Υπάρχει αντίπαλος για τον Κυριάκο;

Στην Ελλάδα δεν υπάρχει αντιπολίτευση, αν και ένας στους τρεις πιστεύει ότι καλύτερος πρωθυπουργός είναι ο κανένας. Η δημοκρατία βρίσκεται σε κρίση. Εάν δεν υπάρξει μία μεγάλη ανατροπή, ο Κυριάκος και η ΝΔ έχουν ορίζοντα διακυβέρνησης το 2031. Η άρνηση των κομμάτων που συγκροτούσαν την προοδευτική παράταξη να αποδεχτούν την πραγματικότητα και να συνεργαστούν για να ανατρέψουν την πολιτική ηγεμονία της ΝΔ, θέτει τους επικεφαλής τους προ των ευθυνών που ανέλαβαν.

Όσοι υποσχέθηκαν ότι μπορούν να ασκήσουν μόνοι τους αξιόπιστη αντιπολίτευση και ότι θα νικήσουν τον Κυριάκο, ήρθε η ώρα να το κάνουν. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν είναι ο ίδιος τους ο εαυτός. Η αποδοχή τους από την κοινωνία είναι υποπολλαπλάσια ακόμα και από τη σημερινή εικόνα των κομμάτων που εκπροσωπούν. Με άλλα λόγια, με κάποιον άλλον αρχηγό τα κόμματά τους θα μπορούσαν να πάνε πολύ καλύτερα.

Έξι στους δέκα Έλληνες πιστεύουν πως ούτε το ΠΑΣΟΚ, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αποτελέσουν ισχυρή αντιπολίτευση. Οι ευρωεκλογές του Ιουνίου 2024 αποτελούν την τελευταία ευκαιρία για να αποδείξουν ότι στις επόμενες εθνικές εκλογές η ΝΔ δεν θα κάνει περίπατο. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούν να κερδίσουν. Mία βάση, όμως, για να είναι πιστευτή η προοπτική της στρατηγικής τους, αποτελεί ένα ποσοστό κοντά στο 30%. Ελάχιστη προϋπόθεση είναι η ψήφος 1,5 εκατομμυρίου πολιτών. Ο χρόνος μετράει ήδη αντίστροφα.

Χωρίς αντίπαλο ο Κυριάκος

Μία ενδιαφέρουσα εξέλιξη που θα μπορούσε να σπάσει την πλήξη των εκλογικών αποτελεσμάτων του ερχόμενου Ιουνίου είναι ένα ισχυρό ποσοστό του ΚΚΕ, με το οποίο θα ανατραπούν οι σημερινές ισορροπίες ανάμεσα στα μικρομεσαία κόμματα. Μία άλλη προοπτική θα ήταν η συνεργασία όλων των οικολογικών και πράσινων σχημάτων σε ένα πραγματικό κόμμα, με διακύβευμα τη ρεαλιστική αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης.

Αναγκαία προϋπόθεση για την επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος, που έχει αργήσει τόσο πολύ στη χώρα μας, είναι η ανάδειξη ενός αρχηγού ικανού να καλύψει το έλλειμα ηγεσίας που υπάρχει μετά τον Μητσοτάκη. Εάν δεν το κάνουν, με τη βαρύτητα που αναλογεί στην αποστολή ενός κινήματος που έχει ως στόχο να σώσει την ανθρωπότητα από την καταστροφή –χωρίς ποσοστώσεις, παραγοντισμούς και μικροκομματικές ίντριγκες– θα χάσουν και την τελευταία ευκαιρία που τους αναλογεί να προσφέρουν κάτι σε αυτόν τον πλανήτη.

