Καλοί οι εξοπλισμοί, αλλά βασική και η διατροφική αυτάρκεια…
02/12/2025
Οι νέοι κι αυξανόμενοι αποκλεισμοί εθνικών οδών από τους χειμαζόμενους αγρότες μας, επαναφέρουν στην επικαιρότητα το γεωργικό πρόβλημα της χώρας, που παραμένει άλυτο από το 1981, αποφράδα ημέρα ένταξης της χώρας στην τότε ΕΟΚ και νυν Ευρωπαϊκή “διαίρεση”.
Το πρόβλημα της Ελληνικής αγροτικής οικονομίας (μικρός γεωργικός κλήρος, αναχρονιστική κτηνοτροφία, παράκτια αλιεία, κατάχρηση φυτοφαρμάκων κλπ) υποτίθεται ότι θα έλυνε η Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) της ΕΟΚ, όπως της άμυνας της χώρας το ΝΑΤΟ. Αλλά η ΚΑΠ το επιδείνωσε, με την χρηματοδότηση του αγροτικού προϊόντος αντί της ευμεγέθους γεωργικής εκμετάλλευσης, της βόσκησης των ποιμνίων σε πραγματικούς και όχι εικονικούς βοσκότοπους, κατά τρόπο σκανδαλώδη, και με την κατάργηση παραδοσιακών κλάδων της πρωτογενούς παραγωγής, όπως της Καπνοκαλλιέργειας και των γρι-γρί στα νησιά.
Το πρόβλημα περιγράφει επιγραμματικά ένα κτηνοτρόφος της Ξάνθης που δεν περιορίζεται στην «ανάσα της έκτακτης ενίσχυσης στους αγρότες πριν τις γιορτές”, αλλά αναφέρει ότι «η ευλογιά των αιγοπροβάτων αποτρέπει να ξαναφτιάξουν τις κτηνοτροφικές μονάδες» (ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ φ.20.11.25). Δηλαδή, και οι κτηνοτρόφοι, όπως μετά το 1981 οι καπνοπαραγωγοί και οι παράκτιοι αλιείς, θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν το επάγγελμα και να καταλήξουν και αυτοί στις μεγάλες πόλεις ως παράσιτοι.
Πέραν της υποψίας ότι αυτός είναι ο απώτερος σκοπός της ΚΑΠ, τίθεται ζήτημα εφοδιασμού της Ελληνικής καταναλώσεως, που δοκιμάζεται αγρίως από τις ανατιμήσεις των καρτέλ εισαγομένων τροφίμων. Όταν η Αίγυπτος και η Τουρκία έχουν γίνει πρωταγωνιστές της παγκόσμιας διατροφικής αλυσίδας και η Ελλάδα αδυνατεί να διαθρέψει τον πληθυσμό, όπως μπορούσε μέχρις της Μεταπολιτεύσεως, προκύπτει ένα στοχαστικό ερώτημα, αν άξιζε η ένταξη της χώρας στην… “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ /το ίδιο συνδικάτο”, όπως έλεγε ο μακαρίτης Ανδρέας.
Δεδομένου όμως ότι η προσχώρηση στην Ευρωπαϊκή “διαίρεση” είναι πλέον αναπρόδραστος μονόδρομος, λόγω του εξ ανατολών υπαρξιακού κινδύνου του Ελληνισμού (ΣΣ: του ΝΑΤΟ λίγα τα ψωμιά του άνευ της Αμερικής), επιβάλλεται στην κυβέρνηση της χώρας να δώσει άμεση και ουσιαστική προτεραιότητα στην ανάπτυξη της Διατροφικής βιομηχανίας, με εγχώριες πρώτες ύλες (σπόρους, δημητριακά, φρούτα και λαχανικά και οικόσιτες κτηνοτροφικές μονάδες για φρέσκο γάλα και υγιεινές πρωτεΐνες), που θα παράγουν λίγες, αλλά μεγάλες γεωργικές επιχειρήσεις.
Η χρήση των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων να περιορισθεί και τα φυτολογικά ινστιτούτα να αναπτύξουν εγχώριες ανθεκτικές ποικιλίες, όπως στο Ισραήλ, που υποβοηθούν και την επικονίαση και μελισσοκομία, από την οποία, όπως έλεγε ο Ελβετός Μάρτιν Ούνγκερερ «θα μπορούσε ν’ αποπληρωθεί το δημόσιο χρέος με τις εξαγωγές ανόθευτου μελιού τα Ελλάδος»!… Καλοί οι εξοπλισμοί κύριε Δένδια, αλλά βασικότερη η διατροφική αυτάρκεια της εθνικής αμύνης της χώρας.
