Κάποιος πάει για μαλλί – Ποιος θα βγει κουρεμένος;

Η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπλήσσει. Αυτού του είδους οι συμπεριφορές είναι μέσα στα γενικότερα της πάλης που συμπεριλαμβάνει η μαρξιστική συνταγή και δεν απαγορεύονται από τα ολιγαρχικά καθεστώτα όπως είναι, άλλωστε, όλα τα νεοφιλελεύθερα, σοσιαλδημοκρατικά και αυτά της νεοαριστερίστικης ιδεολογίας, μιας και ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής σε αυτά δεν διαταράσσεται.

Όταν αυτός ο τρόπος παραγωγής κινδυνεύει, διαθέτει στο καλάθι του και τα απολυταρχικά καθεστώτα, τα οποία επιβάλει δια της βίας. Με κάποια, όπως τα χιτλερικά, δεν διαταράσσεται το γενικότερο έργο του καπιταλιστικού προτύπου παραγωγής. Είναι γνωστή η καπιταλιστική συνταγή… Τις ξεφεύγει λίγο η περίπτωση όταν η εξέλιξη οδηγεί σε απολυταρχικά καθεστώτα τύπου λενινοσταλινικά, όπου ο μικρός αριθμός ιδιωτών κεφαλαιούχων ανταγωνίζονται στην “ελεύθερη” αγορά του Άνταμ Σμιθ, μέχρι τελικής πτώσης.

Έτσι δημιουργούνται άλλωστε τα μονοπώλια στα ολιγαρχικά καθεστώτα: Αρχικά, συρρικνώνεται σε έναν, όπου το διαθέσιμο κεφάλαιο και η πολιτική εξουσία ελέγχεται και διαχειρίζονται από ένα μεγάλο “τιμονιέρη και στη συνέχεια το νέο καθεστώς καταρρέει ή εξελίσσεται σε πρότυπα τύπου Κίνας για παράδειγμα, όπου οι κεφαλαιούχοι είναι μεν νέοι αλλά της ίδιας κοπής με αυτούς στο καπιταλιστικό καθεστώς.

Στη συζήτηση που προβλέπεται από τον κανονισμό της Βουλής από μεν τη ΝΔ θα αναπτυχθεί το πλήρες προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ με τα πεπραγμένα της θητείας του στην εξουσία, που έχει βαρύνει πολύ με αυτά που ακούγονται στο Ειδικό Δικαστήριο, όπως η αποστολή από το γραφείο του Καλογρίτσα σακούλων με μαύρο χρήμα προς τα γραφεία του κόμματος. Αλλά και χωρίς αυτά, τί αφήγημα μπορεί να αναπτύξει στον οικονομικό τομέα;

Τί αφήγημα, όταν έκανε τα ίδια και χειρότερα με τους άλλους για να κρατήσει τους επιβάλοντες τα μνημόνια ικανοποιημένους και εαυτόν στην εξουσία, ώστε να ξεπληρώσει τα γραμμάτια για τα οποία είχε δεσμευτεί στους αγανακτισμένους της Πλατείας του Συντάγματος; Όπως, για παράδειγμα, την κατάργηση των μνημονίων με έναν νόμο και την ολοκλήρωση των προγραμμάτων που του ήρθαν ξαφνικά από τους δυτικούς του φίλους στον τομέα της εξωτερικής, αμυντικής και κοινωνικής πολιτικής και να μην ξεχάσω και την κατάργηση ακόμα και της σύνταξης του ΕΚΑΣ. Και ασφαλώς της ολοκλήρωσης συναρμολόγησης των “δημοκρατικών” αρμών της εξουσίας.

Δεν βοηθά και η τύχη…

Δεν τον βοηθάει τον ΣΥΡΙΖΑ και η τύχη. Ήταν τώρα η στιγμή να συλληφθούν οι συνεργάτες του μάρτυρες-κουκουλοφόροι που κατηγορούνται για φοβερές απάτες, με τις “μαρτυρίες” των οποίων κρέμασε στα μανταλάκια δέκα πολιτικούς του αντιπάλους; Έτσι το αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ, της “εκτροπής του δημοκρατικού πολιτεύματος”, στο οποίο αφιέρωσε τόσο κόπο να το προστατεύσει, καταρρέει με πρωταγωνιστές δυο υπουργούς του να είναι κατηγορούμενοι στο Ειδικό Δικαστήριο για υπηρεσίες αναβάθμισης των “δημοκρατικών” θεσμών και με συριζαίηκες και φυσικά νόμιμες παρακολουθήσεις, χωρίς να αστειεύομαι, γιατί δεν άκουσα κάτι από τον αναρμόδιο της ΑΔΑΕ κ. Ράμμο για παράνομες, παρακολουθήσεις ΕΥΠ επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ.

Μα δεν βρέθηκε ένας άνθρωπος, σύντροφός του, να του πει του κ. Τσίπρα ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί; Πάντως και οι παρακολουθήσεις της ΕΥΠ επί ΝΔ, με βάση τις υπογραφές της αρμόδιας εισαγγελέως (μέχρι να αποφανθεί η μόνη κατά το Σύνταγμα αρμόδια δικαστική αρχή, που προς ώρας επιμελείται του θέματος) πρέπει να θεωρούνται νόμιμες. Αυτό ορίζει ο νόμος.

