Λέτε η Κίμπερλυ μόλις έρθει να πιάσει την σκούπα;
17/07/2025
Ο διορισμός της Κίμπερλυ Γκίλφοϊλ ως Πρέσβειρας των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ελλάδα, που εγκρίθηκε από τη Γερουσία τον Ιούλιο του 2025, δεν αποτελεί απλώς μια διπλωματική κίνηση, αλλά έναν δυνητικό σεισμό για το εγχώριο πολιτικό σύστημα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία πως η άφιξή της θα εκθέσει και θα διαταράξει δίκτυα που έχουν τραφεί από την υποκριτική επίφαση προοδευτικών πολιτικών, επαναφέροντας την προσοχή σε θέματα εθνικής ασφάλειας, ζητήματα που έχουν συστηματικά υπονομευθεί από προοδευτικές δυνάμεις στην Ευρώπη και κατεπέκταση στην Ελλάδα. Αυτή η μετάβαση από την εποχή Ομπάμα – Μπάιντεν αποκαλύπτει την συστημική εξάρτηση ορισμένων οργανώσεων από ξένη στήριξη, εντείνοντας έναν πανικό που αποτυπώνει τη βαθιά θεσμική παθογένεια.
Η Γκίλφοϊλ, με υπόβαθρο νομικής πρακτικής ως εισαγγελέως, ξεπερνά τις επιφανειακές κατηγορίες περί έλλειψης διπλωματικής εμπειρίας. Ως κεντρική φιγούρα σε προεκλογικές εκστρατείες του Τραμπ και με στενές διασυνδέσεις στην ρεπουμπλικανική ελίτ, η Γκίλφοϊλ έχει δηλώσει προτεραιότητες όπως η ενίσχυση αμυντικής και ενεργειακής συνεργασίας, με έμφαση στην προστασία Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ από περιφερειακές απειλές. Αυτή η προσέγγιση, μακριά από τις υποκριτικές ανθρωπιστικές ρητορείες προηγούμενων διοικήσεων, απειλεί να αποδομήσει δίκτυα που έχουν εκμεταλλευτεί τη γεωπολιτική αδράνεια.
Η διοίκηση Τραμπ εισάγει μια αμείλικτη στροφή προς πολιτικές που προάγουν εθνικά σύνορα και περιορίζουν ξένες επιρροές, σε αντίθεση με την προηγούμενη εποχή που ενθάρρυνε πολυπολιτισμικές ατζέντες εις βάρος της κοινωνικής συνοχής. Αυτή η αλλαγή, που εκθέτει την κυνική εκμετάλλευση “προοδευτικών” θεμάτων για γεωπολιτικούς σκοπούς, πιέζει για θεσμικές μεταρρυθμίσεις που διακόπτουν χρηματοδοτήσεις σε οργανώσεις συνδεδεμένες με αμφιλεγόμενες ατζέντες. Στην Ελλάδα, ως στρατηγικό σταυροδρόμι της Μεσογείου, τέτοιες πολιτικές μπορεί να λειτουργήσουν ως καταλύτης για αντιμετώπιση προκλήσεων από γειτονικές δυνάμεις, αποκαλύπτοντας τη βαθιά υπονόμευση από προηγούμενες συμμαχίες.
Ευκαιρία η έλευση Γκίλφοϊλ;
Πρόσφατες κριτικές, όπως η έκθεση του Μεσογειακού Παραρτήματος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος τον Φεβρουάριο του 2025, κατηγορούν 12 ελληνικούς φορείς –όπως το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, το Ίδρυμα Ωνάση, το Solidarity Now, το ΕΛΙΑΜΕΠ, το Διεθνές Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας, το Οικονομικό Φόρουμ Δελφών, το Athens Partnership, το Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, τη Διεθνή Διαφάνεια Ελλάς, την Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και το Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες– για προώθηση παγκοσμιοποιητικών ατζεντών DEI και ESG υπό την επίφαση προόδου, με χρηματοδότηση από την USAID.
Ορισμένοι από αυτούς εμπλέκονται σε φιλικές στάσεις προς τη Μουσουλμανική Αδελφότητα ή κινεζικά συμφέροντα, υπονομεύοντας τη δυτική συνοχή με υποκρισία. Η διακοπή τέτοιων ροών εκθέτει αυτούς τους οργανισμούς σε θεσμική αβεβαιότητα, αποκαλύπτοντας τη συστηματική τους εξάρτηση από ξένη χειραγώγηση.
Ο διορισμός της Γκίλφοϊλ υπογραμμίζει την επιτακτική ανάγκη ώριμης γεωπολιτικής προσέγγισης, ώστε η Ελλάδα να μετατρέψει αυτές τις αποκαλύψεις σε εργαλεία εθνικής αναγέννησης, αντί να εγκλωβιστεί σε πόλωση που καλύπτει βαθιές παθογένειες. Τελικά, ο τρόπος με τον οποίο η νέα διοίκηση της πρεσβείας θα αντιμετωπίσει την εξάρτηση εγχώριων κέντρων και συμφερόντων από τους Δημοκρατικούς αντιπάλους του Τραμπ θα αποσαφηνίσει τον πραγματικό ρόλο της νέας αμερικανικής πολιτικής στην Ελλάδα.
