Μας “βομβαρδίζουν” με παράνομους μετανάστες! – Μετά την Τουρκία η Λιβύη

Όπως αναμένονταν, το ζήτημα έβαλε φωτιά στην πολιτική αντιπαράθεση, στην οποία βοηθάει και το πολιτικό παρελθόν του υπουργού Μετανάστευσης, όπως και οι “εμπρηστικές” δηλώσεις του. ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, Νέα Αριστερά και Πλεύση Ελευθερίας, αντέδρασαν στην τροπολογία για την τρίμηνη αναστολή ασύλου στους μετανάστες, με το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου να καταθέτει ένσταση αντισυνταγματικότητας. Το ΠΑΣΟΚ, αν και κατηγόρησε την κυβέρνηση για εργαλειοποίηση του μεταναστευτικού, δήλωσε πως θα ψηφίσει “παρών” επί της τροπολογίας, κρατώντας πιο ισορροπημένη στάση. Στον αντίποδα, ο Κυριάκος Βελόπουλος, βγαίνει “από τα δεξιά” στην κυβέρνηση, ζητώντας την βύθιση των δουλεμπορικών σκαφών!

Όμως, η επιχειρηματολογία των αριστερών κομμάτων βρήκε έναν απρόσμενο σύμμαχο, τον πρώην υπουργό και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ (και επιφανή συνταγματολόγο) Ευάγγελο Βενιζέλο, που ζήτησε την ανάκληση της τροπολογίας για το άσυλο, συγκεκριμένα την απόσυρση της Αιτιολογικής Έκθεσης της τροπολογίας που επικαλείται ως νομιμοποιητική βάση την διάταξη το άρθρο 15 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Ο κ. Βενιζέλος υποστηρίζει ότι “το άρθρο αυτό αντιστοιχεί στο άρθρο 48 του Συντάγματος για την εφαρμογή του νόμου περί καταστάσεως πολιορκίας” επισημαίνοντας ότι “η εύκολη και ανεπίγνωστη επίκληση αυτής της διάταξης της ΕΣΔΑ θέτει ζήτημα υψίστης σημασίας για την υπόσταση του κράτους δικαίου στη χώρα μας και τον σεβασμό θεμελιωδών υποχρεώσεων της κατά το διεθνές δίκαιο” και προσθέτει ότι “το λιγότερο που πρέπει να γίνει αμέσως είναι η ανάκληση αυτής της αιτιολογικής σκέψης – δήλωσης από την τροπολογία, πέραν προφανώς των άλλων νομικών προβλημάτων που αυτή θέτει”.

Η κυβέρνηση ανέφερε πως ο Βενιζέλος μίλησε ως επιστήμονας-συνταγματολόγος, όχι ως πολιτικός, μη θέλοντας να ξεκινήσει αντιπαράθεση με ένα πρόσωπο που έχει μία υπολογίσιμη επιρροή σε ένα πολιτικό κοινό, το οποίο η ίδια θεωρεί προνομιακό της. Δεν έχουν περάσει παρά λίγα χρόνια όταν ακούγονταν μέχρι και αξιοποίηση του Βενιζέλου σε κάποιο ευρωπαϊκό πόστο, με τον Άδωνι Γεωργιάδη να ψέγει τον τότε νεοεκλεγέντα αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, Νίκο Ανδρουλάκη, ότι δεν τον υπερασπίζεται στην υπόθεση Novartis!

Ουσιαστικά, επαναλαμβάνεται η ίδια νομική επιχειρηματολογία που είχε χρησιμοποιηθεί και στην μεταναστευτική κρίση του Έβρου τον Μάρτιο του 2020. Και τότε είχε αποφασιστεί αναστολή στην εξέταση ασύλου, προκαλώντας αντιδράσεις. Η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι απλώς συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 15 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), σύμφωνα με το οποίο τα συμβαλλόμενα κράτη «σε περίπτωση δημοσίου κινδύνου, που απειλεί τη ζωή του έθνους μπορούν να λάβουν μέτρα, ακόμα και κατά παράβαση των υποχρεώσεων που προβλέπονται στη Σύμβαση». Η ίδια η Κομισιόν, με δήλωση του Επιτρόπου Μετανάστευσης (που φέρεται να πρωτοστάτησε στο επεισόδιο με τον Χαφτάρ) έδειξε κατανόηση στους ελληνικούς χειρισμούς.

