Η τέχνη των ΜΜΕ να σκεπάζουν την ουσία

Σχολίασαν επίσης τους χαιρετισμούς του Έλον Μασκ (ναζιστικοί χαιρετισμοί, βαθειάς απήχησης) που χαιρόταν σαν παιδί ο οποίος όμως πάσχει (όπως μας πληροφόρησαν) από σύνδρομο Άσπεργκερ και έχει μειωμένη ενσυναίσθηση. Όμως οι κανάγες της δημοσιογραφικής ευτέλειας με σαρκασμούς και υπονοούμενα άφηναν πολλή χολή και ασυνάρτητους ήχους κακεντρέχειας στο θέαμα της ορκωμοσίας.

Ξέχασαν όμως τους φιλοξενούμενους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, τα μέλη του τάγματος Αζόφ, που χαιρετούσαν ναζιστικά. Επιλεκτική μνήμη, διαφορετική αντιμετώπιση, συμπάθειες και αντιπάθειες. «Ποιες ανολοκλήρωτες ακόμη δυνατότητες φανερώνονται εδώ;» Θα ερωτούσε ο Ιερώνυμος Μπος.

Και τώρα που όλα αυτά τα εγγαστρίμυθα σχόλια θα πάρουν το τέλος τους, θα ασχοληθούν οι δημοσιογράφοι με τα εγχώρια; Θα πουν κάτι για το πώς αλλοιώνονται τα χαρακτηριστικά της δημοκρατίας μας; Θα μας πουν γιατί οι αρμοί της εξουσίας λειτουργούν πλέον στα όρια του παρακράτους; Θα μας πουν πως οι θεσμοί έχουν δυστυχώς υποτάξει την κοινωνική τους αποστολή στην προτεραιότητα της δικής τους αυτοτέλειας;

Θα μας πουν για τα παράκεντρα εξουσίας, για τον επαγγελματισμό της πολιτικής, για την καρτελοποίηση των κομμάτων, για το γεγονός ότι το παραγόμενο έγκλημα κάποιες φορές λαμβάνει παραθεσμικό ρόλο, για τις υποκλοπές και τη συγκάλυψη, για το φάκελο της τραγωδίας των Τεμπών και τις αποκαλύψεις; Αλλά επίσης θα μας πουν πως θα αντιμετωπιστεί το ενδεχόμενο (που είναι πολύ πιθανό και συζητείται εντόνως σε Τουρκία) να συμβεί το καλοκαίρι οι φίλοι και συνομιλητές μας Τούρκοι, με τους οποίους υπογράψαμε μαζί τους το Κείμενο της Διακήρυξης των Αθηνών να προβούν σε εξορύξεις κάτω από την Κρήτη;

Δεδομένου ότι η Ελλάδα δεν έχει οριοθετήσει ΑΟΖ με τη Λιβύη, ενώ, αντίθετα, οι συνομιλητές μας έχουν υπογράψει το τουρκολιβυκό μνημόνιο, μετατρέποντας τη Λιβύη σε τουρκικό προτεκτοράτο, πολλοί εκτιμούν ότι στο πλαίσιο των μελλοντικών εξορύξεων θα επιχειρηθούν γεωτρήσεις νότια της Κρήτης, δοκιμάζοντας παράλληλα και τη δική μας αντίδραση.

Όλα αυτά είναι τα ζητήματα που μας αφορούν και ταυτόχρονα εκείνα που μεταβάλλουν όλες τις μεταβλητές της πολιτικής. Το να λιμνάζει όμως η ενημέρωση και να καταγράφει τα εφήμερα θεάματα αποτελεί αποπλάνηση και παρασιώπηση. Η σιωπή των μεγάλων και άγγιχτων ζητημάτων αποτελεί υποταγή και τρόπος παραπληροφόρησης. Όλα τα άλλα με τα οποία ασχολούνται οι δημοσιογραφούντες είναι ευφημιστικά ψευδώνυμα.

Οι κλόουν, οι αρλεκίνοι, οι πιερότοι, οι αυλικοί της δημοσιογραφίας, έχουν συνθηκολογήσει οικτρά με τα παραγεμισμένα πορτοφόλια τους και πλασάρουν τα τριτοκλασάτα γεγονότα ως πρωτοκλασάτα. Είναι γνωστό ότι η ενημέρωση οδηγείται από το υλικό συμφέρον της. Παραφράζοντας τον Φρόιντ θα λέγαμε ότι «οι δευτεροβάθειες επιθυμίες είναι εκείνες που εκπληρώνονται στο αρρωστημένο όνειρο».