Κυριάκο, βομβάρδισε τις Βρυξέλλες με βέτο για να σε πάρουν στα σοβαρά

Δύο εξελίξεις πρέπει να απασχολήσουν άμεσα τον Έλληνα πρωθυπουργό: Πρώτον, η Διάσκεψη του Βερολίνου για τη Λιβύη στην οποία η Ελλάδα δεν έχει προσκληθεί και δεύτερον, η επικείμενη επίσκεψη του ύπατου εκπροσώπου Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Ζοζέπ Μπορέλ στη λιβυκή πρωτεύουσα, συνοδευόμενος από τους υπουργούς Εξωτερικών της Γαλλίας, Γερμανίας, Ηνωμένου Βασιλείου και Ιταλίας. Κι αυτό γιατί είναι σαν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες να αγνοούν την Ελλάδα και τον ίδιο προσωπικά.

Η μόνη κίνηση που οφείλει να κάνει είναι να τηλεφωνήσει στη Μέρκελ και στον Μπορέλ και να τους απειλήσει με σειρά ελληνικών βέτο για ότι φθάνει στο τραπέζι των 27. Εάν ο κ. Μητσοτάκης έχει κάποιον άλλο καλύτερο τρόπο να πείσει τους 27 και μεθαύριο την Ουάσιγκτον πως η Ελλάδα παρά τα προβλήματά της δεν είναι δεδομένη και ότι δεν μπορούν να αποφασίζουν αυτοί για τα ζωτικά της συμφέροντα –-ιδιαίτερα όταν άπτονται και της εθνικής κυριαρχίας– ας τον εφαρμόσει. Αρκεί να φέρει αποτέλεσμα. Το βέτο που αναφέραμε είναι ενδεικτικό της έντασης με την οποία οφείλει να αντιδράσει ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Συγκεκριμένα, στη Διαδικασία του Βερολίνου για τις εξελίξεις στο Λιβυκό συμμετέχουν η ΕΕ, ο Αραβικός Σύνδεσμος και η Αφρικανική Ένωση, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσία, η Γαλλία, η Ιταλία, η Βρετανία, η Αίγυπτος, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Τουρκία, η οποία επιδιώκει να συμμετάσχουν η Αλγερία, η Τυνησία και το Κατάρ. Η Ελλάδα δεν συμμετέχει, όπως δεν συμμετέχει ο Δένδιας στην επίσκεψη Μπορέλ στην Τρίπολη.

Βέτο και παρέκκλιση της Διαδικασίας του Βερολίνου

Η Διαδικασία (Διάσκεψη) του Βερολίνου είναι μια δημοκρατικώς και ευρωπαϊκώς ενδεδυμένη διαδικασία διαλόγου που εξυπηρετεί στρατηγικά συμφέροντα της γερμανικής εξωτερικής πολιτικής δήθεν χάρις των ευρύτερων ευρωπαϊκών συμφερόντων. Κατά διαβολική σύμπτωση η ΔτΒ συνήθως προσπερνά την Ελλάδα, διότι ουσιαστικά στρέφεται κατά των εθνικών μας συμφερόντων.

Η Διαδικασία του Βερολίνου είναι μια έκφανση της Ευρώπης των πολλών ταχυτήτων, πολιτική που εξυπηρετεί τους ισχυρούς και μοχλεύει τον ευρωσκεπτικισμό. Η Διαδικασία του Βερολίνου ξεκίνησε ως πρωτοβουλία της Άνγκελα Μέρκελ το 2014, σε επίπεδο πρωθυπουργών, με δηλωμένο στόχο να παραμείνει ανοιχτή η προοπτική διεύρυνσης της ΕΕ στη Νοτιοανατολική Ευρώπη, στην οποία συμμετείχαν Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, Σλοβενία, Κροατία και οι χώρες Δυτικών Βαλκανίων εκτός ΕΕ (Σερβία, Βοσνία, Μαυροβούνιο, Κόσοβο, Αλβανία και Βόρεια Μακεδονία).

Η Ελλάδα δεν είχε προσκληθεί, όπως έγινε και το 2015 στη Διάσκεψη για το προσφυγικό., αλλά παραβρέθηκε ως παρατηρητής το 2016 και το 2017. Στις συζητήσεις της Διαδικασίας του Βερολίνου δεν συμμετέχουν ούτε η Βουλγαρία και η Ρουμανία. Έπρεπε να φτάσουμε στον Ιούνιο του 2018 για να λάβει επίσημη πρόσκληση συμμετοχής ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, προφανώς μετά από διαβουλεύσεις.

Η Ελλάδα στο Λιβυκό ζήτημα όπως το έστησε ο Ερντογάν πρέπει να αρκεστεί στην αλληλεγγύη που εξέφρασε ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι σε συνέντευξή του στα “Νέα”, όπου είπε πως μνημόνιο Τουρκίας και Λιβύης δεν έχει νομική βάση, γιατί παραβιάζει τα κυριαρχικά δικαιώματα τρίτων κρατών, δεν συνάδει με το Δίκαιο της Θάλασσας κ.ο.κ. Αλλά είναι πια καιρός η χώρας μας να καταστήσει σαφές πως δεν θα συνεχίσει να ανέχεται την πολιτική με τα καθρεφτάκια…