Καλές οι Επιτροπές Πρωτοβουλίας αλλά… – Απάντηση στον Αϋφαντή

Ενδιαφέρουσες οι παρατηρήσεις-διαπιστώσεις που κάνει ο τ. πρέσβης Γιώργος Αϋφαντής για την, διαχρονικά, κρατούσα πολιτική κατάσταση στη χώρα μας, αλλά εδώ φαίνεται ότι ο αξιότιμος πρέσβης εισηγείται και τρόπο απεμπλοκής από αυτή τη διαχρονική παγίδα που επηρεάζει αρνητικά, κατά τον κ. Αϋφαντή, ζητήματα ανεξαρτησίας και κυριαρχίας. Εισηγείται τον σχηματισμό Επιτροπών Πρωτοβουλίας σε όλους αυτούς τους τομείς που αναφέρει, καθώς και την χρήση δημοψηφισμάτων, προφανώς για να πιέσουν τους έχοντες την εξουσία να κάνουν κάτι διαφορετικό, κάτι που με παρέπεμψε, αυτομάτως, στο διαφορετικό του κ. Τσίπρα.

Η πρόταση του κ. Πρέσβη για τον σχηματισμό Επιτροπών Πρωτοβουλίας μου θυμίζει τις Επιτροπές Πρωτοβουλίας που είχαμε επινοήσει με στόχο την αυτοοργάνωση και την έναρξη σχηματισμού του ΠΑΣΟΚ. Και το αναφέρω αυτό γιατί εκείνη η προσπάθεια είχε ως στόχο τη δημιουργία ενός πολιτικού κόμματος, που θα χρησιμοποιείτο ως όχημα για τις μεγάλες αλλαγές που είχαν ήδη διακηρυχθεί επανειλημμένως και έπρεπε να γίνουν τότε πράξη στη χώρα μας. Η αναφορά, όμως, αυτή μας δίνει και τη δυνατότητα να αξιολογήσουμε τις προοπτικές επιτυχίας της πρότασης του κ. Πρέσβη, μιας και τα δεδομένα της διακυβέρνησης της χώρας σε ότι αφορά το ΠΑΣΟΚ είναι γνωστά. Και να προσθέσω ότι, επειδή ήμουν παρών σε εκείνη την προσπάθεια, οι προθέσεις της ηγεσίας ήταν προθέσεις ειλικρίνειας.

Το ΠΑΣΟΚ στην τρίτη εκλογική διαδικασία τον Οκτώβριο του 1981 έγινε κυβέρνηση και άρχισε το μεγάλο έργο της αλλαγής. Στην πρώτη εκλογική διαδικασία με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, το καλοκαίρι του 1984, καταργείται με νόμο ο σταυρός προτίμησης με στόχο να απεξαρτοποιηθεί ο βουλευτής από τον ψηφοφόρο, να καταργηθεί, δηλαδή, μια μορφή, η συνηθέστερη, διαπλοκής και να απαλείψει την ανάγκη του βουλευτή να διαθέτει το απαραίτητο χρήμα για τις δαπάνες της προεκλογικής του προσπάθειας για επανεκλογή.

Η σειρά του καταλόγου του ψηφοδελτίου καθορίστηκε από τον αριθμό των ψήφων με τις οποίες εκλέχθηκε ο κάθε βουλευτής στις εκλογές του 1981. Στη δεύτερες εκλογές του 1989 με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ επανέρχεται ο σταυρός προτίμησης διότι οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού τον έπεισαν πως οι εκλογές θα χάνονταν, διότι θα έτρεχαν για επανεκλογή μόνον οι πρώτοι του καταλόγου και έτσι η διαπλοκή “αποκαταστάθηκε” και το χρήμα ξαναμπαίνει στην πολιτική! Εδώ το ΠΑΣΟΚ τελειώνει την κυβερνητική του θητεία. Τι πήγε στραβά; Θα το πούμε παρακάτω.

Επιτροπές χωρίς εξουσία…

Ερχόμαστε τώρα στην πρόταση του κ. Πρέσβη και το ερώτημα που προκύπτει είναι: Με βάση τα δεδομένα της εξέλιξης της πασοκικής διακυβέρνησης, μπορεί κανείς να προβλέψει επιτυχή εξέλιξη της προσπάθειας των Επιτροπών Πρωτοβουλίας, όταν μάλιστα δεν διαθέτει καν εξουσία; Γιατί κάποια κυβέρνηση θα πρέπει να υιοθετήσει τις επιδιώξεις των Επιτροπών Πρωτοβουλίας, θεωρώ την επανάσταση ως μια ανύπαρκτη εναλλακτική και για το λόγο αυτό θεωρώ πως είναι πολύ πιο δύσκολη αυτή η υπόθεση και άρα δυσκολότερη και η προοπτική επιτυχίας της από αυτήν που αντιμετώπισε το ΠΑΣΟΚ και το οποίο στο τέλος δεν τα κατάφερε να διατηρήσει την εξουσία.

Θεωρώ την ιδέα του κ. Πρέσβη πολύ καλή, αλλά χωρίς όχημα ενός πολιτικού κόμματος, διαφορετικού από αυτά που υπάρχουν, δεν μπορεί να έχει μέλλον. Το διαφορετικό από τα άλλα κόμματα κόμμα το έχω παρουσιάσει με άρθρα μου στην ιστοσελίδα SLpress.gr και με μεγαλύτερη λεπτομέρεια στο βιβλίο μου Δούρειος Ίππος της Δημοκρατίας (εκδόσεις Άμμων).

Γιατί τώρα το κόμμα αυτό θα πρέπει να διαφέρει από τα άλλα υπαρκτά κόμματα; Γιατί τα υπάρχοντα κόμματα, όσο συνεχίζουν να λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, στην πράξη θα ελέγχονται από το οικονομικό κατεστημένο. Τον πρώτο λόγο τον έχει αυτό και όχι η πολιτική και αυτό το αποτέλεσμα προκύπτει με ευθύνη της πολιτικής.

Η εξήγηση είναι απλούστατη. Οι ανάγκες εκλογής και επανεκλογής των πολιτικών ανά των αιώνων δημιουργούν την προσοδοφόρα αγορά στην οποία το μεγάλο κεφάλαιο επενδύει σε ΜΜΕ και σχετικούς οργανισμούς με στόχο τον έλεγχο της πολιτικής και των πολιτικών. Εκ του αποτελέσματος οι επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου έχουν πετύχει το διπλό τους στόχο: έλεγχο της πολιτικής και πλούσια κέρδη, τα οποία πληρώνει ο κάθε πολίτης μέχρι τελευταία δεκάρα.

Άρα το διαφορετικό κόμμα θα πρέπει να βγάλει τη διαπλοκή από όλο το σύστημα, και να βγάλει τα λεφτά έξω από την πολιτική, ώστε, ακόμα και από την αρχή, πολλές “υπηρεσίες” του μεγάλου κεφαλαίου προς την πολιτική να περάσουν στα αζήτητα και αυτό γίνεται εφικτό με το σύστημα που έχω αναπτύξει και του οποίου η επιτυχία βασίζεται στην ύπαρξη του διαφορετικού κόμματος.