Μανιφέστο κατά του μητσοτακικού καθεστώτος από Σαμαρά

Αν και ο Σαμαράς δεν απάντησε ευθέως στο εάν θα προχωρήσει στην ίδρυση κόμματος, ο τρόπος με τον οποίο περιέγραψε τις συνθήκες που βιώνει η χώρα και κυρίως η κραυγή αγωνίας σε σχέση με το δημογραφικό όπου ανέφερε ότι «φθίνουμε επικίνδυνα και απαιτούνται λύσεις», σε συνδυασμό με το αίσθημα “εθνικής ευθύνης” που υπογράμμισε στο κλείσιμο, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι έχει διαβεί τον δικό του Ρουβίκωνα. Είπε βέβαια ότι δεν θα απαντήσει με ένα ναι ή ένα όχι στο συγκεκριμένο ερώτημα, αλλά θα εξηγήσει το ναι ή το όχι στον ελληνικό λαό με τον οποίο συμπορεύεται τα τελευταία 50 χρόνια.

Ο Αντώνης Σαμαράς με την συνέντευξη κινήθηκε σε πολλαπλά επίπεδα: Έκλεισε τις εκκρεμότητες με το παρελθόν από το 2012-2014, έδωσε απάντηση στις διαρροές του Μαξίμου ότι δήθεν κινείται από προσωπική φιλοδοξία ή προσωπικές πικρίες. Εξήγησε αναλυτικά και με σεβασμό στο κοινό της παράταξης, στο οποίο κατά κύριο λόγο απευθύνεται, την πιθανή επόμενη κίνησή του – πως οφείλεται στο ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει μεταλλάξει τη ΝΔ σε προσωπικό κόμμα.

Ο πρώην πρωθυπουργός επιτέθηκε στον Μητσοτάκη καταλογίζοντάς του θεσμική απρέπεια, αλαζονεία και συνολική αναποτελεσματικότητα. Υποστήριξε εκτεταμένα ότι τον διέγραψε, και φυσικά δεν υπάρχει θέμα επιστροφής, προκειμένου να ολοκληρώσει ο Μητσοτάκης την μετάλλαξη της ΝΔ σε ένα υβρίδιο σημιτισμού με μπλε χρώμα.

Γύρισε στην κρίσιμη περίοδο 2012-2014 για να κατηγορήσει την Άνγκελα Μέρκελ ότι τον υπονόμευσε και ότι επιθυμούσε να φύγει η Ελλάδα από το Ευρώ. Επίσης μίλησε για τον Αλέξη Τσίπρα. Κατήγγειλε μάλιστα συμπαιγνία του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής. Επίσης για πρώτη φορά ο Σαμαράς αναφέρεται εκτεταμένα στην οικονομία απορρίπτει το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του  Μητσοτάκη και περιγράφει μία οικονομική πολιτική με καθοριστικό και παρεμβατικό ρόλο του κράτους που θα εξασφαλίζει το εθνικό συμφέρον – όπως και στον κοινωνικό τομέα, παιδεία, υγεία – παρότι όπως ξεκαθάρισε φυσικά και είναι υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της επιδίωξης του κέρδους.

Ο Σαμαράς για Μητσοτάκη-Τσίπρα 

Ο Αντώνης Σαμαράς θέλησε να ξεκαθαρίσει κάποια σημεία που αφορούν το παρελθόν. Κυρίως το τελευταίο διάστημα της διακυβέρνησης του όπου είπε καθαρά ότι δεν έκλεισε η διαπραγμάτευση (για το δεύτερο μνημόνιο) γιατί τον υπονόμευσε η Ανγκέλα Μέρκελ, υπαινισσόμενος σαφώς, για να ανοίξει τον δρόμο στον Τσίπρα, ο οποίος κατόπιν στην δική του διαπραγμάτευση έδωσε στους δανειστές ότι είχε αρνηθεί ο ίδιος. Αμφισβητεί δε το πρόταγμα του Τσίπρα για “νέο πατριωτισμό”. Είναι εμφανές ότι ο Σαμαράς μπαίνει σφήνα στο δίλημμα “Μητσοτάκης ή Τσίπρας” που διακινεί το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και διάφοροι κύκλοι πέριξ του πρώην προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο πρώην πρωθυπουργός θέλησε να αποδομήσει ριζικά τον Μητσοτάκη και την πολιτική του αναδεικνύοντας: Την προσβολή στους νεκρούς των Τεμπών και την σημασία που έχει στην προαιώνια ελληνική συνείδηση, την αμφισβήτηση του μοντέλου της οικογένειας που σηματοδοτεί ο γάμος των ομοφυλοφίλων, την προσβολή του εθνικού συναισθήματος που ενέχει το ξέπλυμα της Τουρκίας και ο κίνδυνος φινλανδοποίησης της χώρας. Η δική του εθνική ανασυγκρότηση περιλαμβάνει το μεταναστευτικό – όπου υπαινίχθηκε τον κίνδυνο αλλοίωσης – τις αλλαγές βάθους στην παιδεία και μία οικονομία με ρόλο του κράτους που θα βάζει τους όρους του παιχνιδιού για τους ιδιώτες.

