να την αξιοποιήσει. Συνειδητοποιώντας την πραγματικότητα. Εάν κάτι αποδείχτηκε, για άλλη μια φορά, στο debate είναι ότι το κόμμα δεν έχει αρχηγό. Το ΠΑΣΟΚ, συνεπώς, χρειάζεται καινούργιο επικεφαλής. Έναν πρόεδρο πλήρους απασχόλησης. Έναν ηγέτη ικανό να γίνει πρωθυπουργός. Από τους σημερινούς υποψηφίους, πρωθυπουργήσιμοι είναι μόνο ο Παύλος Γερουλάνος και η Άννα Διαμαντοπούλου. Όλοι οι άλλοι εάν έχουν ως στόχο να ξανακάνουν το ΠΑΣΟΚ κόμμα εξουσίας, αυτή τη φορά οφείλουν να πουν ποια ή ποιον θα προτείνουν ως υποψήφιο/α πρωθυπουργό.
Πολίτες και κομματικοί μηχανισμοί
Οι εκλογές αυτές δεν γίνονται γιατί έχασε πάλι το ΠΑΣΟΚ από τη ΝΔ. Δεν γίνονται γιατί έχασε ξανά από τον ΣΥΡΙΖΑ με αρχηγό τον Τσίπρα. Γίνονται γιατί διασύρθηκε το ΠΑΣΟΚ από ένα διασπασμένο ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί κατάφερε να χάσει ακόμα και από τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη. Μάλιστα, από την προκήρυξη των εσωκομματικών εκλογών και την ανάπτυξη της ευπρεπέστατης εκστρατείας των υποψηφίων σε όλη την Ελλάδα, αυξήθηκαν λιγάκι και τα ποσοστά του.
Αυτά οφείλουν να συνειδητοποιήσουν οι κομματικοί μηχανισμοί. Και να μην κάνουν πάλι το ίδιο λάθος. Δεν μπορεί να τρέχει τόσος κόσμος να ψηφίζει και οι ευνοούμενοι τους να ξεκινάνε στην κάλπη με 40-50.000 ψήφους διαφορά.
Όπως ανέφερε ο ιστορικός Carroll Quigley, αναλύοντας την έννοια της πολιτισμικής κατάρρευσης του Arnold Toynbee, η παρακμή επέρχεται όταν οι θεσμοί που διαμορφώθηκαν για να υπηρετούν κοινωνικές ανάγκες μετατρέπονται σε μηχανισμούς που εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα. Aυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα στο ΠΑΣΟΚ. Και πρώτα από όλα, αυτό πρέπει να σταματήσει.
Και αν εκλεγεί ξανά ο Ανδρουλάκης;
Αν δεν αντιληφθούν οι κομματικοί μηχανισμοί τις ευθύνες τους; Εάν ευνοήσουν και πάλι τους γνωστούς υποψηφίους; Eάν δεν αφήσουν τους πολίτες να ψηφίσουν ελεύθερα; Eάν επιβληθούν ξανά τα παιδιά του κομματικού σωλήνα; Όλο αυτό το θετικό κλίμα που έχει δημιουργηθεί, θα χαθεί. Σαν μια τρύπα στο νερό.
Πάλι τα ίδια και τα ίδια. Πολύ κακό για το τίποτα. Θα έχει παραιτηθεί ο Τσίπρας από πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Θα έχει εκλεγεί ο Κασσελάκης στη θέση του. Θα έχει διασπαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα έχουν διώξει από τον ΣΥΡΙΖΑ τον Κασσελάκη. Η ΝΔ θα συνεχίσει να κατρακυλάει. Ο κόσμος θα έχει γυρίσει ανάποδα και το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορέσει πάλι να το αξιοποιήσει.
Συνεπώς, θα μείνει ξανά χωρίς αντίπαλο ο Μητσοτάκης. Οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ θα έχουν χαρίσει την εξουσία στη ΝΔ, έως το 2031. Σε επτά χρόνια το ΠΑΣΟΚ θα χρωστάει ένα δισ. και θα αναγκαστεί να πτωχεύσει.
Τώρα είναι η τελευταία ευκαιρία. Όποιος δεν μπορεί να κερδίσει τις επόμενες εθνικές εκλογές, αναλαμβάνει και την ευθύνη να είναι ο τελευταίος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.
