Και “χαραμοφάηδες” (Βερολίνο) και “μοναχοφάηδες” (Κοτζιάς)!

Ο Αμερικανός πρεσβευτής Τζέφρι Πάιατ, στη γνωστή τηλεοπτική παρέμβασή του, δήλωσε βέβαιος ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει τις αναγκαίες υποχωρήσεις, ώστε να υπάρξει τελική συμφωνία με την Τουρκία. Ο Πάιατ, ας ελπίζει κανείς ότι δεν αισθάνεται ως μετενσάρκωση του μακρινού προκατόχου του πρέσβη Πιουριφόϊ, που τη δεκαετία του ’50 πετούσε τα παπούτσια του στους υπουργούς της τότε κυβέρνησης για να τους “προγκίξει” για την ανυπόφορη διαφθορά και ανικανότητά τους!

Με τις δηλώσεις του ο Αμερικανός πρέσβης μπόρεσε να σφυγμομετρήσει τις διαθέσεις του κόσμου, αλλά και της κυβέρνησης. Η προειδοποίηση Πάιατ ήταν επιβεβλημένη επειδή, λένε τα καλώς πληροφορημένα γερμανικά ΜΜΕ, οι Έλληνες ενθαρρυμένοι από τη συμμαχία με τον Μακρόν, αντιστέκονται στις φιλοτουρκικές επιθυμίες της Μέρκελ. Η καγκελάριος –λένε πληροφορίες– πέταξε κάποια στιγμή την ιδέα να δώσουμε τη μισή ΑΟΖ του Καστελλορίζου στους Τούρκους και ο Μητσοτάκης είπε όχι. Λογικά ο πρωθυπουργός υπολογίζει, εκτός του Μακρόν, και τις αντιδράσεις του κόσμου.

Η άλλη έμμονη ιδέα των Τούρκων είναι η αποστρατικοποίηση (δηλαδή ο αφοπλισμός) των νησιών, για να εκβιάζουν άφοβα με απόβαση. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε σχολιάσει τον εξοπλισμό των νησιών, λέγοντας τρεις λέξεις: «είναι θέμα άμυνας». Γνώριζε ότι ο ΟΗΕ αναγνωρίζει την εθνική άμυνα ως υπέρτατο κριτήριο, πάνω από διεθνείς συνθήκες, όπως παράδειγμα της Λωζάννης. Τότε οι Τούρκοι έβγαλαν τον σκασμό! Δεν θα ήταν πιο απλό να το επαναλάβει η κυβέρνηση, αντί να επιτρέπει να την πετροβολούν ότι ετοιμάζεται για υποχωρήσεις;

Για να μη μασάμε τα λόγια μας η δήλωση Πάιατ έβαλε στον Μητσοτάκη το δίλημμα: να δυσαρεστήσει τους Αμερικανούς, ή να απογοητεύσει το μέτωπο αντίστασης στην Τουρκία, με τη μορφή του τρίπτυχου “λαός, ένστολοι, κυβέρνηση”. Η απάντηση στο δίλημμα θέλει σθένος και κυρίως σαφή άποψη για το τι θέλουμε και γιατί αποτυγχάνουμε να πείσουμε την Τουρκία και άπαντες τους ενδιαφερόμενους ότι δεν θα κάνουμε βήμα πίσω.

Η οικογένεια έχει προϊστορία

Πριν από περίπου 27 χρόνια ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, πατέρας του Κυριάκου, είχε μια δυσάρεστη εμπειρία, ως πρωθυπουργός, όταν μας επισκέφθηκε ο Αμερικανός υφυπουργός Εξωτερικών Ήγκλμπέργκερ. Ο Ήγκλμπέργκερ προανήγγειλε, φθάνοντας κατακαλόκαιρο στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, ότι θα γίνουν εκλογές τον Οκτώβριο, κάτι που ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν γνώριζε! Οι εκλογές έγιναν και η κυβέρνηση έπεσε.

Τώρα, ο Τσίπρας έφερε στην επικαιρότητα, εκ του μη όντος, θέμα εκλογών. «Θα ήμουν ανεύθυνος αν τις ζητούσα», είπε. Οι Αμερικάνοι είναι δάσκαλοι της τεχνικής να φέρνεις στην επικαιρότητα ένα “νεκρό” και ανύπαρκτο θέμα, απορρίπτοντάς το. Αλλά και στη ΝΔ κυκλοφορούν αιφνιδίως, ακόμα και σε ιατρικά κέντρα, ψίθυροι περί εκλογών στα τέλη του έτους. Αν καταλήξουν οι διαπραγματεύσεις, με τις υποχωρήσεις που προαναγγέλλουν αυτοί που τις επιθυμούν, τότε οι εκλογές (ελπίζουν) ότι θα είναι η ανώδυνη οδός διαφυγής και εκτόνωσης από την λαϊκή οργή. Ο Τσίπρας είναι το λαγουδάκι της κούρσας!

Πολλοί δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, ποιητές και ποικίλοι αναλυτές των δημοσίων πραγμάτων, παραθέτουν εδώ και χρόνια, τηλεοπτικώς και γραπτώς, υποδείξεις προς την κυβέρνηση (την πρώην, τη νυν και την επόμενη) τι να κάνει για το τάδε οικονομικό ζήτημα, ή για το δείνα εθνικό θέμα, σε ένα κλίμα μάλλον “ελαφρολαϊκό”. Δημιουργούν δηλαδή την ψευδαίσθηση ότι ζούμε σε μια χώρα αυτόνομη και ανεξάρτητη. Αποφεύγουν όμως τα “αγκάθια”!

Για παράδειγμα, όταν ένας πρωθυπουργός δεν ξέρει καν την ημερομηνία των εκλογών, κάποιος επόμενος, κατά λογική ακολουθία, δεν μπορεί να διορίσει σε ανώτατες κρατικές θέσεις τα στελέχη που επέλεξαν (όχι ο ίδιος αλλά όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί σε άτυπη επικοινωνία τους). Οι συγκεκριμένοι διορισμοί επιβάλλονται έξωθεν. Βέβαια είναι κοινό μυστικό ότι οι τομείς της Ασφάλειας, των ενόπλων δυνάμεων, ή του υπουργείου Εξωτερικών, υπάγονται στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες δυτικές χώρες, στη νατοϊκή Συμμαχία που ελέγχεται απ’ ευθείας από την Ουάσιγκτον.

“Χαραμοφάηδες” και “μοναχοφάηδες”

Οι δημοσιολογούντες λησμονούν να διευκρινίσουν συγκεκριμένα τι και ποιος φταίει για το ότι, για παράδειγμα, οι τελευταίοι εξοπλισμοί της χώρας έγιναν από τον Τσοχατζόπουλο, πριν από σχεδόν τριάντα χρόνια, με το επιχείρημα ότι «λεφτά δεν υπάρχουν»! Πως όμως περάσαμε από το άδειο πορτοφόλι, σε κουβέντες δισεκατομμυρίων για “τανκς, κανόνια” και Rafale;

Γιατί, άραγε, δεν προχώρησε η παραγγελία και των υπόλοιπων τεσσάρων “αόρατων” υποβρυχίων Stealth, αυτών που δήλωσαν οι Τούρκοι ότι τα φοβούνται; Άραγε θα τα προμηθευτούν προσεχώς; Γιατί πνίγηκαν τα περί συμφωνίας αμοιβαίας στρατιωτικής αρωγής με τη Γαλλία; Χωρίς απαντήσεις, σε λίγο και για τις ντομάτες θα παίρνουμε άδεια για να τις καλλιεργήσουμε και να τις φάμε!

Διαβάζουμε οξείες επιθέσεις (ενδοκομματικές, ως επί το πλείστον) κατά της (πιθανής, κυοφορούμενης, ή δεδομένης) ενδοτικότητας της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Το ερώτημα, όμως, είναι ποιες εναλλακτικές έχουμε και με ποιο πολιτικό προσωπικό. Ενναλακτικές, ώστε οι εκλογές να μην είναι απλώς παγίδα ανακύκλωσης προσώπων και πολιτικών, “για να αλλάξουν όλα και να μείνουν ίδια”. Σε τέτοιες στιγμές πέφτουν, όπως η βροχή το φθινόπωρο, διάφοροι σωτήρες, είτε καινούργιοι, είτε παλιοί, αλλά κάπως ξεχασμένοι.

Ένας ήταν ο σερ Μαρκεζίνης που ήλθε, είδε και απήλθε, όταν τον απέσυραν άρον-άρον. Οι αλεξιπτωτιστές-σωτήρες δεν πέφτουν από τον Όλυμπο, αλλά μας τους πετάνε χύμα στη λαδόκολλα! Δεν προλάβαμε να σας τους σερβίρουμε “γκουρμέ” και δεν σας αξίζει κιόλας τέτοια περιποίηση μας λένε οι διάφοροι διεθνείς “σεφ” που δημοσίως, συνήθως στα γερμανικά, μας αποκαλούν «χαραμοφάηδες», μεταφρασμένο για τους αμόρφωτους σε μοναχοφάηδες!