“Βουλιάζει” η Κρήτη από μετανάστες

Σε ό,τι έχει να κάνει με την τροπολογία για το άσυλο, οι έκτακτες περιστάσεις απαιτούν έκτακτα μέτρα, θυμόμαστε εξάλλου όλοι ότι την περίοδο της πανδημίας, πάρθηκαν πρωτοφανή μέτρα σε μεταπολεμικό επίπεδο για το σύνολο του πληθυσμού. Εξάλλου, το Διεθνές Δίκαιο εφαρμόζεται από τα κράτη και μόνον. Το δε δικαίωμα στην αυτοπροστασία των χωρών είναι ο θεμέλιος λίθος του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Μαζικές ροές μεταναστών εκ Λιβύης, που προφανώς εντάσσονται σε ένα παιχνίδι εργαλειοποίησης αντίστοιχο με του Ερντογάν στον Έβρο, θα επιφέρουν αποσταθεροποίηση, όχι στην κυβέρνηση, αλλά στο σύνολο του ελληνικού κράτους, με απρόβλεπτες κοινωνικές συνέπειες. Και αυτό απαιτεί μέτρα για να ελεγχθεί.

Σε πολιτικό επίπεδο, ζητήματα όπως ο έλεγχος των συνόρων, ή ο έλεγχος επί των ροών, έχουν πάψει πια να είναι “ταμπού” στην χώρα μας (θυμόμαστε ότι το μεταναστευτικό μερικά χρόνια πριν αντιμετωπίζονταν αποκλειστικά με ιδεοληπτικούς αφορισμούς) κάτι στο οποίο έχουν συνεισφέρει και οι διεθνείς-πολιτικές τάσεις.

Επομένως, μπορεί όντως το μεταναστευτικό να είναι ένα προνομιακό πεδίο για την κυβέρνηση και να το εργαλειοποιεί όπως ισχυρίζεται το ΠΑΣΟΚ (με τη ΝΔ να προτιμά να εστιάζει εκεί η πολιτική αντιπαράθεση και όχι στο σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, ή στην συγκάλυψη στα Τέμπη) αλλά υπάρχει μείζον ζήτημα εθνικής ασφάλειας με τις αυξανόμενες ροές μεταναστών από την Λιβύη, όταν είναι καταφανές ότι Τρίπολη και Βεγγάζη τις εργαλειοποιούν ένεκα ανταλλαγμάτων, με πάνω από δύο εκατομμύρια Αφρικανούς να βρίσκονται στην Λιβύη, επιδιώκοντας να περάσουν στην Ευρώπη, με την βοήθεια των αναρίθμητων και άριστα οργανωμένων δουλεμπορικών δικτύων.

Ήδη στην Κρήτη σημειώνεται ρεκόρ αφίξεων. Είναι χαρακτηριστικό πως από 600 μετανάστες κατέκλυσαν την Κρήτη μέσα σε λίγες ώρες, με το νησί να πιέζεται ασφυκτικά. Η μεταναστευτική πίεση από τη Λιβύη δεν είναι κάτι καινούργιο, αφού εντείνεται σταδιακά από τον Σεπτέμβριο 2023, οπότε και ξεκίνησαν να εμφανίζονται μαζικές ροές. Σύμφωνα με την πρόεδρο της Κομισιόν, «οι παράνομες διελεύσεις προς την ΕΕ προέρχονται πλέον κατά 93% από τη Λιβύη».

