Και εθνικός εξευτελισμός και οικονομική κρίση…

Η έξοδος από την κρίση θεωρείται “Θαύμα Κυρίου” ενώ ο “Κανένας” είναι ο αγαπημένος της πλειοψηφίας στις δημοσκοπήσεις. Η κ. Καρυστιανού κάνει τα πρώτα της, διστακτικά, βήματα στην πολιτική, προσέχει μην γλιστρήσει στο βρεγμένο πεζοδρόμιο, σε γειτονιά που δεν την ξέρει. Με δυο λόγια στην πολιτική σκηνή κινούνται πρόσωπα αναξιόπιστα, τα περισσότερα. Οι κκ Καραμανλής και Σαμαράς επειδή τουλάχιστον είναι γνωστοί, μπορεί να γίνουν καταφύγιο έκτακτης ανάγκης. Μερικοί Έλληνες επιχειρηματίες συγκλίνουν, σύμφωνα με πληροφορίες δημοσιογραφικές, στο πρόσωπο του κ. Τσίπρα, ότι αυτός θα μπορούσε να μας βγάλει από το τέλμα και να βγάλει αυτούς από δυσκολίες…

Η εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη επιβεβαιώνει, όμως, τον παλαιό ισχυρισμό μου ότι έχουμε να κάνουμε με “κουτσό άλογο”. Ο κ. Τσίπρας ξεκίνησε πολύ νέος στην πολιτική και με “διακεκριμένη επιπολαιότητα”, ας θυμηθούμε τη συνάντησή του με την Μέρκελ, και μας βούλιαξε. Με την ίδια ελαφρότητα, αποτόλμησε, προ ημερών, “παρθενική επάνοδο” στην ευαίσθητη Θεσσαλονίκη ενώ εκεί όλοι ξέρουν, εκτός από τον απτό τουρκικό κίνδυνο, το “τουπέ” των “νέο-βόρειο-μακεδόνων” απέναντι στους Έλληνες της περιοχής ως συνέπεια της συμφωνίας των Πρεσπών-το προσωπικό κατόρθωμα Τσίπρα- με αποτέλεσμα να είναι κυριολεκτικά “τρεις κι ο κούκος” στην αίθουσα της εκδήλωσης.

Πολιτική περιδίνηση δίχως τέλος

Η τρέχουσα δημοσιογραφία προβάλλει ότι εκτός από τη στήριξη επιχειρηματιών έχει παρτίδες με τον ΓΑΠ δημοσίως (πολύωρη συνάντηση σε μπαρ ξενοδοχείου στο Στρασβούργο), ελάχιστη αλλά όχι αμελητέα προσφορά. Ως τώρα δεν υπάρχει, δημοσίως, συνέχεια αυτής της συνάντησης αλλά, όπως λένε, το καλό πράγμα αργεί να γίνει στο σκοτάδι. Μακάρι, όμως, το πρόβλημα της χώρας να ήταν ένας αποτυχημένος πολιτικός, σαν τον κ. Τσίπρα.

Η Χούντα “φρόντισε” να εξευτελίσει τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα κόμματα στη Μεταπολίτευση φρόντισαν να μετατρέψουν το Σώμα των Αξιωματικών σε υπαλλήλους του υπαρκτού ελληνικού Κράτους όπου το ρουσφέτι βασιλεύει. Οι ανυπάκουοι αποστρατεύονται ή παραιτούνται.

Τα σκάνδαλα, πχ ΟΠΕΚΕΠΕ, καθρεφτίζουν ότι παρανομούμε και έτσι επιζούμε. Αυτό πάντως δεν είναι ελληνική πολιτική αποκλειστικότητα. Στη Γαλλία είναι γνωστά τα σκάνδαλα στον αγροτικό χώρο, πολύ μεγαλύτερα από τα ελληνικά, εδώ και δεκαετίες με τις άρχουσες ελίτ να αδιαφορούν.

Έχει έρθει η ώρα της πληρωμής. Και οι ελίτ της Ευρώπης, όπως συμβαίνει σε εποχές παρακμής, δεν θέλουν, δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Πχ ο Γάλλος Αρνό, κάτοχος κάθε μεγάλης μάρκας στο χώρο της Μόδας και των καλλυντικών, μέχρι πρότινος πλουσιότερος του Κόσμου (τώρα είναι πέμπτος), διαμαρτύρεται(!) για τους φόρους που πρέπει να πληρώσει και σχεδόν κατηγορεί τον Μακρόν (άνθρωπο του Ρότσιλντ) περίπου για κομμουνισμό… Οι Γάλλοι έκοψαν κεφάλια στην Επανάστασή τους αλλά χαρακτηριστικό της κρίσης είναι ότι οι άρχοντες είναι “τυφλοί τα τ’ ώτα, τον τε νουν τα τ’ όμματα ει”.

Δείγμα της κατάπτωσης που επικρατεί στην πολιτική τους είναι ότι τώρα ασχολούνται αν η Λεπέν είναι πολύ ή λιγότερο δεξιά, για τον Μελανσόν είναι σίγουροι: δεν είναι πολύ αριστερός, δεν κινδυνεύει η Δημοκρατία… ούτε καν ο Μακρόν. Ισχύει και για τον κ. Μητσοτάκη. Με τους ανίκανους (κυρίως), φθαρμένους και διεφθαρμένους που θέλουν να τον ρίξουν όλα είναι πιθανά. Η αναμενόμενη κ. Κίμπερλυ θα επιβλέψει την εφαρμογή όσων συμφωνηθούν στην συνάντηση του Ερντογάν με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Τουλάχιστον να μην ξεχνιόμαστε για το ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο.