Και τα Μίντια κεντρικός παίκτης στη διαπλοκή

Έτσι επιβάλλεται άλλωστε, μας λένε οι δημοσιογράφοι-πρωταγωνιστές του θεσμού της δημοσιογραφίας, ότι πρέπει να λειτουργεί ο θεσμός αυτός σε μια δημοκρατία. Ότι πρέπει να ενημερώνουν τους πολίτες για τα τεκταινόμενα. Μόνον που ο θεσμός αυτός είναι προσαρμοσμένος να υπηρετεί το ρεπουμπλικανικό σύστημα διακυβέρνησης της διαπλοκής, που δεν έχει καμιά σχέση με τη δημοκρατία.

Έχω γράψει και άλλες φορές, ότι η δημοκρατία ορίζεται από τις γνωστές πανανθρώπινες αξίες-αρχές της και κάθε κοινωνία, που αποδέχεται αυτές τις αρχές, εντέλλεται να επινοήσει και τα κατάλληλα μέσα-θεσμούς με τα οποία θα την υπηρετήσουν στο ακέραιο. Η μόνη κοινωνία, που ήταν και η ιδρυτική κοινωνία της δημοκρατίας, αυτή της αρχαίας Αθήνας, δεν κατάφερε, παρά μόνον μερικώς, να ικανοποιήσει τις πανανθρώπινες αξίες της. Οι κοινωνίες που ακολούθησαν όχι μόνον δεν τις ικανοποίησαν με τα μέσα που επινόησαν οι ταγοί τους, αλλά και σκοπίμως τις δυσφήμισαν, με το να αποδίδουν τα προκύψαντα διεφθαρμένα καθεστώτα ως δημοκρατικό αποτέλεσμα.

Στη βάση, λοιπόν, αυτών των διεφθαρμένων καθεστώτων, που είναι προϊόντα του ανταγωνισμού μεταξύ του καπιταλιστικού και μαρξιστικού τρόπου παραγωγής, γεννήθηκαν και τα αντίβαρα-θεσμοί, όπως, για παράδειγμα η δημιουργία του κόμματος του προλεταριάτου-προϊόν της μαρξιστικής συνταγής-με άξονα την επανάσταση, κατ’ αρχάς, και στη συνέχεια, με τροποποιημένη, πλέον, τη συνταγή, με την πολιτική της μη κανονικότητας αντί της επανάστασης. Τροποποίηση που προέκυψε λόγω των διδαγμάτων που αποκόμισαν οι επαναστάτες από τις χιτλερικές και μουσολινικές πρακτικές, με βάση τις οποίες η κατάκτηση της εξουσίας, σε ρεπουμπλικανικό σύστημα διακυβέρνησης, είναι εφικτή και χωρίς να χρειάζεται να προβεί κανείς σε επαναστατικές δράσεις. Για το λόγο αυτό υπηρετείται πιστά και από όλα τα αριστερά και σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

Το παραπάνω μείγμα αντιπαράθεσης, με πολιτικό πλαίσιο τον ρεπουμπλικανισμό, μας έχει οδηγήσει στο σημείο, όπου όλα τα μέσα-θεσμοί να λειτουργούν στη βάση: ο καθένας για πάρτη του, ώστε να έχουν πλήρως εξελιχθεί σε μερικώς ή πλήρως διεφθαρμένα μέσα-θεσμοί, με τα οποία υπηρετείται, πλήρως, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής. Αυτά, άλλωστε ανάγκασαν τον Χαρίλαο Τρικούπη να ανακράξει με αγανάκτηση την περίφημη φράση: «Για να πάει μπροστά η Ελλάδα θα πρέπει να απαλλάξουμε τους πολιτικούς από τους ψηφοφόρους»!

Ο πρωταγωνιστής αυτών των διεφθαρμένων μέσων είναι τα πολιτικά κόμματα. Δεν υπάρχει κόμμα που να λειτουργεί χωρίς καμιάς μορφής διαπλοκή. Η κατάσταση εντός κάθε πολιτικού κόμματος προσωποποιείται από τα προσωπικά φέουδα-τα λεγόμενα τάσεις- στη μορφή που λειτουργούσαν και στην εκκλησία του δήμου στην αρχαία Αθήνα και τα οποία υφίστανται αντικειμενικά, χωρίς τα οποία δεν μπορούν τα προσωπικά φέουδα να αναδείξουν τις “αρετές” τους.

Τα πολιτικά κόμματα της διαπλοκής

Είναι τα πολιτικά κόμματα, λόγω του τρόπου ανάδειξης των πολιτικών αξιωματούχων, που παράγουν κάθε μορφής διαπλοκή εντός και εκτός του κόμματος, μερικές των οποίων είναι συνώνυμα της αισχρότερης διαφθοράς. Η λειτουργία τους σε πολλά μιμείται αυτήν των εταιρειών που ανταγωνίζονται μεταξύ τους να πωλήσουν τα προϊόντα τους, υποτίθεται σε μια ελεύθερη αγορά (βλ. σχετικό άρθρο μου, όπου προτείνεται ως ανάχωμα στην ελεγχόμενη από τα μονοπώλια αγορά ο θεσμός της καταναλωκρατίας). Λειτουργία που χρηματοδοτείται μερικώς ή πλήρως από, κυρίως, μεγάλες εταιρείες για ίδιον όφελος. Το αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι να μεταγγίζεται η διαπλοκή και η διαφθορά σε όλους τους άλλους, χωρίς καμιά εξαίρεση, συμπληρωματικούς «θεσμούς» που υπηρετούν, αντικειμενικά, το διεφθαρμένο καθεστώς. Φυσικό, λοιπόν, είναι να λειτουργεί έτσι και ο θεσμός της δημοσιογραφίας.

Για να προκύψει πραγματική αλλαγή τα κόμματα πρέπει να μετατραπούν σε δημοκρατικές κυψέλες, όπως αρκετές φορές έχω αναπτύξει από αυτό το βήμα και να λειτουργούν στη βάση των αρχών της εκκλησίας του δήμου σε ειδικές για αυτό το σκοπό συνελεύσεις τους. Αυτά και μόνον αυτά μπορούν τότε να εκπροσωπούν, αθροιστικά, όλους τους πολίτες κάθε κοινωνίας και αυτά και μόνον αυτά, που κρίνονται για τις απόψεις και τις πράξεις τους από τους πολίτες κάθε κοινωνίας, μπορούν να εκφράζουν και απόψεις, καθώς και προγράμματα, για το τι μέλει γενέσθαι σε κάθε κοινωνία στις οποίες επιθυμούν να προσφέρουν τις καλές τους υπηρεσίες.

Και τα Μίντια βασικός παίκτης στη διαπλοκή

Σε αυτή τη δημοκρατία οι απόψεις κάθε δημοσιογράφου, όπως εξηγώ στο βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών βιβλίο μου Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας, εκδόσεις Άμμων, καθώς και κάθε πολίτη, εκφράζονται στο κόμμα τους που τους εκπροσωπεί και όχι από τη θέση του δημοσιογράφου που εκφράζει προσωπικές απόψεις ανεξάρτητου ή με την ιδιότητα του υπαλλήλου των γνωστών ΜΜΕ, ιδίως του μεγάλου κεφαλαίου, που με κάθε τρόπο ευλογούν τα γένια τους.

Σε αυτή τη δημοκρατία ο θεσμός της δημοσιογραφίας έχει μόνον μια αποστολή να παρουσιάσει, τα δρώμενα όπως συμβαίνουν και, μάλιστα, χωρίς κανένα είδος περιτυλίγματος που απηχούν, κυρίως, απόψεις του αφεντικού της. Η λειτουργία της δημοκρατίας δεν αποτελεί προσωπικό θέμα, αλλά θέμα του συνόλου της κοινωνίας και αυτό το εκπροσωπούν τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα και όχι πρόσωπα που ντύνονται, με τον μανδύα του «ανεξάρτητου» και, προφανώς, ανεξέλεγκτου!