Ήταν ανάγκη να ψηφίσει η Ελλάδα κυρώσεις κατά του Ιράν;
29/09/2025
Είχαμε εξηγήσει πρόσφατα το σκηνικό που στήνει η πρωτοβουλία του Ε3 (Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία). Την Παρασκευή το θέμα ήρθε στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Από τα 15 μέλη, 9 υποστήριξαν το snapback (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Δανία, Ελλάδα, Σλοβενία, Σομαλία, Σιέρα Λεόνε, Παναμάς) καταψηφίζοντας πρόταση η οποία προέβλεπε τη συνέχιση της άρσης κυρώσεων, 4 μέλη ψήφισαν υπέρ (Ρωσία, Κίνα, Πακιστάν, Αλγερία) και 2 απείχαν (Γουιάνα, Ν. Κορέα) ανάμεσά τους η προεδρεύουσα Νότιος Κορέα, στενός σύμμαχος των ΗΠΑ.
Μετά από αυτό το Ιράν απειλεί με αναστολή της συνεργασίας με την ΙΑΕΑ. Το ερώτημα είναι γιατί η Ελλάδα καταψήφισε. Κρίνει το Υπουργείο Εξωτερικών ότι ο πόλεμος των 12 ημερών που προηγήθηκε και η νέα κατάσταση που διαμορφώνει στη Μέση Ανατολή ωφελεί την Ελλάδα; Κρίνει ότι ενδεχόμενη νέα πολεμική κρίση προς την οποία αντικειμενικά ωθεί η επαναφορά των κυρώσεων ωφελεί την Ελλάδα;
Αποφάσισε την ψήφο της με μοναδικό κριτήριο την ευθυγράμμιση με ΗΠΑ, ΕΕ ή την ικανοποίηση του Ισραήλ, όταν μάλιστα η στάση της αποχής δεν θα άλλαζε το αποτέλεσμα; (αρκούσε η αρνητική ψήφος ακόμη και ενός εκ των πέντε μονίμων μελών του Συμβουλίου Ασφαλείας για να επανέλθουν οι κυρώσεις.
Έστω και με καθυστέρηση τριών ετών έχουν πολλαπλασιαστεί όσοι αντιλήφθηκαν τη ζημιά για την εξωτερική μας πολιτική και τη θέση της χώρας στους μεταβαλλόμενους συσχετισμούς που έχει προκαλέσει η στάση της κυβέρνησης Μητσοτάκη γύρω από το ουκρανικό, όπου επέλεξε όχι μόνο την πλήρη ευθυγράμμιση αλλά μια στάση “βασιλικότερου του βασιλέως”. Αλλά πριν τα πράγματα φτάσουν στο μη περαιτέρω με την ΙΧ εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη, ο οπαδισμός προς οτιδήποτε συμφέρει τη “Δύση”, ακόμη και αν δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας, έχει μακρά ιστορία και βρίσκει σύμφωνο μεγάλο τμήμα όσων ασκούν κριτική στην εξωτερική πολιτική Μητσοτάκη.
Η Ελλάδα μπορεί να έχει δική της ανεξάρτητη φωνή, χωρίς αυτό να σημαίνει σύγκρουση με τη Δύση, ή είναι μια “μικρά Ελλάς”, μια χώρα σαν τη Σομαλία, τη Σιέρα Λεόνε και τον Παναμά; Πόσο θα της κόστιζε να κρατήσει μια στάση όπως η αποχή της Νότιας Κορέας, όταν μάλιστα οι εξελίξεις που πυροδοτεί το snapback μας αφορούν πολύ περισσότερο από τη Νότια Κορέα; Ήρθε η Νότια Κορέα σε σύγκρουση με τη Δύση ή το Ισραήλ; Η πλήρης ευθυγράμμιση της εξωτερικής πολιτικής της χώρας αυξάνει ή μειώνει της διαπραγματευτική της ισχύ και το πόσο την υπολογίζουν;
Η σιωπή για το ζήτημα του snapback από πολλούς και διάφορους επιβεβαιώνει ότι ο οπαδισμός που κατατρέχει την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας, και απέκτησε ακραίες μορφές τα τελευταία έξι χρόνια, οπαδισμός με την έννοια ότι ακολουθεί τη Δύση και στις περιπτώσεις που δεν ωφελούνται τα εθνικά συμφέροντα ή και πλήττονται, έχει ισχυρές ρίζες, παρελθόν και εύρος στο πολιτικό σκηνικό. Ο Μητσοτάκης μπορεί να είναι μια ακραία περίπτωση αλλά δεν είναι το σύνολο του προβλήματος.