Υπενθυμίζουμε πως το καθεστώς Καντάφι είχε έρθει σε συμφωνίες με ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να συγκρατεί τις μεταναστευτικές ροές, οι οποίες εντάθηκαν ακριβώς μετά την ανατροπή του. Σχετική συμφωνία έκανε ο Χαφτάρ με την Μελόνι, γι’ αυτό και οι μεταναστευτικές ροές εκ Λιβύης έχουν περιοριστεί στην Ιταλία και κατευθύνονται κυρίως προς την Κρήτη. Δεν μοιάζει τυχαία η στάση των Ιταλών που έσπευσαν να ρίξουν τους τόνους για το επεισόδιο στην Βεγγάζη, μιλώντας για παρεξήγηση του Χαφτάρ με τον Ευρωπαίο Επίτροπο για το μεταναστευτικό…

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Λιμενικού μόνο τον Ιούνιο είχαμε πάνω από 2.500 αφίξεις μεταναστών! Οι δημοτικές αρχές δηλώνουν απελπισμένες και τα όρια της κοινωνικής αντοχής δοκιμάζονται. Το νησί δεν διαθέτει ούτε τις κατάλληλες δομές, αλλά ούτε και το απαραίτητο προσωπικό για τη διαχείριση του πρωτοφανούς αριθμού αφίξεων. Παγκόσμια δε viral έγινε το βίντεο, όπου δεκάδες μετανάστες αποβιβάστηκαν από βάρκα σε παραλία στην Κρήτη, μπροστά στα μάτια έκπληκτων λουόμενων:

Ενδεικτικό του προβλήματος είναι η πρωθυπουργική εντολή να πλέουν δύο πλοία Πολεμικού Ναυτικού σε διεθνή ύδατα, 12 ναυτικά μίλια από τις λιβυκές ακτές, εντολή που αποδείχτηκε κενό γράμμα και προφανώς δόθηκε αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση. Επιπλέον, αν και η κυβέρνηση Μητσοτάκη εμφανίζεται να υιοθετεί τώρα σκληρή στάση στο μεταναστευτικό (ουσιαστικά κατόπιν εορτής και αφού ξεχείλισε το ποτήρι) παγίως δέχεται επικρίσεις από τα δεξιά της, όπου σε αυτές περιλαμβάνεται και ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, για “χαλαρή” στάση. Όπως προαναφέραμε, οι αυξανόμενες ροές από την Λιβύη δεν είναι κάτι καινούργιο…

Μετανάστες από Ανατολική Ευρώπη

Η παράνομη μετανάστευση, που τροφοδοτήθηκε και από κύματα προσφύγων, έχει προκαλέσει εκτεταμένες κοινωνικές παρενέργειες σε πολλά επίπεδα και σ’ όλη την Ευρώπη.  Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί σε κεντρικό πολιτικό πρόβλημα. Το μεταναστευτικό αποτελεί καίριο ζήτημα και στις ΗΠΑ και άμεση προτεραιότητα για τον Τραμπ, αν και βεβαίως οι ροές στις ΗΠΑ προέρχονται από χώρες της Λατινικής Αμερικής. Είναι χαρακτηριστικό πως ακόμα και η Σουηδία, η χώρα-πρότυπο για το πολυπολιτισμικό μοντέλο, ομολόγησε πως αυτό απέτυχε, λόγω της έξαρσης της εγκληματικότητας που αποδίδεται κυρίως σε μετανάστες…

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι κατεξοχήν αντιμεταναστευτικές χώρες της ΕΕ, είναι οι πρώην κομμουνιστικές, από τα κράτη των οποίων προέκυψε το πρώτο μεγάλο-νεότερο μεταναστευτικό κύμα στην Ευρώπη, με την πτώση του Υπαρκτού. Ουσιαστικά, τα σύνορα των κομμουνιστικών χωρών, τα οποία σημειωτέων ήταν “φρούριο”, άνοιξαν, με συνέπεια εκατομμύρια ανατολικοευρωπαίοι να πλημμυρίσουν την Ευρώπη και βεβαίως την Ελλάδα, η οποία μέχρι τότε φιλοξενούσε αμελητέο αριθμό οικονομικών μεταναστών. Από το 1990 και τα επόμενα χρόνια μυριάδες Αλβανών διέσχισαν με τα πόδια παρανόμως τα σύνορα από αφύλακτες διαβάσεις.

Οι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη έχουν πια σε μεγάλο βαθμό αποκτήσει άδεια παραμονής και εργασίας, αρκετοί εξ’ αυτών έχουν σχεδόν ενσωματωθεί στην ελληνική κοινωνία, χωρίς βεβαίως να αμελούμε τις κοινωνικές παρενέργειες, όπως την αύξηση της εγκληματικότητας, κτλ. Εξάλλου πλέον τα περισσότερα ανατολικοευρωπαϊκά κράτη έχουν ενταχθεί στην ΕΕ, ακόμα περισσότερα δε στην Ζώνη Σένγκεν.

