Υπερέχει το Ενωσιακό Δίκαιο του ελληνικού;
19/12/2025
Ένας νέος συνταγματικός όρος προσετέθη στο συνταγματικό μας δίκαιο και στην πολύπαθη γλώσσα μας: Η υπεροχή του «ενωσιακού» (Sic) δικαίου έναντι του εθνικού. Τον προσεκόμισε στην τέχνη του συνταγματικού δικαίου, ο πρωταγωνιστής του διαβόητου άρθρου 86 του ισχύοντος συντάγματος 1975 ως τροποποιήθη το 1986 , μετά τις δίκες για τις οικονομικές ατασθαλίες του ΠΑΣΟΚ, δια της αναθέσεως της ποινικής διώξεως των υπουργών στην μοναδική αρμοδιότητα της βουλής, δι’ αδικήματα που ετελέσθησαν κατά την διάρκεια της υπουργίας, με ταχυτάτη μάλιστα παραγραφή (δύο συνόδων).
Έτσι, εάν ένας υπουργός διαπράξει κάποιο αδίκημα, δεν παραπέμπεται στον φυσικό δικαστή, αλλά σε «ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή» που αναλαμβάνει την Προκαταρκτική Εξέταση – «διαφορετικά η δίωξη απορρίπτεται, ως προδήλως αβάσιμη»! Αυτή η εξωφρενική διάταξη του φλύαρου Συντάγματος του 1975 ίσχυσε επί 51 έτη και δεν αμφισβητήθηκε ποτέ, παρά τις έξη τροποποιήσεις του καταστατικού χάρτου της Ελληνικής α-πολιτείας, διότι η ασυλία συνέφερε προφανώς τους πολιτικούς και τα κόμματα εξουσίας.
Έως ότου η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ανέλαβε την αποκάλυψη της εγκληματικής συγκάλυψης της υπόθεσης των Τεμπών και ζήτησε την παράκαμψη της Ελληνικής Βουλής και την απευθείας παραπομπή των υπευθύνων υπουργών σε Ειδικό δικαστήριο, που όμως σκοπίμως δεν έχει συγκροτηθεί ακόμη, 51 χρόνια μετά!
Εξαιτίας σωρείας παραβιάσεων του Κοινοτικού Δικαίου, αλλά και του “εθνικού” σ’ άλλες περιπτώσεις, όπως το κομματικό σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ, οι παράνομες πρωθυπουργικές συνακροάσεις, τα κιτία ανακυκλώσεως κλπ. κλπ. (βλ. σχ. άρθρο του Μανώλη Κοττάκη στην ΕΣΤΙΑ, 5.12.25).
Ο νεολογισμός «Ενωσιακό Δίκαιο» προδίδει την αμηχανία του συνταγματογράφου που ευθύνεται για την σύνταξη ης παγκοσμίως πρωτοφανούς διατάξεως του Άρθρου 86 που ήδη τελεί υπό κατάργηση (όχι όμως ίδιος ως αποκάλυψε ο αμετανόητος). Πρόκειται περί της υπεροχής του Ενωτικού Δικαίου και των εισαγγελικών αρχών της Ευρωπαϊκής Κοινότητος έναντι των εγχωρίων, για τις οποίες υπάρχουν σοβαρές επιφυλάξεις επηρεασμού από την πολιτική εξουσία.
Δεν είναι κάτι νέο: Αφ’ ης η χώρα ενετάχθηκε στη Ευρωπαϊκή Ένωση το 1981 ήταν γνωστό ότι αργά ή γρήγορα θα επικρατούσε το Κοινοτικό Δίκαιο κι όχι το εθνικό στον πολιτικό βίο της χαμένης μας χώρας. Οι μόνοι που δεν το αντελήφθησαν ήταν ο ημεδαποί νομοθέτες που συνέχισαν να γεννοβολούν νόμους (3000 ετησίως), μη λαμβάνοντας υπ’ όψιν την συμμόρφωση τους προς την Ευρωπαϊκή, καλή ή κακή νομοθεσία – ενίοτε κακίστη, όπως στην περίπτωση του επιδημικού εγκλεισμού της χώρας επί διετία το 2020 ή νωρίτερα στην διάσπαση της ΔΕΗ εις παραγωγή ηλεκτρισμού και διανομή του, από καρτέλ. Σήμερα η Ελλάς έχει το ακριβότερο ηλεκτρικό ρεύμα στην Κοινότητα (Μυτιληναίος).
Το υπερέχον Ενωτικό Δίκαιο δεν σημαίνει βεβαίως απόλυτη παραγνώριση του ενδημικού Δικαίου όταν δι’ αυτού προστατεύονται παραδοσιακές αξίες, όπως λχ. το Άβατο του Αγίου Όρους, ή οι βασικές αρχές των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου από της εποχής του Διαφωτισμού, ή η υποχρέωση της Ελλάδος να προστατεύει τους νησιωτικούς πληθυσμούς της από την άρπαγα Τουρκία – για την οποία διάφοροι πανεπιστημιακοί και τινές άλλοι, υπηρετώντας ξένα συμφέροντα, θεωρούν ότι έχει το δικαίωμα ν’ αξιοί την αποστρατικοποίηση των Αιγαιακών νήσων, όπως προχθές στο τελευταίο του έτους «Εθνικό (Sic) συμβούλιο εξωτερικής πολιτικής». (ΕΣΤΙΑ 18.12.25). Εφωτίσθημεν…