Τί δεν βλέπουν οι συνταγματολόγοι…

Αλλά και ο Χρήστος Ράμμος μόνο ονόματα έδωσε, αυτών που είχαν τεθεί, με βάση αυτά που ορίζει το σύνταγμα, υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ. Δεν γνωρίζει τίποτα για τα συγκεκριμένα της παρακολούθησης γιατί αυτά είναι, κατά το Σύνταγμα, απόρρητα και για την ΑΔΑΕ. Παρά όλα αυτά το κακό έχει γίνει, γιατί το ξήλωμα του δικτύου και ο κίνδυνος για τη ζωή των μελών του από εκεί ξεκινάει. Ο αναρμόδιος κ. Ράμμος διέπραξε σοβαρό παράπτωμα και το ίδιο έχει κάνει και ο κ. Τσίπρας.

Κάποιοι συνταγματολόγοι με τις “επιστημονικές” τους ερμηνείες θεωρούν την ΑΔΑΕ αρμόδια να εξετάσει την ουσία της υπόθεσης, για την περίπτωση του απορρήτου για τα θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας κτλ., παρά του ότι δεν είναι δικαστική αρχή. Αυτό προβλέπει με το άρθρο 19, παρ. 1 το Σύνταγμα. Εκεί μνημονεύει τη δικαστική αρχή ως την μόνη αρμόδια να επιληφθεί του θέματος του απορρήτου για ζητήματα εθνικής ασφάλειας κτλ.

Άλλως δεν θα χρειαζόταν την προσθήκη της πρότασης στην παρ. 1 που ορίζει μόνο τη δικαστική αρχή. Εάν ήθελε και την ΑΔΑΕ να ανακατεύεται και σε αυτό το θέμα θα το ανέφερε συγκεκριμένα στην παρ. 1. Και επιπλέον εάν ήθελε να εξαιρέσει κάποια πρόσωπα από την περίπτωση παρακολούθησης επίσης θα το έλεγε. Εάν δε υπάρχει νόμος που το επιτρέπει, αυτός ο νόμος, σίγουρα, είναι αντισυνταγματικός. Δεν το προβλέπει για πολύ σοβαρούς λόγους.

Δεν μπορείς να έχεις πολλά κοκόρια να ανακατεύονται, ανεξάρτητα, για τα ίδια και πολύ, μάλιστα, ευαίσθητα θέματα που συνδέονται και με την προστασία της μυστικότητας που επιβάλλεται σε αυτές τις περιπτώσεις, τόσο για την ασφάλεια της χώρας, όσο και για τη ζωή των μελών του δικτύου της ΕΥΠ. Εν κατακλείδι οι γνωστοί συνταγματολόγοι αποτελούν εν δυνάμει τους θύτες και αυτοί οι οποίοι διέπραξαν αυτές τις παρανομίες αποτελούν τα θύματά τους. Η δικαστική αρχή θα πληροφορηθεί τα της υπόθεσης και θα πράξει τα δέοντα ως ο νόμος ορίζει.

Μία προσωπική εμπειρία

Τελειώνοντας, είναι αναγκαίο να προστεθούν κάποια πράγματα που συμβαίνουν σε περιπτώσεις κατασκοπείας. Όπως έχω αναφερθεί και σε άλλα άρθρα μου κατά την περίοδο της υφυπουργίας στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας υπήρξε παρακολούθησής μου από την ΕΥΠ, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι με θεωρούσε ύποπτο. Ίσως να με θεωρούσε εν δυνάμει ύποπτο, γιατί οι κατάσκοποι που θέλουν να αποκτήσουν πληροφορίες δεν θα προσπαθήσουν να τις αποκτήσουν από άσχετα πρόσωπα, αλλά από πρόσωπα που βρίσκονται στην εξουσία και από πρόσωπα που βρίσκονται στον περίγυρό τους.

Σε μένα η παρακολούθηση βοήθησε την υπηρεσία να ανακαλύψει τα συγκεκριμένα άτομα που γύρευαν να αποκτήσουν πρόσβαση σε ευαίσθητες πληροφορίες του υπουργείου και να επιτύχει έτσι την αποκάλυψή τους. Οι συνέπειες για μένα ήταν μόνο θετικές. Γλύτωσα από τα πλοκάμια αυτών που δεν με ήθελαν να βρίσκομαι στα πόδια τους, γιατί αποτελούσα εμπόδιο σε αυτούς που “δούλευαν” για τη μίζα. Τόσο απλά!

Θεωρώ, αφού οι παρακολουθήσεις έγιναν με έγκριση της εισαγγελέως, άρα μέχρι τώρα νόμιμες κατά το νόμο, ότι πολλές από αυτές συνδέονται κατά πάσα πιθανότητα με περιπτώσεις σαν τη δική μου και γι’ αυτό δεν ανησυχώ για την ελληνική “δημοκρατία”.