Το μεν Μαξίμου απάντησε με “ουδέν σχόλιο” και επιχειρεί να εκτιμήσει το πολιτικό κόστος που θα έχει η συνέντευξη. Παράλληλα έχει δώσει παρασκηνιακά γραμμή να κινηθεί ο μιντιακός μηχανισμός. Ο δε Τσίπρας μέχρι το απόγευμα εξέταζε την απάντησή του…

“Η ΝΔ έχει μεταλλαχθεί”

Στην ερώτηση λοιποί για το αν θα κάνει κόμμα παρέθεσε τα στοιχεία που σταθμίζει: «Πρώτον, ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία, επειδή έχει μεταλλαχθεί, έχει πάρει δυστυχώς ολοταχώς το δρόμο προς τα βράχια. Θυμίζει αυτό που κάποτε είχε πει η Μελίνα Μερκούρη στον Ανδρέα Παπανδρέου για το τότε ΠΑΣΟΚ: “Πρόεδρε, δεν αρέσουμε πια”.

Δεύτερον ότι ο πατριωτισμός και οι ιδέες που κι εγώ έχω εκφράσει διαχρονικά και με σταθερότητα, έχουν πια γίνει πλειοψηφικές στην ελληνική κοινωνία. Τρίτον, η Ελλάδα έχει μπει στη Μεταπολίτευση της Μεταπολίτευσης. Η πατρίδα μας έχει ανάγκη από μια νέα αρχή, από μία καινούργια σχέση εντιμότητας, συνέπειας, εθνικής και ατομικής. Από μία ηγεσία αποφασισμένη, με όραμα εθνικό, έτοιμη για ρήξεις, για αλλαγές, με γνώση και με επιστροφή στην πολιτική, με μάχες ιδεών και όχι με μάχες διαχείρισης.

Αλλά έχει ανάγκη και από μία αποφασισμένη κοινωνία για την αναγέννηση της πατρίδας. Γιατί πρέπει να ξαναβρούμε οι Έλληνες τις αρετές μας, τις συλλογικές μας αξίες ως κοινωνία και να τις εισαγάγουμε και στην παιδεία. Μόνον έτσι θ’ αναγεννηθεί ο Ελληνισμός».

Ο Σαμαράς και η «αίσθηση εθνικού καθήκοντος»

Έβαλε όμως και την προσωπική διάσταση δίνοντας παράλληλα απάντηση στις αιτιάσεις των κυβερνητικών διαρροών από την στιγμή της διαγραφής του και μετά: «Είμαι ένας πολιτικός που έχει κατακτήσει όλα τ’ αξιώματα στη διαδρομή μου, με τα σωστά μου και με τα λάθη μου. Έφτασα στο πιο ψηλό σκαλί, εκείνο του Πρωθυπουργού. Επομένως, επειδή δεν έχω τέτοιες ανάγκες, δεν είναι το κίνητρό μου οι προσωπικές φιλοδοξίες ή οι ματαιοδοξίες ή οι μωροφιλοδοξίες. Και ασφαλώς, έχω μέσα μου και το μεγάλο πόνο μου για το παιδί μου. Δεν μου ‘ναι καθόλου εύκολο. Είμαι άνθρωπος, δεν είμαι μηχανή.

Έχω όμως ακόμα μέσα μου ασφαλώς και την αίσθηση του εθνικού καθήκοντος. Σταθμίζω λοιπόν την όλη κατάσταση με μεγάλη προσοχή. Παρακολουθώ τα πάντα. Όσα συμβαίνουν εντός κι εκτός Πατρίδας. Θα κρίνω με ψυχραιμία. Και όταν λάβω τις αποφάσεις μου, όποιες κι αν είναι αυτές, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα τις εξηγήσω καθαρά και ξάστερα στο μόνο σταθερό σύμμαχο της πορείας μου, εδώ και 50 σχεδόν χρόνια: στον ελληνικό λαό. Το του οφείλω. Αλλά μην περιμένετε σήμερα να σας πω ένα ναι ή ένα όχι».

Άσκησε εξαιρετικά σκληρή κριτική στον Μητσοτάκη, όχι μόνο για τα εξωτερικά θέματα, όπου επανέλαβε ότι η Ελλάδα με τη στάση της ξεπλένει την Τουρκία, αλλά και για την οικονομία και για τα Τέμπη και τον ΟΠΕΚΕΠΕ. Περιέγραψε την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και πήρε καθαρές αποστάσεις από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο του Μητσοτάκη.

Στην βάση όπως είπε είναι η ενέργεια: «Η ενεργειακή πολιτική, το μείγμα, το χρηματιστήριο ενέργειας, όλα είναι λάθος. Γιατί κλειδώνει την κάθε στιγμή στην υψηλότερη τιμή. Επίσης κρατά η κυβέρνηση ψηλά το ΦΠΑ για να κρατήσει, υψηλά τα πλεονάσματα και να διατηρήσει την σχέση του ΑΕΠ με το χρέος που έχει φθάσει στα 362 δισ. Όταν έφυγα από την κυβέρνηση ήταν 317 δις. Παράλληλα το ιδιωτικό χρέος έχει φθάσει στα 112 δις. Η χώρα έχει την χαμηλότερη αγοραστική δύναμη στην Ευρώπη, πιο κάτω και από την Βουλγαρία ενώ το έλλειμμα εμπορικού ισοζυγίου έφθασε στο 15% του ΑΕΠ».

