Κορυφή του παγόβουνου ο ΟΠΕΚΕΠΕ…

Λίγες ημέρες αργότερα, “έσκασε” ο ΟΠΕΚΕΠΕ. Κάνοντας πιθανό πια τον καταλογισμό ποινικών ευθυνών σε “επώνυμους” (ανάμεσά τους και “πολιτικοί”). Με την ασυδοσία ψηφοθήρων και πελατών, μεγαλόσχημων και υποτακτικών, να δέχεται δυνατό χτύπημα. Η πρωτοβουλία της ευρωπαϊκής εισαγγελίας με έκανε να σκεφτώ ότι η ένταξη μας στην ΕΟΚ θωρακίζει την Δημοκρατία μας, όχι από συνταγματάρχες (όπως μας είχαν υποσχεθεί οι υπέρμαχοι της ένταξης), αλλά από εγχώριες συμμορίες “δικών μας παιδιών”.

Από συμμορίες για τις οποίες ισονομία σημαίνει ότι έχουν οι ίδιες δικαιώματα στην παρανομία. Με αποκορύφωμα της θρασύτητας τους την πολύχρονη δικαστική ταλαιπωρία, στην οποία υπέβαλλαν τον κύριο Γεωργίου για την άρνηση του να συμπράξει στα Greek Statistics, με τα οποία είχαν κάνει την χώρα μας “μαύρο πρόβατο” στην ΕΕ. Καλή λοιπόν η ευρωπαϊκή εισαγγελία, αλλά δεν φτάνει. Από το “Αγία Ζώνη ΙΙ” μέχρι την δήλωση του πρωθυπουργού «το μπάζωμα στα Τέμπη έγινε από την υπηρεσία» σε τηλεοπτική συνέντευξη του, πολλές υποθέσεις παραμένουν στην αρμοδιότητα και ευθύνη των δικών μας δικαστικών αρχών, οι οποίες δεν έχουν την πολυτέλεια της παράβασης καθήκοντος.

…και το παγόβουνο της πολιτικής!

Με την υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ οδεύει οριστικά στα “αποθέματα προς διαγραφή” η προπαγάνδα μέσω δημοσκοπήσεων “ο Κυριάκος είναι ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός”. Μιλάμε για την μεθόδευση μετονομασίας ενός ακατάλληλου σε “καταλληλότερο” δια της συγκρίσεως του με (προσλαμβανόμενους ως) πιο ακατάλληλους! Ενώ η περαιτέρω απόρριψη του κυρίου Μητσοτάκη από τον ελληνικό λαό, γίνεται μάλλον απαγορευτική της παραμονής του στο Μέγαρο Μαξίμου.

Σε περιόδους κανονικότητας, η λύση του πολιτικού δράματος έρχεται με την λαϊκή ψήφο. Αλλά η κατάσταση του κομματικού μας συστήματος μόνο σε κανονικότητα δεν παραπέμπει. Με την υψηλή αποχή από τις εθνικές εκλογές, αλλά και το μόνιμο δημοσκοπικό εύρημα ότι καταλληλότερος για πρωθυπουργό είναι ο “κανένας”, να αποδεικνύουν κραυγαλέα αντικανονικότητα.

Πριν και για να πάμε λοιπόν στις κάλπες, ας ξεκαθαρίσουμε προηγουμένως τι θέλουμε και τι μπορούμε να περιμένουμε από αυτές. Προσωπικά, θα ήθελα μετά τις εκλογές να σχηματιστεί κυβέρνηση με πρωθυπουργό ούτε τον απερχόμενο, ούτε κλώνο του (πρόσωπο ταγμένο στην προάσπιση κοινών συμφερόντων τους), αλλά πρόσωπο ταγμένο στην υπηρεσία μιας διαφορετικής πολιτικής πορείας. Συμπεραίνω ότι όσοι συμμεριζόμαστε την ανάγκη να αλλάξουμε πρόσωπα και πράγματα χρωστάμε στο εαυτό μας να βρούμε κάποιον από εμάς, ικανό να κερδίσει τις εθνικές εκλογές και να τον υποδείξουμε. Έργο κάθε άλλο παρά απλό, υποχρεωτικό όμως, μιας και κανείς δεν αναλαμβάνει να το φέρει σε πέρας για λογαριασμό μας.

Λύνεται το πρόβλημα μας; Πως; Προλαβαίνουμε;

Ο Καναδάς είναι, πραγματικά, διδακτικό παράδειγμα. Μετά την παραίτηση του αρχηγού τους, οι Φιλελεύθεροι ανέδειξαν και υπέδειξαν νέο υποψήφιο πρωθυπουργό. Και με την ξεκάθαρη απορριπτική στάση τους απέναντι στην υπαρξιακή οικονομική απειλή, που δέχτηκε η χώρα τους από τον Πρόεδρο Trump, και εκφραστή τον νέο τους αρχηγό ανέτρεψαν δημοσκοπικό προβάδισμα 28 ποσοστιαίων μονάδων των αντιπάλων τους Συντηρητικών, κέρδισαν τις εκλογές και σχημάτισαν ήδη κυβέρνηση. Όλα αυτά εντός τριμήνου!

Εδώ βέβαια δεν διαθέτουμε ένα μεγάλο κόμμα απέναντι στην σημερινή κατάσταση. Αντιθέτως, ζούμε σε ένα χώρο κατακερματισμένο, καταπατημένο από ελευθεροδιαβαίνοντες και χωρίς καν σχέδιο στέγασης των φυσικών του ενοίκων. Και είναι αυτή η κατάσταση, η οποία επιβάλλει να πάρουμε οι ίδιοι στα χέρια μας την εξεύρεση, ανάδειξη και τελικά υπόδειξη άξιου εντολοδόχου Πρωθυπουργού σε μια νέα κυβέρνηση με διαφορετικό προσανατολισμό. Με τις εξελίξεις στην υπόθεση ΟΠΕΚΕΠΕ να περιορίζουν, μέρα με τη μέρα, τον διαθέσιμο χρόνο μας. Ας προλάβουμε!