Ηχηρή απουσία δύο πρώην Προέδρων και τριών πρωθυπουργών από την εκδήλωση στο Προεδρικό

Η τελευταία, μάλλον αποτυχημένη και αμήχανη, εκδήλωση νομίζω ότι μας δικαιώνει απόλυτα όταν ζητάμε την κατάργηση της δεξίωσης στο προεδρικό μέγαρο και την αναβάθμιση της εορτής για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Θα έπρεπε, κατά τη γνώμη μας, η 24η Ιουλίου να είναι ημέρα τιμής και μνήμης όλων όσοι υπέφεραν ή θανατώθηκαν κατά την περίοδο της δικτατορίας και κατά τις δύο φάσεις της τουρκικής εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο και έτερον ουδέν.

Ούτε βραδινές τουαλέτες, ούτε ναρκισσευόμενες πόζες του οικονομικοπολιτικού κατεστημένου, ούτε πρόσωπα της επικαιρότητας και τηλεστάρ που παρελαύνουν στο προεδρικό μέγαρο και που γίνονται αφορμή για ανόητα ή κακεντρεχή κουτσομπολιά στα πρωινάδικα. Μισόν αιώνα μετά μπάστα! Έλεος!

Άλλο όμως αυτό κι άλλο η εκκωφαντική απουσία των δύο πρώην Προέδρων της Δημοκρατίας από την εκδήλωση που μόλις πέρσι ή λίγα χρόνια πιο πριν ήσαν οι λαμπροί οικοδεσπότες! Και μάλιστα χωρίς καν να δηλώσουν δημόσια τον λόγο της απουσίας τους. Τόσο ο κύριος Προκόπης Παυλόπουλος όσο και η κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου. Και βέβαια εδώ δεν χωρούν προσωπικές πικρίες, πείσματα ή σκέρτσα τα οποία δείχνουν και έλλειψη αισθήματος ευθύνης αλλά και – το λέω ευθέως – πολύ χαμηλό επίπεδο. Δυστυχώς.

Εκκωφαντικές απουσίες από το Προεδρικό Μέγαρο

Το ίδιο ισχύει και για τους τέως πρωθυπουργούς αυτής της χώρας οι οποίοι επίσης απουσίαζαν προχτές, λες και επρόκειτο απλά για μία κοινωνική ή κοσμική εκδήλωση και όχι για την συμβολική τελετή που τιμά τα κρίσιμα εκείνα γεγονότα που εγκαινίασαν την λεγόμενη Μεταπολίτευση. Γιατί όλοι αυτοί υπάρχουν εξ αιτίας του ’73 και του Πολυτεχνείου, του πραξικοπήματος εναντίον του Μακαρίου, της πλεκτάνης των ΗΠΑ και της Βρετανίας που έφεραν τους Τούρκους στη Μεγαλόνησο, της επιστροφής Καραμανλή, του δημοψηφίσματος που κατήργησε τη βασιλεία κ.λπ.

Κι επειδή, είτε μας αρέσει είτε όχι, αυτή η δεξίωση, μισόν αιώνα τώρα, έχει καταστεί επίσημος θεσμός στον οποίον θεσμό συμμετείχαν κατά καιρούς ως οικοδεσπότες και η Πρόεδρος κυρία Κατερίνα Σακελλαροπούλου και ο Πρόεδρος κύριος Προκόπης Παυλόπουλος. Αμφότεροι επιλογές η μεν πρώτη του Κυριάκου και ο δε δεύτερος του Αλέξη. Δημοκρατικά!

Όπως επίσης είχαν κατά καιρούς πρωταγωνιστήσει στη γνωστή πέργκολα ο Αλέξης Τσίπρας, ο Γιώργος Παπανδρέου κι ο Κώστας Καραμανλής. Εξαιρώ σκόπιμα τον Αντώνη Σαμαρά γιατί μάλλον είναι ο μόνος που είχε σοβαρούς, προσωπικούς λόγους να μην παραστεί στην δεξίωση των Τασούλα και Μητσοτάκη κι ο νοών νοείτω. Όμως όλοι οι υπόλοιποι οι οποίοι απασχολούν πολυπληθές, προσωπικό ασφαλείας, πολυτελείς, κρατικές λιμουζίνες και ποικίλα, άλλα οφίκια, ήταν υποχρεωμένοι να παραστούν για να τιμήσουν μία γιορτή στην οποία οι ίδιοι κατά καιρούς έχουν κυριαρχήσει στη γνωστή, γεμάτη μυστικά, πέργκολα.

Ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ ότι προσωπικές αντιζηλίες ή αντιπάθειες, πικρίες ή σκέρτσα αποτρέπουν τα δημόσια πρόσωπα από την αξιοπρεπή τέλεση του πιο στοιχειώδους τους καθήκοντος προς την δημοκρατία την οποία, υποτίθεται, στηρίζουν. Έτσι, αλήθεια, αντιλαμβάνονται την δημοκρατία οι ταγοί μας; Έτσι αντιλαμβάνονται τον επίσημο ρόλο τους τα πλέον προβεβλημένα, δημόσια μας πρόσωπα κι εκείνοι οι άνθρωποι που έχουν λειτουργήσει ως σύμβολα του έθνους;

Αλίμονό μας αν τόσο εγωιστικά και μικρόψυχα αντιδρούν όσοι έχουν ορκιστεί να υπερασπίζονται τα συμφέροντα όλων ημών των υπολοίπων. Αν αδυνατούν να είναι υπεράνω. Φοβάμαι πως όλα αυτά, οι τόσο εγωπαθείς συμπεριφορές, δεν προοιωνίζονται τίποτε το θετικό ούτε για τους θεσμούς, ούτε για αυτόν τον πολλαπλώς εκτεθειμένο τόπο. Η Ελλάδα όμως δεν επιτρέπεται να είναι μαγαζάκι και φέουδο κανενός. Έστω και σε συνθήκες κληρονομικού, υπαλληλικού, κοινοβουλευτισμού και ανοργασμικής τηλεδημοκρατίας. Ή, μήπως όχι;

 

---

 

ΥΓ. Νομίζω ότι δεν είναι άσχετο να αναφερθώ στην πρόσφατη, καταστροφική πυρκαγιά στον Φενεό Κορινθίας όπου χάθηκε μέσα σε λίγες ώρες ένα αρχαίο ελατόδασος. Και εδώ, φευ, η απουσία του κράτους ήταν εκκωφαντική. Δηλαδή όλων αυτών που ενώ μας στοιχίζουν πανάκριβα, δεν ανταποκρίνονται έστω και υποτυπωδώς στις τυπικές τους υποχρεώσεις.

Πώς είναι δυνατόν, ερωτώ, να πραγματοπιούνται εργασίες στο ύπαιθρο σε συνθήκες καύσωνα με ηλεκτροκολλήσεις επί ημέρες δίπλα στο μαγικό δάσος και ουδείς, ούτε η περιφέρεια, ούτε η νομαρχία, ούτε ο δήμος, ούτε η αστυνομία, ούτε η πυροσβεστική να παρεμβαίνουν έγκαιρα; Κανείς δεν τους είδε και δεν τους σταμάτησε; Η υποβάθμιση της δασικής υπηρεσίας, από το ’90 ακόμη έως σήμερα, συνεχίζει να προξενεί τεράστιες, εθνικές καταστροφές. Ακούει κανείς;