Οκτώ στους δέκα πολίτες θεωρούν ότι το κράτος δεν λειτουργεί αποτελεσματικά. Σε μία εκλογική χρονιά που τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρώπη θα βαδίζουν προς τα δεξιά, εάν τα μικρά πατριωτικά κόμματα αφήσουν στην άκρη τις λαϊκίστικες φανφάρες και ενωθούν υπό μία σοβαρή ηγεσία, θα είχαν ισχυρή  πιθανότητα να εκμεταλλευτούν τις πρωτόγνωρες αδυναμίες του προοδευτικού χώρου. Ένα σοβαρό συντηρητικό κόμμα, μακριά από φασιστικές ρητορείες και πρακτικές, θα μπορούσε να κάνει τη μεγάλη έκπληξη.

Δύο στους τρεις πολίτες πιστεύουν ότι η χώρα βαδίζει σε λάθος κατεύθυνση. Με αυτά τα δεδομένα, εάν οι αρχηγοί των προοδευτικών κομμάτων στην Ελλάδα αναλωθούν μόνο στην προσωπική τους επιβίωση και αποδειχτεί από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών ότι δεν έχουν προοπτική διεκδίκησης της εξουσίας στις επόμενες εθνικές εκλογές, είναι βέβαιο ότι θα αμφισβητηθούν.

Επιστροφή του Τσίπρα

Η ανακατάταξη των ισορροπιών στη νεότευκτη κατηγορία των μικρομεσαίων κομμάτων δεν πρόκειται να συγκινήσει κανέναν. Εάν δεν παραιτηθούν, με ένα ποσοστό μικρότερο από 20% θα κινηθούν οι διαδικασίες για την αντικατάστασή τους από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς τρία χρόνια πριν από τις επόμενες εκλογές θα έχει εκμηδενιστεί οποιαδήποτε δυνατότητα να ηττηθεί ο Κυριάκος και να αλλάξει η κυβέρνηση.

Σε όποιον παριστάνει ότι δεν αντιλαμβάνεται την αλήθεια, ροκανίζει τον πολιτικό χρόνο και παίζει μικροκομματικά παιχνίδια για να σώσει μόνο την καρέκλα του θα καταλογιστούν και οι αντίστοιχες ευθύνες. Όπως και σε όσους υπονόμευσαν την ιστορική ευκαιρία διακυβέρνησης της χώρας με το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής. Δύο στους τρεις πολίτες δεν είναι ικανοποιημένοι από τον τρόπο που λειτουργεί η δημοκρατία στη χώρα. Αυτό το δεδομένο κάποια στιγμή θα αποκτήσει πολιτικά χαρακτηριστικά.

Από τη στιγμή που θα αρχίσουν να αλλάζουν τα πράγματα, στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ οι εξελίξεις θα είναι πιο απλές. Είτε το θέλει είτε όχι, ο επόμενος αρχηγός του θα είναι ο Τσίπρας, ο φυσικός ηγέτης της Αριστεράς. Οι εξελίξεις, όμως, στο ΠΑΣΟΚ ίσως είναι πιο σύνθετες. Γιατί δεν υπάρχει ΠΑΣΟΚ χωρίς προοπτική εξουσίας. Ο επόμενος αρχηγός του δεν θα πρέπει μόνο να είναι πιο μορφωμένος, αλλά και πιο κοσμοπολίτης, όπως ο Ανδρέας, ο Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Βενιζέλος. Με έναν άλλο αέρα, ικανό να υπερβεί τις αγκυλώσεις και τα στεγανά του κομματικού σωλήνα.

Χρειάζεται ένα πρόσωπο απελευθερωμένο από την εποχή των μνημονίων και το συντηρητικό μέτωπο ενάντια στην Αριστερά. Κάποιος που θα μπορούσε να πετάξει στον κάλαθο των αχρήστων την ξύλινη γλώσσα, με την οποία έφτασε να εκφράζεται το Κίνημα που άλλαξε την Ελλάδα και να διατυπώσει έναν πολιτικό λόγο τόσο νέο, όσο ο Ανδρέας στην εποχή του. Αυτός που θα φαίνεται με την πρώτη ματιά ότι ξέρει και μπορεί να συνεργαστεί με όλες τις δυνάμεις της προοδευτικής παράταξης για να κυβερνήσει.