Το κύμα από Ασία-Αφρική

Από το 2000 οι ροές από την Ανατολική Ευρώπη άρχισαν να περιορίζονται, αλλά άρχισαν να διογκώνονται ταχύτατα οι ροές παράνομων μεταναστών από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Πακιστάν, την Αίγυπτο, το Μπαγκλαντές, την Παλαιστίνη, τη Σομαλία, τη Νιγηρία, το Μαρόκο κτλ, κυρίως μέσω Έβρου και των νησιών του Αιγαίου. Μέσα στα χρόνια δημιουργήθηκε μία εκρηκτική κατάσταση, ειδικά στο κέντρο της Αθήνας (και σε άλλες περιοχές) η οποία, μεταξύ άλλων “άνδρωσε” το νεοναζιστικό φαινόμενο της Χρυσής Αυγής.

Τα τελευταία έτη, οι μεταναστευτικές ροές μουσουλμανικών πληθυσμών συνδέονται και με την διάλυση δύο σημαντικών για την σταθερότητα της Μεσογείου κρατών, της Συρίας και όπως προαναφέρθηκε, της Λιβύης. Μάλιστα, η επιλογή της Μέρκελ να ανοίξει τα γερμανικά σύνορα για την υποδοχή μεγάλου αριθμού μουσουλμάνων μεταναστών, γιγάντωσε τη Νέα Δεξιά, σε πρωτοφανή βαθμό για την Γερμανία (διόλου αδικαιολόγητα, καθώς να σημειωθεί ότι σε πολλές τυφλές-αιματηρές επιθέσεις που συγκλονίζουν ανά διαστήματα την Γερμανία, οι δράστες είναι είτε μουσουλμάνοι μετανάστες, είτε αιτούντες άσυλο).

Επιπλέον, ένα νέο δεδομένο είναι η εργαλειοποίηση των μεταναστευτικών ροών που επιδίδονται τρίτα κράτη, όπως η Τουρκία, η Λιβύη, αλλά και η Ρωσία, αν θυμηθούμε τα κύματα μουσουλμάνων μεταναστών που είχαν βρεθεί στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας, όταν η Λευκορωσία δεν συνορεύει με καμία μουσουλμανική χώρα και αποτελεί περίκλειστο κράτος!

Πάντως, σε αντίθεση με τους Ανατολικοευρωπαίους, οι μουσουλμάνοι από την Ασία και την Αφρική κατά κανόνα γκετοποιήθηκαν, σε σημείο ώστε να έχουν “μεταμορφωθεί” ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Λονδίνο, όπου το μεταναστευτικό έχει γιγαντώσει σε τρομακτικό επίπεδο το κόμμα του Νάιτζελ Φάρατζ. Και πάντα βεβαίως η Γηραιά Ήπειρος αποτελεί πόλο έλξης για τους μουσουλμάνους μετανάστες. Για τα πάμπλουτα αραβικά κράτη του Κόλπου, ούτε λόγος να μεταβούν εκεί.

Τέλος, το γεγονός ότι οι πρώην κομμουνιστικές χώρες “γέννησαν” κύματα μεταναστών, ουδόλως τις έχει να κάνει θετικές να δεχτούν μετανάστες από μουσουλμανικά και αφρικανικά κράτη, όπως θέλει η αφελής φιλομεταναστευτική ρητορική που ευδοκιμεί σε μέρος της ελληνικής κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος, με το σύνθημα “οι παππούδες μας μετανάστες, εμείς ρατσιστές!”. Η ρητορική αυτή, πέραν του ό,τι επιμελώς παραβλέπει τα τεράστια μεταναστευτικά κύματα που έχει δεχτεί η χώρα μας, ακούγεται επιεικώς αστεία στην Πολωνία ή την Ουγγαρία, παρά το ό,τι από αυτές τις χώρες πολλοί μετανάστες μετέβησαν στην Ευρώπη μετά το 1989…