Κλαυσίγελως…

Υπάρχει μια ανεξήγητη αγαλλίαση με την οποία οι χώρες της Ευρώπης υποδέχτηκαν την ανακοίνωση για τον επανεξοπλισμό που ανακοινώνει η Γερμανία, λησμονώντας τους δύο άλλους καταστροφικούς γερμανικούς επανεξοπλισμούς (υπό τον Γουλιέλμο Β’ και τον Αδόλφο Χίτλερ) και τις συνέπειές τους για ολόκληρο τον κόσμο (Α’ και Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος).

Μια ανέμελη χαρά που μετατράπηκε σε ικανοποίηση όταν επιβεβαιώθηκε η πληροφορία ότι ο νέος Καγκελάριος Φρίντριχ Μερτς ανέπτυξε την 45η Τεθωρακισμένη Μεραρχία στη Λιθουανία. Ο καγκελάριος προφανώς ξέχασε ή δεν έχει δει, την ταινία του Σεργκέι Αϊζενστάιν, “Αλέξανδρος Νιέφσκι”, η οποία αφηγείται πώς οι Τεύτονες Ιππότες απωθήθηκαν από αυτές τις περιοχές.

Για τους μη γνωρίζοντες –μεταξύ των οποίων και ο Καγκελάριος Μερτς– το “Αλέξανδρος Νιέφσκι” είναι σοβιετική ιστορική δραματική ταινία του 1938 σε σκηνοθεσία Σεργκέι Αϊζενστάιν. Απεικονίζει την απόπειρα εισβολής στο Νόβγκοροντ τον 13ο αιώνα από τους Τεύτονες Ιππότες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την ήττα τους από τον Πρίγκιπα Αλέξανδρο, γνωστό ευρέως ως Αλέξανδρο Νιέφσκι.

«Τώρα μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι, η μελέτη της ιστορίας δείχνει ότι, παρά τις συνεχείς προσπάθειες, αποτυγχάνει, προκαλώντας όμως τεράστιες καταστροφές, στην ίδια την Γερμανία αλλά και στις υπόλοιπες χώρες. Πάντοτε υπήρξε η περίοδος μεγάλης μεγέθυνσης της ισχύος της υπερακοντίζοντας το εθνικό αίσθημα της ιδιαιτερότητάς της, για να ακολουθήσει η υπερτίμηση της ισχύος της και τελικά να επέλθει η καταστροφή. Η ιστορία των Γερμανών είναι μια ιστορία των άκρων. Έχει τα πάντα, εκτός από τη μεσότητα, εδώ και χίλια χρόνια οι Γερμανοί έχουν ζήσει τα πάντα εκτός από την κανονικότητα…. Το μόνο κανονικό στοιχείο της γερμανικής ιστορίας είναι οι βίαιες μεταβολές» (βλ. εδώ).

Κλαυσίγελως: Παραγωγική ανασυγκρότηση και πράσινα άλογα!

Κατά τη διάρκεια των χρόνων της Μεταπολίτευσης οι συζητήσεις “για την παραγωγική ανασυγκρότηση” της χώρας βρίσκονται πάντοτε σε πρώτο πλάνο. Συζητήσεις, συνέδρια, εκπονήσεις μελετών (με το αζημίωτο..) και πάλι από την αρχή… Ατέλειωτες ώρες συζητήσεων, αμέτρητα φύλλα χαρτιού, χιλιάδες ειδήμονες προσφέρουν τις γνώσεις τους στο βωμό της “παραγωγικής ανασυγκρότησης”!

Οι συζητήσεις και ειδικά τα συνέδρια (κυρίως όσα διοργανώνονται από “καμουφλαρισμένα” ινστιτούτα πολιτικών φορέων ή εν πάση περιπτώσει ινστιτούτα με σαφή πολιτικό προσδιορισμό αλλά και χρηματοδότηση από γνωστά ή άγνωστα επιχειρηματικά συμφέροντα που προφανώς γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι ο κίνδυνος κάτι να αλλάξει από τέτοιες δράσεις είναι μηδενικός) αφιερωμένα στην “παραγωγική ανασυγκρότηση” της χώρας έχουν καταλήξει να αποτελούν ένα αδιάφορο επαναλαμβανόμενο παραμύθι με γνωστό τέλος.

Η τελευταία κατάθεση πρότασης για την περίφημη “παραγωγική ανασυγκρότηση” η γνωστή ως “Σχέδιο Πισαρρίδη”, στο οποίο συμμετείχε άπασα η διανόηση του καθεστωτικού-κυρίαρχου οικονομικού υποδείγματος. Με ενθουσιασμό το υποδέχτηκε και η κυβέρνηση Μητσοτάκη…. Τα αποτελέσματα λίγο πολύ γνωστά: Λόγια, Λόγια μόνο Λόγια. Εν τω μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει σημαδεμένη από τη μοίρα της…

Το να επιμένεις να δόσεις λύση σε κάτι που έχει αποδεδειγμένα δειχτεί αδύνατον, είναι τουλάχιστον ανοησία. Μια προσπάθεια θα μπορούσε να γίνει με πλήρη αναστροφή του πλαισίου… Ουτοπία!

Το ποτάμι της Λήθης…

Η Λήθη ήταν ένα μυθικό ποτάμι στον Άδη, τον κάτω κόσμο, στην ελληνική μυθολογία. Ήταν ένα από τα πέντε ποτάμια του Άδη. Οι πέντε ποταμοί του Άδη ήταν οι Αχέρων (o ποταμός της θλίψης), Κωκυτός (o ποταμός του θρήνου), Φλεγέθων (o ποταμός που έχει πύρινες φλόγες), Λήθη (o ποταμός της λησμονιάς) και Στυξ (o ποταμός του μίσους).

Οι ψυχές των νεκρών έπιναν από το νερό της Λήθης για να ξεχάσουν τις αναμνήσεις της επίγειας ζωής τους. Στη σημερινή δυστοπική πραγματικότητα οι διάφοροι πολιτικοί μας καλούν, παρότι είμαστε ζωντανοί, να συμπεριφερόμαστε ως νεκροί, ποτίζοντάς μας λήθη προκειμένου να λησμονήσουμε τις πολιτικές πράξεις τους που βρίσκονταν στον αντίποδα των όσων είχαν υποσχεθεί. Στην καθομιλουμένη μας καλούν να λησμονήσουμε τις “κωλοτούμπες” τους. Χάθηκε η ντροπή! Μόνο αδιαντροπιά έχει μείνει!