“Το κράτος έχει ρόλο στην οικονομία”

Δίνοντας το δικό του στίγμα για την οικονομία και την σχέση του με τα συμφέροντα είπε: «Συμφέροντα και μάλιστα μεγάλα συμφέροντα θα υπάρχουν πάντοτε και παντού. Το πόσο μεγάλα όμως είναι και το πόσο επηρεάζουν την πορεία του τόπου, το καθορίζει η πολιτική. Εννοώ τα όρια τα βάζει η πολιτική. Με λαϊκή εντολή ασφαλώς. Και πάνω απ’ όλα με κριτήριο πατριωτικό, το πατριωτικό συμφέρον με εντιμότητα και με συνέπεια. Ακριβώς αυτή, πιστεύω, σήμερα είναι και η αντισυστημική θέση. Προσωπικά δεν έχω την παραμικρή εξάρτηση από κανένα μεγάλο συμφέρον. Φάνηκε εξάλλου και με τη θητεία μου ως Πρωθυπουργός. Ούτε καθοδήγησα ποτέ μιντιακά συγκροτήματα.

Τώρα, εγώ πιστεύω στην επιχειρηματικότητα, μη με κάνετε λάθος. Πιστεύω στο φιλελεύθερο. Πιστεύω στο ελεύθερο. Πιστεύω στην οικονομία την ελεύθερη. Πιστεύω στο κέρδος. Πιστεύω στην οικονομική πρόοδο. Πιστεύω στον υγιή ανταγωνισμό. Αλλά αντιδρώ στη μονοπωλιακή, αν θέλετε, ανεξέλεγκτη οικονομία. Το κράτος έχει ρόλο στο δικό μου το μοντέλο, έχει ρόλο. Και ακόμα πιστεύω στη συλλογική έκφραση, στην κοινωνία.

Δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχουν συλλογικότητες παρά μόνον άτομα. Ακούστε, εγώ πιστεύω ότι πρέπει να υπάρξει και κρατικός παρεμβατισμός. Κρατικός παρεμβατισμός που τον διώξαμε με μια θεωρία ενός νεοφιλελεύθερου μοντέλου. Κρατικός παρεμβατισμός ιδιαίτερα στον απροστάτευτο, στον αδικημένο και βεβαίως στον άρρωστο. Εκεί πρέπει να βλέπει την αδικία το κράτος και να τη θεραπεύει. Και τότε και μόνον τότε θα ‘ναι κοντά το κράτος στον πολίτη. Τα υπόλοιπα είναι μ’ άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε».

Μνημόνιο

Ο Αντώνης Σαμαράς γύρισε πίσω στο 2012 και υπερασπίστηκε την διαπραγμάτευση που έκανε και την θέση που πήρε. Παράλληλα επιτέθηκε στον Τσίπρα θέλοντας να σπάσει το δίλημμα “Μητσοτάκης ή Τσίπρας”. Για πρώτη φορά κατήγγειλε την Άνγκελα Μέρκελ λέγοντας ότι αν την ώρα που είχαμε βγει στο ξέφωτο (το 2014) μας στήριζε και δεν μας έβαζε τρικλοποδιές θα είχαμε βγει από το μνημόνιο με πιστοληπτική γραμμή.

Είπε ακόμη: « ότε έγινε η πρώτη μεγάλη σύγκρουση με την Μέρκελ και με τον Σόιμπλε. Έπαιξε άσχημο παιχνίδι η Μέρκελ. Δεν ξεχνώ ότι όταν συναντηθήκαμε και είμαστε οι δυό μας στην καγκελαρία μου πρότεινε να βγούμε από το ευρώ μέχρι να ανακάμψει η οικονομία. Εγώ της είπα αυτό δεν το δέχομαι και δεν κάνω συζήτηση για τέτοια πρόταση. Μας είπε να μας πληρώσει για ενέργεια, φάρμακα. Απάντησα ότι εγώ δε το δεχόμουν.

Το 2015 ανατράπηκε η κυβέρνηση. Τσίπρας Καμμένος Χρυσή Αυγή ενωμένη σαν γροθιά μας έριξαν. Χτύπησαν την Ελλάδα στην καρδιά της. Και ήλθε το παντελώς αχρείαστο μνημόνιο Τσίπρα Καμμένου που μας γύρισε στην αρχή και υποθήκευσαν την δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Το αποτέλεσμα της δικής του διαπραγμάτευσης ήταν να τα δώσει όλα, όσα εγώ δεν είχα δεχθεί. Αυτή ήταν η περίφημη διαπραγμάτευση. Και σήμερα μας μιλά για νέο πατριωτισμό. Ποιος; ο κ. Τσίπρας; Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου δημιούργησε το απίστευτο πρόβλημα»…